محمدکاظم انبارلویی- دلبرا پیش وجودت همه خوبان، عدمند سروران بر در سودای تو خاک قدمند شهری اندر هوست سوخته در آتش
عشق خلقی اندر طلبت غرقه دریای غمند خون صاحب نظران ریختی ای کعبه حُسن قتل اینان که روا داشت که صید حرمند؟ گاه گاهی بگذر در صف دلسوختگان تا ثناییت بگویند و دعایی بدمند سعدیا عاشق صادق ز بلا نگریزد سست عهدان ارادت ز ملامت برمند این روزها عطر خون شهدای حرم در جای جای ایران اسلامی پراکنده است. در تازه ترین رویداد شهادت سیزده مدافع حرم آل الله، سیزده کبوتر خونین بال حرم حضرت زینب (سلام الله علیها) از دیار علویان در استان مازندران، بار دیگر نگاه مردم به جانبازان و جان نثاران حرم و حریم امنیت کشور دوخته شده است.
این روزها مردم شهرهای مازندران به این بهانه به دیدار خانواده های شهدای حرم می روند، دعای توسل می خوانند و نوحه سرایی می کنند و بغض فروخفته خود را در تجدید عزای شهدای کربلا و مظلومیت حضرت
زینب (س) وا می کنند.
نزدیک به یکصد سال پیش، ائمه بقیع (علیهم السلام) در بقعه بزرگی که به صورت هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود، مدفون بودند. اما وهابیون با حمله به قبرستان بقیع، همه را ویران و با خاک یکسان کردند. آرامستان بقیع بخشی از تاریخ اسلام را در خود جای داده و کتاب بزرگ و گویایی از تاریخ اسلام بود. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) ویران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین (ع)، دیگر قبور را هم تخریب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به حضرت فاطمه زهرا (س)، حضرات عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام (ص)، قبر مطهر فاطمه بنت اسد (ع) مادر امیرالمومنین (ع)، قبر مطهر حضرت ام البنین (ع)، قبر عباس عموی پیامبر (ص)، ابراهیم پسر پیامبر (ص)، قبر اسماعیل فرزند حضرت
صادق (ع)، قبر دخترخواندگان پیامبر (ص)، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر (ص)
و قبور شهدای زمان پیامبر (ص).
نخستین تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع) به دست وهابیون سعودی در سال 1220 هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودی ها توسط حکومت عثمانی روی داد. پس از این واقعه تاریخی با سرمایه گذاری مسلمانان شیعه و به کار بردن امکانات ویژه ای، مراقد تخریب شده به زیباترین شکل بازسازی شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی - سیاحتی مسلمانان تبدیل شد.
دومین و در واقع دردناک ترین حادثه تاریخی - اسلامی معاصر به هشتم شوال سال 1344 و پس از روی کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان مربوط می‌شود؛ سالی که وهابیون به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر اهل بیت پیامبر (ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه خود قرار دادند و بقیع را به مقبره‌ای ویران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل کردند.وهابیون در سال 1343 هجری قمری در مکه، گنبدهای قبر حضرات عبدالمطلب (ع)، ابی طالب (ع)، خدیجه (س) و زادگاه پیامبر اکرم (ص) و حضرت فاطمه زهرا (س) و "خیزران" عبادتگاه سری پیامبر (ص) را با خاک یکسان کردند و در جده نیز قبر حضرت "حوا" و دیگر قبور را تخریب کردند. در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نکردند. آنها همچنین در شوال 1343 با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع)، اشیاء نفیس و با ارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند و قبر حضرت حمزه (ع) و شهدای احد را با خاک یکسان و گنبد و مرقد حضرات عبدالله و آمنه پدر و مادر بزرگوار پیامبر (ص) و دیگر قبور را هم خراب کردند.
وهابیون متعصب در همان سال به کربلای معلی حمله کردند و ضریح مطهر حضرت امام حسین (ع) را کندند و جواهرات و اشیای نفیس حرم مطهر را که اکثراً از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به هفت هزار نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند. (1)
تمام این جنایات به دستور انگلیس صورت گرفت. آنها مأمور بودند تمامی آثار اسلام ناب محمدی (ص) را که ریشه در فرهنگ اهل بیت (ع)
داشت، نابود کنند. پس از یکصد سال دوباره همین مأموریت به آنها داده شده است. ظهور داعش در بخش هایی از سرزمین عراق و سوریه برای انجام چنین مأموریتی است. کار بزرگ مدافعان حرم، جلوگیری از فاجعه ای است که شبیه آن در بقیع رخ داد. این بار حرامیان تکفیری کار خود را در وسعت جهان اسلام تجدید می کنند و ایران و عتبات عالیات، هدف اصلی آنهاست.
شهدای حرم از مظلوم ترین، پاک ترین و اصیل ترین و مکتبی ترین شهدای انقلاب هستند. بالاتر از آنها خانواده های صبور و زینبی صفت آنها بوده که همچون کوه، ایستاده اند.
شبکه تلویزیونی افق با جمعی از همسران شهیدان حرم گفتگو کرده و عمق صبر و استقامت آنها را به تصویر کشیده است. مسائلی که این شیرزنان مطرح می کنند در تاریخ انقلاب اسلامی کم نظیر و شاید هم بی نظیر باشد.
رهبر معظم انقلاب در دیدار با خانواده یکی از شهدای حرم، وقتی عکس شهید را می دهند تا زیر عکس را امضاء کنند، نگاه ایشان به رباعی زیر عکس می افتد و شروع به خواندن شعر می کنند. ناگهان در مصرع پایانی، اشک از چشمانشان جاری می شود؛
ما سینه زدیم و بی صدا باریدند
از هر چه که دم زدیم، آنها دیدند
ما مدعیان صف اول بودیم
از آخر مجلس، شهدا را چیدند
سپس نام شاعر این رباعی را سؤال می کنند. (2) مقام معظم رهبری آنگاه درخواست می کنند که این عکس نزدشان بماند.
در این دوبیتی، هزاران معنا و پیام، نهفته است و هیچ تفسیری برای این شعر، گویاتر و بهتر از اشک های رهبر انقلاب، کسی که همه وجود خود را برای اسلام و انقلاب وقف کرده، نیست. کسی که منافقین، بدن مطهرش را به بمب آلودند، می داند نفاق چیست و منافقین چه بر سر اسلام، در صدر آن و اکنون آورده اند. نکته کلیدی در این رباعی؛ «مدعیان صف اول» و «چینش شهدا از آخر مجلس» است.
شهدای حرم، نسلی نو از پهلوانان و قهرمانان این مرز و بوم هستند که تازه خود را دارند نشان می دهند. آنها شهید بین الملل اسلام هستند. آنها دشمن را کیلومترها خارج از مرزهای ایران رصد می کنند و به نبرد با آنان مشغولند. آنها فراتر از زمان و فراتر از سرزمین ایران می جنگند. آنها گلچین شهدای ایران و به قول سعدی علیه الرحمه؛ صید حرم هستند. آنها سست عهد نیستند و از بلا و ابتلا نمی گریزند. آنها نسل سوم و چهارم انقلاب اسلامی هستند. یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد.
پی نوشت ها :
1- «ناصر مکارم شیرازی، وهابیت بر سر دوراهی»، «جعفر سبحانی، آیین وهابیت»، «اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره»، «علی اصغر رضوانی، شیعه شناسی و پاسخ به شبهات»
2- شاعر رباعی؛ میلاد عرفان پور، مدیر دفتر شعر مؤسسه شهرستان ادب