* ضرورت پرداختن به دفاع مقدس در برنامه های تلویزیونی
با توجه به اینکه گاهی در باره ضرورت پرداختن به دفاع مقدس در شرایط فعلی تشکیک می شود، برای تأکید بر چنین ضرورتی به سخن روشن و مستدل مقام معظم رهبری در این خصوص اشاره می کنم. ایشان می فرماید همانطور که واقعه کربلا از یک صبح تا ظهر به طول انجامید و ما داریم 1400سال در باره آن سخن می گوییم و وعاظ ما همچنان در باره آن حرف دارند و در بین مردم ما این واقعه کماکان زنده می باشد، پس دفاع مقدس که ملهم از حماسه و فرهنگ عاشورا است و هشت سال نیز به طول انجامید، قطعأ برای سالها و سالها همچنان حرفهای بسیاری برای گفتن دارد(نقل به مضمون) بنابراین از دید یک فیلمساز مستند دفاع مقدس و بدون هیچ اغراقی تأکید می کنم که آن چنان دستمایه ها و مضامینی در حیطه دفاع مقدس و سالهای پایداری وجود دارد که ما هنوز نتوانسته ایم یک هزارم آن را مطرح کرده و به تصویر بکشیم و همین خود نیاز به ساخت آثار مختلف و متعدد را در این زمینه ضروری و واجب می سازد.
باید در این زمینه توجه داشت که دفاع مقدس مهمترین مقطع پس از انقلاب اسلامی و بلکه از مهمترین مقاطع تاریخی این سرزمین است و همنطورکه تاریخ هر کشوری و بخصوص آن بخش افتخارآمیزش، سرمایه آیندگان و عامل پویایی آن کشور است، در نتیجه تاریخ دفاع مقدس و وقایع آن سرمایه استقلال و عزت ایران در شرایط فعلی و در دهه ها و قرون آتی است. به این ترتیب حفظ این سرمایه نیز با زبان امروزین دنیا قابل تحقق است و زبان امروز دنیا نیز رسانه، سینما و تلویزیون  می باشد.

 * یک کاسه کردن امکانات
یکی از مشکلات اساسی بر سر راه مستند سازی دفاع مقدس، تعدد مراکزی است که خود را متولی جنگ و دفاع مقدس می شناسند. در این شرایط وقتی یک مستندساز از مرحله تحقیق گرفته تا تصویربرداری می خواهد کاری را تولید کند، باید با مراکز مختلفی طرف شود. این جزیره ای  بودن هم حسن است است و هم قبح است. حسن است به دلیل اینکه که مراکز مختلفی با توجه به بودجه هایی که در اختیار دارند، می توانند پا به عرصه گذاشته  و برای تولید فیلم ها و مجموعه های مستند سرمایه گذاری کنند. قبح آن هم در این است که این تعدد و پراکندگی گاهی وقت و انرژی  فیلمساز را گرفته و حتی ممکن است  بعضی  دستگاه هاحاضر نباشند بخشی از منابع تحقیقی را که در  نزد خود دارند، در اختیار گروه مستند ساز قرار  دهند، زیرا آن دستگاه و سازمان اصولأ خود را مدعی موضوع و فرهنگ پایداری و مسئول حفظ آثار دفاع مقدس دانسته و به همین سادگی همراهی لازم را نمی کنند. نکته ی منفی دیگر چنین تعددی در مراکز مرتبط با جنگ در این می باشد که بودجه ها و امکانات مربوط به فرهنگ دفاع مقدس و مستندسازی جنگ در یک جا تمرکز نمی یابد  گاهی ممکن است به موازی کاری هایی منجر شود که نه تنها نفعی برای گسترش فرهنگ دفاع مقدس نداشته باشد، بلکه بعضی از این سوژه ها را هم شهید و از دور خارج کند. بطور مثال اگر قرار است برای عملیاتی بزگ مثل فتح المبین یا بیت المقدس و دیگر عملیات های بزرگ کاری انجام شود، باید همه دست به دست هم داده  تا چنین اثری تولید شود. اما اگر این  هماهنگی نباشد، ممکن است  در حالی که تلویزیون مشغول کار بر روی فلان عملیات است،  مثلأ حوزه هنری یا بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس هم مشغول کار بر روی همین موضوع باشد و این اتفاق باعث شود تا به علت پراکندگی منابع مالی و امکاناتی و منابع تحقیقاتی،منجر به ساخت چند کار ضعیف در باره یک عملیات شود. در صورتی که برای یک عملیات بزرگ یک کار بزرگ وماندگار کفایت می کند و اگر بجای آن چند کار ضعیف و ناقص تولید شود،  ضمن اینکه در انتقال حقایق و ابعاد گسترده آن عملیات بزرگ جنگ ناموفق خواهیم بود، تا مدت ها دیگر کسی نخواهد توانست به طرف این سوژه برود. یعنی دیگر هم منابع مالی و امکاناتی به آسانی برای چنین اثری مهیا نمی شود و هم انگیزه کمتری برای هنرمند بوجود خواهد آمد تا به یک موضوع تکراری بپردازد.
بنابراین هماهنگی و یک کاسه کردن امکانات وبودجه ها در ارتقای آثار مستند دفاع مقدس خیلی مهم و تأثیرگذار است.

 * آرشیو مرکزی، نیازی اساسی
در حال حاضر بسیاری از منابع نوشتاری، صوتی و تصویری سالهای پایداری و دفاع مقدس هشت ساله ملت ایران در برابر رژیم بعث عراق و حامیان غربی، عربی و شرقی اش، به شکل های گوناگون در مراکز مختلف پراکنده شده و یک پژوهشگر، نویسنده و فیلمساز برای دستیابی به آنها با مشکلات مختلفی روبرو است. در صورتی که باید طوری باشد که هر وقت می خواهیم در باره نیروی دریایی، هوایی، زمینی، سپاه، بسیج، جهاد سازنگی و دیگر موضوعات مربوط به سالهای جنگ تحمیلی مثل موشک باران شهرها، کمک های مردمی، حمایت زنان از جبهه، حضوردانش آموزان و معلمان در جنگ و غیره یک فیلم مستند یا داستانی بسازیم، اطلاعات، فیلم های آرشیوی و  عکسها واسلایدهای مربوط به آن موضوع در یک جا جمع شده باشد و محقق دسترسی آسان و فوری را به همه منابع و بدون هیچ محدودیتی داشته باشد.
به عبارتی به عنوان مستندسازی که سال های طولانی است در این عرصه هم به کار فیلمسازی پرداخته و هم در مقاطع گوناگون، مسئولیت های اجرایی مختلفی دراین حیطه برعهده داشته، به جرئت و با یقین اعلام می کنم، یکی از مشکلات اصلی در سرراه مستندسازان دفاع مقدس در حال حاضر نبود آرشیو مرکزی دفاع مقدس است. متاسفانه نبود این آرشیو مرکزی باعث می شود که وقت و ان‍رژی زیادی برای تحقیق و پژوهش از دست  برود و یک محقق مجبور باشد برای یافتن تکه های یک پازل که باید در یک جا متمرکز باشند به سراغ دستگاه‌های نظامی و فرهنگی مختلفی  رفته و در نهایت گاهی به علت عدم همکاری مطلوب یک دستگاه و یا حتی عدم اطلاع کافی یک ارگان از داشته‌های اطلاعاتی خود در باره یک شخصیت شهید یا یک عملیات، محقق مربوطه نتواند به اطلاعات بایسته و شایسته ای در مورد موضوع مورد نظر دست پیدا کند. مثلأ در موارد مختلفی دیده شده یک دستگاه علی‌رغم داشتن مقادیر زیادی  عکس و فیلم و سند و غیره، اما به علت اینکه این اسناد و آثار را درست دسته بندی ننموده، حتی خود نمی داند که چه چیزی در اختیار دارد و وقتی که یک محقق  پس از تلاش طاقت فرسا و مراجعه به این و آن، یک سری اطلاعات جمع آموری کرده و در نهایت به سراغ  چنین دستگاهی می رود، این دستگاه به علت همین عدم اطلاع از داشته های خود و در اختیار نگذاشتن  بخش تکمیلی این پژوهش، عملأ تمامی تلاش و تحقیقات صورت گرفته را بی اثر می سازد، زیرا آن تکه اصلی پازل به دست نیامده است.
البته جدای از این، متأسفانه بعضی از این ارگان ها و دستگاه ها به شکلی صریح حاضر نیستند تا اسناد و اطلاعات موجود خود را در اختیار گروه های مستند ساز قرار داده و به این منابع به عنوان یک سرمایه‌ی اختصاصی نگاه می کنند. در حالی که منابع تحقیقاتی و اسناد و اطلاعات مرتبط با دفاع مقدس، سرمایه‌های ملی کشور و مردم محسوب می شوند و هنگامی که قرار است اثری درباره دفاع مقدس و ترویج فرهنگ پایداری ساخته شود، این منابع  به شکلی بی دریغ در اختیار فیلمسازان و برنامه سازان قرار گیرند و نباید در این باره خساست به خرج داد. همچنین پراکندگی این اسناد و منابع باعث خواهد شد تا در زمینه حفظ و نگهداری از آنها نیز دقت لازم صورت نگرفته و کم کم این منابع ارزشمند از دست بروند. این آثار از جمله فیلم ها، عکس ها و نوشته ها باید به شکلی فنی و دائمی تحت مراقبت و بهسازی قرار گیرند تا از فرسوده شدن و اضمحلال آنها جلوگیری شود. عدم دقت کافی در این زمینه باعث شده که تاکنون عکس ها و فیلم های مستند و گزارشی زیادی که در دوران جنگ از صحنه های نبرد گرفته شده کم کم از بین بروند. در حالی که این آثار سندهای مهم تاریخی هستند و شاهد هستیم که کشورهای غربی گاهی چقدر هزینه و تلاش می کنند تا یک فریم فیلم و عکس مربوط به تاریخ خود یا جنگ های جهانی اول و دوم وغیره را یافته و با هزینه ای هنگفت بهسازی و نگهداری نموده و سپس از آن انواع بهره برداری های سیاسی را ببرند. در این شرایط از دست دادن این اسناد خسرانی بزرگ و غیر قابل جبران محسوب شده و و وجود یک آرشیو مرکزی و تمرکز و نگهداری این اسناد و آثار درآنجا به شکلی متمرکز و منسجم،  ضمن اینکه می تواند به نگهداری دقیق علمی و فنی از آنها انجامیده، علاوه بر آن دسترسی راحت محققان و  فیلمسازان مستند و داستانی را به این منابع راحت تر سازد.