روزی که ملت ما انقلاب کرد، امریکا به مقابله با آن پرداخت، ژنرال هایزر را در دی 57 به ایران فرستاد و اجازه داد به قیمت یک میلیون کشته هم که شده است نگذارد انقلاب به پیروزی برسد.
استراتژی استحاله هم که وزیر امور خارجه سابق امریکا تهیه‌کننده‌اش بود، موفق نشد. مسئله تحریم‌ها که بیش از 30 سال است اعمال می‌شود، نتوانسته است ما را فلج کند. بله، زحمت و سختی ایجاد کرده است، ولی بالاخره هر داستان و جنگی پایانی دارد. امریکایی‌ها در طی این سال‌ها چند بار پیشنهاد مذاکره داده‌اند، حتی در دولت آقای احمدی‌نژاد. زمان مذاکره خیلی مهم است. آیا داریم در موقعیت برتر مذاکره می‌کنیم یا در موقعیت فروتر؟
در دنیا امریکا معمولاً دیکته می‌کند، اما اینجا مجبور شده است بیاید و مذاکره کند. در مذاکره هم نه امکان سازش هست، نه امکان کوتاه آمدن از حقوق ملت. تیم مذاکره‌کننده ما قوی است. به جناب آقای روحانی، رئیس جمهور هم با بیش از 40 سال سابقه رفاقت اعتماد داریم. به رهبری بزرگوارمان هم کاملاً مطمئن هستیم، بنابراین مذاکره امری است که در حال بحث است و طبعاً ممکن است مدتی طول بکشد و تمام شود. ممکن است در موضوعی قطع و یا دو باره وصل شود. اینها طبیعت مذاکره است. لذا اگر چه به امریکا خوش‌بین نیستیم، ولی اصل مذاکره مشکلی ندارد و ما هم باید با اقتدار از حقوق ملتمان دفاع و تیم مذاکره‌کننده‌مان را هم تقویت کنیم.
اما یادمان باشد اگر کسی می‌خواهد در قالب آزادی سوء استفاده کند و چیزی را که انگلیس و امریکا می‌خواهند، دو باره در این مملکت اجرا کند، باید با بصیرت، هوشیاری و بیداری ملت مراقبش بود.