در مجلس دهم تبلیغات و هیاهوی فراوانی برای شکل‌گیری و حضور اکثریتی فهرست و فراکسیون امید منتسب به جریان دولت آقای روحانی و جریان اصلاح‌طلب گردید ولی با شکل‌گیری مجلس وزن وعده و توانمندی و تاثیرگذاری این فراکسیون عیان گردید.
نصر عزیزی- خلاء نظام حزبی در مجلس شورای اسلامی شکل فعلی فراکسیونها را بوجود آورده است. اگر ساختارهای سیاسی و اجتماعی بر اساس انتخابات حزبی شکل گرفته بودند تکلیف مردم، مسئولان، نمایندگان مجلس، برنامه‌ها و وعده وعیدها مشخص بود این رویکرد اگر چه خالی از اشکال نیست، ولی فقدان آن هزینه‌های کلانی را به جامعه تحمیل می‌نماید. از نگاه کارشناسی فقدان اداره امور حزبی ده‌ها نوع هزینه پنهان را به‌دنبال دارد که توجه به آنها شاید چند گام به جلو در ِپیشرفت امور باشد. با توجه به حضور فراگیر دو جریان موسوم در جامعه که نسبت هر کدام با هدف‌گذاری نظام در بسیاری از موارد شفاف و روشن و در بعضی از موارد مبهم و تعریف نشده می‌باشد، جریان انتخابات نیز از این مسیر عبور نموده، ولی با شکل‌گیری نهاد ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری و شوراهای اسلامی شهر و روستا، ضمن پرداخت به وظایف قانونی از شدت نیاز به تشکل و سازماندهی، نظیر فراکسیونها در مجلس شکل می‌گیرند که باید سؤال نمود غیر از بخشی از سازماندهی و هماهنگی‌های سیاسی و یا مشورتی و یا تجمع رأی، چه خاصیتی برای حل مسائل جامعه دارند؟ از نگاه بعضی طراحان ایده فراکسیونی غیر از تنوع موضعگیری‌ها، شاید نگاه به حل مسائل جامعه در دستور کار باشد ولی به دلایل فراوان این نگاه تا کنون منجر به نتایج مفیدی نگردید. در مجلس دهم تبلیغات و هیاهوی فراوانی برای شکل‌گیری و حضور اکثریتی فهرست و فراکسیون امید منتسب به جریان دولت آقای روحانی و جریان اصلاح‌طلب گردید ولی با شکل‌گیری مجلس وزن وعده و توانمندی و تاثیرگذاری این فراکسیون عیان گردید. هنوز یک ماه از شروع به کار عملی مجلس نگذشت که با نگاه سیاسی و ناهماهنگی و در واقع رو شدن اختلافات درونی، فراکسیون مستقل‌ها و یا فراکسیون اعتدال، مسیر خود را از مسیر امید‌ها جدا نمودند اینکه در طرح جداسازی چه ایده‌هایی عملی شود و جدا شدگان دنبال چه هستند بماند تا ماه‌های آینده رویکردها و نیت‌ها شفاف‌تر خواهد شد ولی هر چه بود و نبود همه سر باخت را برای دکتر محمدرضا عارف به‌دنبال داشت که دلایل آن نیاز به تحلیل مفصلی دارد.
بنابر این صرف نظر از فراکسیون‌های صنفی، حال که سه فراکسیون قابل توجه رهروان ولایت، امید و فراکسیون مستقلان یا اعتدالیون ادعای سامان یافتگی دارند، چند توصیه به آنها خالی از فایده نیست:
1- فراکسیونها از فراکسیون بازی و رقابت بی هدف و غیرمفید فراکسیونی پرهیز نمایند. به هر حال خواهی نخواهی از جمع محترم‌ها کسانی هستند که به نوعی دل مشغولی بازی سیاسی دارند و از این رهگذر دنبال نام و نان و نوایی هستند.
2- حال که خلاء حزب در مجلس وجود دارد، فراکسیونها نقش تمام عیار نظام موظف حزبی را در حیطه وظایف مجلس به عهده بگیرند. معنای این ادعا این است که فراکسیون تمام قد قیام نموده و خود را پاسخگوی مطالبات بحق و قانونی و اولویت‌بندی شده مردم بداند و در این مسیر حرکت نماید.
3- مسائل کلان نظام نظیر به نتیجه رساندن اقتصاد مقاومتی و یا مبارزه با فقر و فساد و تبعیض و یا خلاءهای قانونی و با اشکالات نظام نظارتی را در دستور کار قرار دهند و بدون نیاز به تشکیل کارگروه‌های جدید، از ظرفیت کمیسیون‌های مجلس در حوزه‌های کارشناسی استفاده نمایند و شاید بتوان گفت نقدترین و تازه‌ترین منابع اطلاعاتی و تحلیل‌های کارشناسی را در اختیار دارند.
4- فراکسیونها در موازات وظایف روزمره و با استفاده از ظرفیت بالای در اختیار، بدون توجه به گرایشها و اختلافات سیاسی به کمک دولت و قوه قضائیه و سایر سازمانها بشتابند و بخشی از دین خود رادر حوزه خدمات‌رسانی و حل معضلات نظام به مردم اداء نمایند. برای مثال مشکل قاچاق کالای رسمی و غیررسمی یک آسیب کشورسوز است که محورهای آسیب‌شناسی آن و راه‌حل‌ها نیز مشخص شده‌اند. فراکسیونها چنین برنامه‌هایی را در دستور کار قرار داده و رایحه زیبای اشتیاق به خدمتگزاری را در این نوع تشکل سامان دهند.
5- باندبازی سیاسی برای منافع عده‌ای، در رایزنی‌ها و مشورت‌ها و جلسات و دستورکارهای فراکسیونها سم مهلکی برای آبرو و کیان حیثیتی نمایندگانی است که با شوق خدمت وارد فراکسیونها شده‌اند. تلاش شود با آسیب‌شناسی از بروز چنین انحرافاتی پیشگیری شود. توصیه اکید و دلسوزانه این است که با توافق هر سه ماه یکبار ارزیابی عملکرد بر اساس شاخص‌های جامع توافقی صورت گیرد. اگر نمره موفقی حاصل نشود، شاید پیشگیری از ادامه روند فعالیت به نفع کیان مجلس باشد و باید با مردم صادق بود.
