نمایشگاه از سال ۸۶ از نمایشگاه بین المللی به مصلی اسباب کشی کرد. از آنجا که همیشه هر تغییری با مقاومت همراه بوده این تغییر واکنش‌های مختلفی داشت. خیلی‌ها اعتقاد داشتند که مصلی محل اقامه نماز است؛ نه برپایی نمایشگاه. بعضی‌ها نیز به عدم اتمام پروژه مصلی ایراد می‌گرفتند و از فعالیت کارگران در ایام نمایشگاه گله داشتند. حالا و پس از نزدیک به سه دهه از شروع کار نمایشگاه بین‌المللی کتاب، قرار است این نمایشگاه از امسال در مجموعه نمایشگاهی شهر آفتاب در جنوب شهر تهران برگزار شود. این موضوع واکنش های متنوع و متفاوتی از سوی اهالی نشر داشته.

مثلا تعدادی از ناشران از حضور انصراف داده‌اند و عده هم از این تغییر تشکر کرده اند. اما برخی نویسندگان هم در این باره نظراتی دارند. سپیده خلیلی؛ نویسنده کودک و نوجوان با بیان اینکه زیاد به استقبال مردم از بیست و نهمین دوره نمایشگاه کتاب امیدوار نیست، در مصاحبه با برخی مطبوعات گفته است: برای آنهایی که تقریبا هر روز به نمایشگاه می‌رفتند، سخت است که بخواهند زمانی نزدیک به دو تا سه ساعت را به رفت و آمد اختصاص دهند. نویسنده «قصه‌های شب» ادامه می‌دهد: اگر در دوره‌های قبلی، برخی از بازدیدکنندگان برای تفریح یا نگاه کردن می‌آمدند، احتمالا شاهد حضور کمتری از مردم به دلیل طولانی بودن مسافت هستیم.

از طرف دیگر داوود امیریان؛ نویسنده طنز حوزه جنگ و کودک از گروه نویسندگانی به شمار می ‌آید که مخالف انتقال نمایشگاه کتاب نیست؛ وی گفت: کسی که واقعا به کتاب و کتابخوانی علاقه داشته باشد، این دوری راه را تحمل می‌کند. شاید این اقدام به کم‌شدن بار ترافیکی ایام نمایشگاه هم کمک کند.

اما با همه اینها نگارنده معتقد است، همان طور که برای خرید یک کالای خاص مجبوریم به نقطه خاصی از شهر برویم برای کتاب هم باید همین طور باشد. شاید قیاس برخی پوشیدنی ها و خوردنی ها با کتاب اصلا کار صحیحی نباشد، اما اگر به کتاب به عنوان یکی از نیازهای مان نگاه کنیم برای تأمین و برآوردن این نیاز باید زمان و هزینه درستی صرف کنیم. البته این به این معنا نیست که باید هزینه و وقت زیادی برای کتاب صرف کرد، اما صرف به اندازه آن و سهل الوصول نبودن آن در اهمیت آن اثر دارد. متأسفانه در چند سال اخیر دسترسی آسان به محل نمایشگاه کتاب در مصلی باعث می‌شد برخی برای تفریح به مصلی بیایند. بدیهی است هر جایی که دسترسی آسان ‌تری داشته باشد، حتما استقبال بیشتری از طرف مخاطبان اتفاق می افتد و این ربطی به کتاب و یا نمایشگاه اسباب بازی ندارد. این تغییر می تواند حتی باعث دقیق و درست تر شدن آمار علاقه مندان و خریدان کتاب هم بشود. نزدیکی و در دسترس بودن مصلی علاوه بر آسیب هایی که برای جمعیت کتاب خوان و کتاب دوست ایجاد می‌کرد و ترافیک تردد و خودرویی مصلی و خیابان های اطراف آن را چند برابر می کرد؛ برای محیط فیزیکی مصلی تهران هم آسیب زا بود. هر سال مبالغ هنگفتی صرف پاک سازی و مرمت بافت طبیعی و پوشش گیاهی مصلی تهران می شد. از طرف دیگر گستردگی فضای نمایشگاهی برای مجموعه کتاب و استقلال آن را می توان به فال نیک گرفت. چندی قبل در رسانه‌ها اخباری مبنی کوچک تر شدن فضای نمایشگاهی کتاب در نمایشگاه هایی مثل نمایشگاه کتاب پاریس و بلونیا منتشر شده بود. این در حالی است که با انتقال نمایشگاه کتاب به شهر آفتاب، بر وسعت فیزیکی اش افزوده می شود. البته این که وسعت نمایشگاه دلیلی بر استقبال مخاطب و افزایش زمان مطالعه نیست، اما این وسعت و دسترسی بهتر می تواند کمکی به افزایش زمان مطالعه شود. از آن جایی که نامه نانوشته بدون غلط است، به نظر می رسد که تا برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب نمی توان در مورد این تصمیم گیری نظر قاطع داد.