در تأثیر گذارى هنر در شکلهاى گوناگونش بویژه مرثیه سرایى براى پاسداشت عظمت مصیبت فاجعه کربلا ، و نیز در ارزش آثار ماندگار و گرانقدرى که همچون ترجیع بند مرحوم محتشم کاشانى، جزو میراث فرهنگى ما است، کسى تردید ندارد.
در مورد انحرافات متنوع و متعددى که در ١٤ قرن گذشته ، در بدفهمى ریشه هاى اصیل قیام حسینى نزد خواص و عوام ایجاد شده یا با طراحى دقیق علیه جامعه شیعه آفریده اند و خسارتهاى بزرگى که در شکل سوگوارى هاى خلا شرع پدیدار ساخته است ، و در سوء استفاده شیادان و شیاطین انس در لباسهاى مختلف سیاسى و روحانى و روضه خوانى و تعزیه گردانى و دانشگاهى و فرهنگى، از آن فاجعه عظمى براى مقاصد و منافع شخصى و گروهى شکى وجود ندارد.
آنچه همواره علماى اعلام و حکماى والامقام و دلسوزان و خیرخواهان حقیقى امت در فکر آن بوده اند ، بهره مندى بحق از قیام و ایثار امام حسین علیه السلام و یاران با وفا و بى نظیرش بوده است. نقد بر عملکرد سوء استفاده کنندگان از آن مصیبت نیز هیچگاه تعطیل نشده و نخواهد شد؛ ولى هجومى که اخیرا بویژه با بکارگیرى شیوه هاى مزورانه "اطلاع رسانى" در فضاى مجازى برپا شده است، ابداً از سر دلسوزى و خیرخواهى نیست بلکه کل تقدس و ایمان را نشانه گرفته و با ظاهرى دلفریب مى خواهد اعتماد عمومى را زایل و خودباورى رامضمحل و راه را براى اباحه گرى و تسلط دشمنان و بدخواهان هموار کند و بنابراین باید به طور جدى با این جریان مسموم و منحرف و ضد آگاهى مبارزه و شگردهاى آن را افشا کرد. ما هرچه داریم از همین محرم و صفر است و دشمنان ما نمى خواهند از ما چیزى بماند و آرزو مى کنند آنچه با خون دل فراوان ایجاد شده نیز ضایع شود. حلقومشان بریده و دستشان کوتاه باد. مأموریت امام حسین علیه السلام وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الضَّلَالَهِ وَ الْجَهَالَهِ وَ الْعَمَى وَ الشَّکِّ وَ الِارْتِیَابِ إِلَى بَابِ الْهُدَى وَ الرَّشَاد تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان) ؛ ج6 ؛ ص59 اگر به سرنوشت بشریت از ابتدا با تأمل بنگریم مشاهده می کنیم که بلاهای اصلی که تمدن بشری را تهدید کرده و بسیاری از اقوام را به نابودی کشانده و زمینه ساز ستم ها و انحرافات و خونریزی ها و تباهی ها شده است در این 4 مورد خلاصه شده: 1- گمراهی و نشناختن حق و اسیر امیال حیوانی و هوسهای دنیوی شدن و برای نیل بدان امیال و هوسها از هیچ اقدامی و جنایتی و خلافی خودداری نکردن. 2- نادانی نسبت به وضع نکبت بار خود و ریشه های آن و نادانی نسبت به راه و چاره نجات از فلاکت و نادانی نسبت به کرامت انسانی و هدف آفرینش، 3- کوردلی و تشخیص ندادن باطل و دست برنداشتن از آن ، حتی تعصب ورزیدن به آن و در نتیجه باقی ماندن اسفبار در گمراهی و نادانی، 4- شک ورزیدن نسبت به منادی هدایت با وجود قبول داشتن اصالت و درستی و امانت او؛ شکی که برخاسته از غلبۀ وسوسه های رنگارنگ دنیوی است. و مأموریت سرور ما حضرت امام حسین علیه السلام این بود که در راه خدا و برای ارشاد و آگاهی و هدایت مردم و خارج کردن امت اسلام از کوردلی و فسق، تا آخرین قطرۀ خونش را با همراهی باوفا ترین یارانش ثنار کند . خدایا مپسند که ما در دهۀ عاشورا به غلیان احساسات در عزاداریها و یا فقط بانی خیرات شدن بسنده کنیم و به آرمان و هدفی که امام برای آن قیام کرد و مظلومانه شهید شد نپردازیم و برای اصلاح مفاسد و کجروی ها و نابسامانی های فردی و اجتماعی خود و نجات از آنها ، بدان نیندیشیم .
٢٥ شهریور ١٣٩٦- مدینه منوره