هنوز که هنوز است بحث سی امین جشنواره فیلم فجر در محافل سینمایی، فرهنگی، مذهبی و حتی سیاسی کشور به مناسبت ها و بهانه های مختلف شنیده می شود. جشنواره ای که قرار بود ریل گذاری آقای شمقدری آن را بسوی دشت های سبز معنویات هدایت کند، اما  به مسیری ناخوشایند سوق یافت و اعتراضات بسیاری را در مجموعه های مذهبی، سیاسی و فرهنگی برانگیخت، بطوری که دایره این اعتراضات تنها محدود یه رسانه ها و نویسندگان دلسوز نشد و بلکه در دایره ای وسیع تر به حوزه های علمیه، نمازهای جمعه، مجلس شورای اسلامی،دانشگاه ها و دیگر محافل علمی و فرهنگی و دانشگاهی نیز کشیده شد.
با این حال یکی از معدود نقاط مثبت سی امین جشنواره فیلم فجر و بلکه برجسته ترین نقطه مثبت آن مدیریت محمد خزاعی به عنوان دبیر این جشنواره بود که توانست از طریق برنامه ریزی صحیح و حتی منحصر به فرد، نظمی جدی و نوین به جشنواره بخشیده و در حالی که تقریبأ در تمامی 29 دوره قبلی با بی نظمی های مختلف و متعددی در نحوه اکران فیلم ها و غیره مواجه بودیم، اما در این دوره تقریبأ تمام فیلم ها طبق اعلام قبلی به نمایش در آمده و از سرگردانی مردم و منتقدان ممانعت گردید. البته چنین نظمی هر چند که از اصول اولیه هر جشنواره ای است، اما همین نیز برای جشنواره سی ام فجر که در دوره های ماضی با تغییر پی در پی جدول نمایش فیلم ها و آماده نشدن کپی ها و نارضایتی اهالی رسانه و مردم دست به گریبان بود، خود غنیمتی ارزشمند و بزرگ محسوب می گردید که با استقبال و تقدیر سینماگران ایران و حتی شخص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و البته اصحاب مطبوعات روبرو شد. همین نظم در برگزاری و بعضی از نکات مثبت دیگر در کارنامه دبیر سی امین جشنواره فیلم فجر ، بطور طبیعی این انتظار را در میان اهالی سینما و رسانه بوجود آورده بود که دبیری سی و یکمین جشنواره فیلم فجر نیز به محمد خزاعی سپرده شود تا با بهره گیری از آن تجربه، در دور بعد نیز با قوت و قدرت بیشتری در نظم دهی و سامان بخشی به جشنواره بکوشد و آن را قدمی دیگر به استانداردهای جهانی نزدیک کند. اما عجبا که این برجسته ترین نقطه مثبت جشنواره نیز به شکلی ناگهانی و غیر منتظره توسط معاونت سینمایی یا رئیس سازمان سینمایی!؟ نیز تحمل نشد و با معرفی دبیری دیگر، باز هم شاهد حرکتی غیر منتظره و رو به عقب توسط دستگاه سینمایی کشور بودیم.
با این حال عدم انتخاب محمد خزاعی به عنوان دبیر سی و یکمین جشنو اره فیلم فجر را می توان یک لطف الهی نسبت به وی  دانست، زیرا حیف است هنرمند و مدیری مانند وی که از اعتمادی قابل قبول در میان جامعه سینمایی کشور برخوردار است، سرنوشت هنری و حرفه ای خود را با جریانی گره زند، که از سوی اکثریت سینماگران کشور، مورد انتقاد و اعتراض جدی بوده و میراث آنان برای سینمای ایران پس از دوران مسئولیت، میراثی مطلوب نخواهد بود.
در هر حال امید است خزاعی که اکنون مسئولیت دبیری دوازدهمین جشنواره فیلم مقاومت را بر عهده گرفته، این بار نیز بتواند همچون دوره پیشین این جشنواره، منشأ برکاتی دیگر برای سینمای دفاع مقدس باشد.