سید محمد صادق شیرازی- هفته گذشته شاهد اتفاقی تاریخی در عرصه اقتصاد سیاسی کشور بودیم. شش تن از مراجع تقلید یعنی آیات عظام جوادی آملی، صافی گلپایگانی، شبیری زنجانی، جعفر سبحانی، مکارم شیرازی و موسوی اردبیلی در دیدار با ریاست مجلس به طور مستقیم به بحث اقتصاد بالاخص گرانی و تورم اشاره کرده و خواستار ورود مجلس به مساله برای حل مشکلات مردم شدند.
در این دیدارها گرانی نان به طور ویژه مورد انتقاد مراجع قرار گرفت به گونه ای که آیت الله مکارم این موضوع را از مواردی دانست که به صورت روزانه در تماس با دفتر ایشان مورد اعتراض مداوم قرار می گیرد.
جدای از این مساله که موضوع گرانی امروز معلول چه عواملی است و نرخ تورم تا چه حدی پیش رفته صرف مساله ورود مراجع به موضوع گرانی و در خواست مستقیم آنها از مجلس برای اقدام در این زمینه و هماهنگی بین قوای سه گانه برای رفع مشکل گرانی دارای پیام های خاصی است.
اول اینکه اصولا موضوع گرانی که با افزایش فقر نسبت مستقیم دارد و با توجه به این که طبق روایات فقر عامل کاهش و از بین رفتن ایمان است تبدیل شدن موضوع گرانی به دغدغه اول مراجع نشان از سختی شرایط اقتصادی برای اقشار محروم جامعه دارد.دوم اینکه ورود مستقیم مراجع به مسائل اجرایی کشور آن هم در زمینه اقتصاد از مسائلی است که به ندرت اتفاق می افتد و این مساله کارنامه خوبی را برای تیم اقتصادی دولت ترسیم نمی کند.
سوم اینکه مراجع در این دیدار حل معضلی که توسط دولت رقم خورده و عمده اقدام موثر برای رفع آن از دست دولت بر می آید را از مجلس خواستار شده اند که به بیانی می تواند حاکی از نا امیدی ایشان از اقدام موثر تیم اقتصادی دولت باشد.چنانکه در دیدار علی لاریجانی با آیت الله صافی گلپایگانی ایشان حرکت جامعه به سمت پیشرفت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را در گرو اجرای دقیق قانون و مصوبات مجلس از سوی دولت دانست که دارای پیام صریحی در مورد افزایش موارد تخلف دولت از مصوبات قانونی مجلس بود و همچنین آیت الله سبحانی نیز تاکید داشتند که دست یافتن به شعار حمایت از کار و سرمایه ایرانی تنها با وحدت و همگرایی قوای سه گانه محقق می شود.اما جای سئوال نهایی برای نگارنده اینجاست که وقتی عالی ترین مقامات مذهبی کشور یعنی مراجع معزز تقلید به صراحت وجود بحرانی چون گرانی و عدم وفاق و همدلی مسئولین در رفع آن را مورد انتقاد قرار می دهند دیگر چه جای سکوت و نشنیدن است؟
آیا صدای مراجع تقلید مردم نیز مانند صدای اعتراض مداوم رسانه ها در ماههای گذشته بی ثمر خواهد ماند یا این حد از اعتراض کافی است تا مسئولین قدری به خود آمده و از برخی مواضع شخصی و جناحی خود در برابر یکدیگر بخاطر حقوق ملت عدول کنند و برای رفع بحرانی که امروز مراجع از آن به صدا درآمده اند قدری از اختلافات را به فراموشی سپرده و به هم اندیشی و اقدام متقابل برای رفع مشکلات ملت دست بزنند؟