اولین قسمتی که در کتاب هزار گره جلب ‌توجه می ‌کند، طرح جلد آن است. طرح جلد آن بند های پوتینی است که از بالاترین قسمت کتاب به ‌صورت عمودی پایین آمده و دور مقوای سبز رنگی که تداعی‌ کنندۀ پلاک رزمندگان است و اطرافش سوراخ‌ هایی دارد که بند از آن رد می‌ شود.
عده‌‌ای از طرح روی جلد انتقاد کردند. نظرشان این بود که این طرح مناسب داستان ‌های دفاع مقدسی نیست و می ‌توان در کار های غیر مرتبط با دفاع مقدس هم از این طرح استفاده کرد. نظر شخصی نویسندۀ این کتاب خلاف ‌نظر منتقدان بود و با ‌تمام توان از این ایده دفاع کرد. در جلسۀ نقدی که برای این کتاب برگزار شد، یکی از منتقدان به اِشکال شخصیت ‌پردازی در این داستان اشاره کرد. وی معتقد بود در همۀ ۱۱ داستان این کتاب، شخصیت وجود ندارد. خانم نویسنده، این نقد را وارد دانسته و به ‌ضرورت وجود شخصیت مستقل در هر داستان اعتراف کرد. از دیگر ضعف‌ های اشاره ‌شده در جلسۀ نقد این کتاب، ویرایش ضعیف و یک‌‌دست‌ نبودن متن این کتاب بود. ویژگی برجسته ‌ای که منتقدان به آن اشاره کردند این بود که با وجود استفادۀ بسیار از صنعت ایجاز، لطمه ‌ای به داستان وارد نشده و شاهد ضربه به ماهیت داستان از این حیث نبودیم. نویسندۀ این کتاب، مریم فردوسی، با وجود اینکه خود جنگ تحمیلی را درک نکرده؛ اما توانسته است با نوع پرداخت ویژۀ خود این اثر را خلق کند.

هزار گره از ۱۱ داستان کوتاه با مضامین دفاع مقدسی تشکیل شده است. داستان هایی که شاید ارتباط مستقیم با جنگ نداشته باشد ولی حواشی پر رنگ آن را روایت می کند. ماجرای خانواده ای که شهید داده اند یا کسی که از اثرات مستقیم و غیر مستقیم سلاح ها آسیب دیده است. مردی که بخشی از زندگی اش را در جنگ گذرانده ولی نه به عنوان یک رزمنده بسیجی یا داوطلب، بلکه کسی که جبر زمانه او را به سمت جنگ روانه کرده و او در این جبر یکی از تحولات بزرگ زندگی اش، ازدواج، رخ داده است و حالا او و بعد از جنگ حال و هوای دیگری دارد. قرق، کلمه بازی، چشم‌ های پر از خاکِ، نازنین، ستارۀ من، قدمگاه و هزار گره از جمله داستان های این کتاب است. هزار گره با تیراژ 3000 جلد توسط انتشارات نیستان برای اولین بار منتشر شده است.