امر به معروف و نهی از منکر فردی، اجتماعی و جهانی است که لازم است ابعادش شکافته شود. باید امر به معروف و نهی از منکر هم قلبی، هم زبانی و هم عملی باشد. یعنی در قلبمان هم نسبت به آن چه که منکر است اعراض کنیم و در واقع رغبتی نشان ندهیم. تا آن جایی که امکان پذیر و جزو وظایف و تکالیف مان است هدایت قرآنی است که باید بتوانیم از زبان برای نهی از منکر و تشویق به معروفات استفاده نماییم.

بخشی از آن نیز عملی و به عبارتی تنبیهی است که وظیفه حکومت اسلامی می‌باشد. منتهی هم چنان که در قانون اساسی جمهوری اسلامی هم آمده است، وظیفه همگانی است و باید همه مردم در بحث امر به معروف و نهی از منکر مشارکت کنند و داشتن جامعه سالم و طیب در گرو حرکت دسته جمعی امر به معروف و نهی از منکر است.

اگر این پیام از قیام عاشورا در سطح جامعه و حتی در سطح جهانی به درستی تبیین و عملیاتی شود،ان شاءالله می‌توانیم حرکت زیبای مردمی را برای جلوگیری از منکرات و تشویق به معروفات داشته باشیم.