این کتاب 11 داستان دارد و عنوان داستان‌های این کتاب شامل «مثلث، قالیچه خرسک، خانم آبی آبی، روی موج چهارده، خودش بهم گفت، من به دل نمی‌گیرم، زمستان در لیساکوفسک، مردی با شلوار چهارخانه، همیشه مادر گم می‌شد، دوایم سپستان بود و دروغ چرا؟! » می‌شود.
عارفی در این کتاب، راوی تلخی‌ها و مرارت‌های مبارزانی است که جان و مالشان را در راه انقلاب دادند و این از خودگذشتگی‌ها و مرارت‌ها و جانبازی‌ها در داستان‌های خانم نویسنده در مقابلِ قساوت عده‌ای قرار می‌گیرد که شکنجه می‌کنند و رحمی به دل‌هایشان راه ندارد. تبعا فضای این داستان‌ها خاکستری خاکستری است؛ بدون تابیدن نوری که در سال‌های پیش از انقلاب این نور و خورشید پشت ابر مانده بود و به جایی نمی‌تابید.
زهره عارفی در تصویر اتفاقات، سراغ ارتباطات انسانی و عواطف حاکم بین آن‌ها رفته است و مبارزه‌ها و جنایت‌ها را اتفاقاً در قیاس با وضعیت سخت آدم‌هایی که عاطفه، زندگی، دوستان و همه هستیشان را برای نابودی ظالم از دست داده‌اند، نشان می‌دهد.
البته در بعضی از این داستان‌ها مبارزان بیشتر شکل یک قربانی به خود می‌گیرند تا مبارزانی که با از دست‌دادن همه چیزشان در زندگی باز هم باکی نداشتند و چشمشان به همان نور امید و یاری خداوند و تلالو این نور در پیروزی انقلاب بود؛ اما در مجموع هر چند فضای تصویر‌شده تیره است و سردی و خشونتی که جزء لاینفک حکومت ستم‌شاهی است از لابه لای صفحات کتاب داستان «روی موج 14» بیرون زده، خانم نویسنده به خوبی از عهده قصه‌گویی و روایت آدم‌های متفاوتی که هر یک به نوعی از آن دوران آسیب دیده‌اند بر آمده است؛ به عبارتی خوب توصیف کرده و خوب دیالوگ نوشته است.
در بعضی از قصه‌های این داستان فضای ساواک و زندان کم رنگ‌تر است و نویسنده از زاویه دیگری زمان پیش از انقلاب را تصویر می‌کند؛ اما در همه این داستان‌ها عواطف انسانی حرف اول را می‌زند.
کتاب «روی موج 14» یکی از کتاب‌هایی است که انتشارات شهرستان ادب منتشر کرده است. این کتاب مجموعه داستان‌های کوتاهی به قلم زهره عارفی است و در فضای زندان‌های ساواک و مبارزان انقلابی پیش از پیروزی انقلاب و مرارت‌هایی که در راه پیروزی انقلاب کشیده‌اند، نوشته شده است.
