این مهم بدین دلیل است که با توجه به مشی سیاستمداران حزب عدالت و توسعه و اولویت دهی به حوزه اقتصاد و رفاه اجتماعی در کنار ارتقای متغیر تجاری و مالی و دسترسی مردم به امکانات بهتر، کسی انتظار مشی قهرآمیز و سیاست مشت آهنین را از دولت اردوغان نداشته است مگر اینکه یک موضوع بسیار عمیق و بنیادین این خط مشی را دچار تغییر کرده باشد.
از سوی دیگر حضور حدود پنج سال آنکارا در بحران سوریه و عراق اگرچه مثبت و سازنده نبوده ولی به حد انفجار آن یعنی نقض تمامیت ارضی و تهاجم نظامی نرسیده و لذا باز به نظر
می‌رسد یک اتفاق بسیار اساسی در ورای مرزهای این کشور افتاده که دولت ترکیه را مجبور به واکنش کرده است.
به نظر می رسد ترکیه در حال حاضر خود را در دوجبهه درگیر کرده که به طور حتم می تواند موضوعی پر کشمکش و پر هزینه برای آنکارا باشد ولی آمادگی این کشور برای پرداخت چنین هزینه‌ای حکایت از اهمیت یک موضوع فراتر از شرایط عادی و جاری منطقه دارد .
در پاسخ به این نگرانی و دغدغه اساسی به نظر می‌رسد باید به لایه‌های فکری دولتمردان در ترکیه در قبال کردها نگاهی عمیق داشت چرا که پرداختن به جنگ در دو جبهه هزینه‌های بالایی برای آنکارا دارد ولی اهمیت موضوع تحولات در عرصه کردی چنان است که این کشور پذیرش آثار این اقدام قهرآمیز و پرمخاطره را پذیرفته است.
سخن آخر اینکه ترکیه از ترس شکل گیری هرنوع وحدت و همگرایی بین کردها که می تواند جمعیت کردها در منطقه به ویژه کشورهای دارای بحران را تحت تاثیر قرار دهد به دنبال برخورد سخت با آنها به منظور جلوگیری از هر نوع حرکت رو به جلو و انسجام آمیز است و لذا بمباران کردها در شمال عراق و مرز سوریه برای ترکیه می‌تواند جنبه حیاتی داشته باشد تا جمعیت کردی در منطقه از هر نوع جهش و همگرایی دور بماند و تهدیدی علیه دولت مرکزی درآنکارا نباشد.