زینب حیدری- هر سال با آغاز ماه مبارک رمضان با توجه به اعمال خاص و وضعیت زندگی مردم، مدلی جدید بر زندگی‌ها حاکم می‌شود. مدلی از یک زندگی متنوع و تقریبا متضاد از دیگر زمان‌ها. شاید بتوان به آن سبک زندگی مختص ماه رمضان گفت. سبک زندگی که در آن، خوردن‌ها خوابیدن‌ها مهمانی رفتن و مهمانی دادن‌ها رنگ و بوی دیگری دارد.
یکی از نکاتی که در فضای ماه رمضان وجود دارد و در چند سال اخیر با استقبال خوبی مواجه شده است، برگزاری نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم است. نمایشگاهی که در سال‌های اول با زمان‌های بازدید متنوع و متفاوت و سیاست گذاری خاص برگزار می شد و در سال‌های اخیر با توجه به تغییر فصل ماه رمضان، زمان بازدید نمایشگاه هم تغییر کرده است و روزهای بازدید آن افزایش پیدا کرده است.
از دیروز
نمایشگاه قرآن هر سال یک موضوع جذاب و دیدنی داشت از نوشتن آیه قرآن روی پوست‌های طبیعی و مصنوعی گرفته تا نوشتن قرآن روی دانه‌های مختلف برنج گندم یا حبوبات. این موضوع تا مدتی هم رونق خاصی داشت، نوشتن سوره‌ها روی دانۀ برنج ازجمله موارد مورد علاقه و باجاذبه نمایشگاه بود. آوردن کل قرآن روی یک صفحه و...
بخش‌هایی که طی سال‌های مختلف با غرفه‌هایی کوچک و بخش جانبی به نمایشگاه اضافه شد، جالب بود. بخش‌هایی که دیگر صرفا به قرآن ارتباط نداشتند و بیشتر اسلامی بودند تا قرآنی. نهایت این که مسئولیت این غرفه‌ها از آیه ای از قرآن برای رونق غرفه‌شان بهره می‌برند و در قالب تابلو بنر یا استند به نوعی حضور خود را در نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم مشروعیت می‌بخشیدند.
خدمات اسلامی
این روند جالب ادامه داشت و افزوده شدن غرفه‌های جانبی و متنوع‌تر هم به صورت زنجیروار دنبال می شد. تابلوها و تابلو فرش‌هایی که آیات قرآن را بر سینه خود داشتند، محصولات هنری و سنتی که به آیات قرآن زینت می گرفتند و به عنوان محصول قرآنی در نمایشگاه حاضر می‌شدند، محصولات سفالی و حتی فرش‌های کوچکی که به عنوان محصول قرآنی وارد نمایشگاه شدند و سال‌های بعد حضور فروشندگان پوشاک بود. پوشاکی که شامل تی‌شرت‌های مذهبی با تصاویر شهدا و جملات مذهبی بود تا فروش عبا چادر نماز، آستین لباس و پوشیه برای خانم‌ها بود.
تا امروز
این روند ادامه داشت و استقبال مردم به این غرفه‌ها هم بیشتر شد. این استقبال و میل مردم به این گونه محصولات باعث رونق پله‌کانی این غرفه‌های کوچک شد تا این که امسال شاهد حضور بخش‌هایی خاص برای این گونه محصولات باشیم. محصولاتی که بیشتر برای هویت اسلامی و ایرانی مخاطبان کارکرد داشت و برای آن‌ها خوشایند بود. بخشی که عنوان فرهنگی، هنری را یدک می کشید ولی در عمل محلی برای عرصه محصولات هنری و چوبی با مضامین مذهبی بود. تابلوها و تابلو فرش‌هایی که به اسم اهل بیت یا برخی از آیات شهره قرآن مانند آیت الکرسی و سوره‌های جزء سی ام منقوش بودند و هنرمندانی که در نمایشگاه هنر خود روی چوبه پارچه و بافت‌های مصنوعی را برای نمایش و فروش عرضه می‌کردند. غرفه عفاف و حجاب هم که برعکس نام خود محلی برای عرضه محصولات مذهبی برای خانم‌های مذهبی بود، بخشی شلوغ و پر رفت و آمد برای خانم‌هایی که به دنبال محصولاتی زیبا و در عین حال پوشیده بودند. نگارنده خود شاهد بوده است عده ای از کسانی که در این بخش حاضر بودند تنها برای خرید چادر مشکی و لباس‌های زینتی برای خود به نمایشگاه آمده بودند.
حال باید به این سوال جواب داد که بین غرفه‌های مخصوص عرضه محصولات اسلامی و دینی با نمایشگاه قرآن کریم چه رابطه‌ای برقرار است؟
آیا این استقبال جامعه به این محصولات برای سیاست گزاران عرصۀ پوشاک و بازرگانی الزامی برای توجه و ترویج این گونه محصولات نمی آورد؟
