حبیب الله عسگراولادی- در عرفات، در منا، در مشعر، در طواف، در حجه‌الوداع به پیغمبر نازل و از ایشان خواسته شده است که ابلاغ کند. چه چیز را؟ ادامه نبوت را، ادامه رسالت را. «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ».(1)
رسالت و نبوت نباید با فقدان ظاهری پیغمبر قطع می‌شد. امامت متمم نبوت است. از پیغمبر خواسته شد که راجع به متمم صحبت کند، کما این‌که در خطبه‌های اصلی می‌فرماید: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی»(2). من نعمتم را بر شما تمام کردم. در اینجا به رسول می‌فرماید: «بلّغ». چه چیز را ابلاغ کن؟ آنچه که از جانب خدا به تو نازل شده است. پیامبر بدان که اگر این را ابلاغ نکنی: «فما بلغت رسالته»، این متمم نبوت در حدی است که رسالت را به اتمام می‌رساند و اگر نرسانی، ناقص است. در کتاب مکاسب در صفحه اول آن مرحوم شیخ وقتی می‌خواهد فقه را شروع کند، از حدیثی از پیغمبر شروع می‌کند که می فرماید دین را با ولایت تکمیل کردم و بعد «رَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا»: راضی شدم از این‌که اسلام دین شما باشد. و بعد در مکاسب در روایتی فرموده است که اساس فقه اسلامی ولایت و بعد از آن نماز است. می‌فرماید هرکس ولایت نداشته باشد، نمازش قبول نیست. به قسمت آخر آیه توجه داشته باشید که چرا خداوند به کسانی که ولایت را قبول نمی‌کنند لقب کافر می‌دهد.
دومین نکته‌ای که می‌خواهم در مورد نماز عرض کنم این است که از پیغمبر و ائمه هست: «الصلوه خیر موضوعٍ». نماز بهترین قانونی است که وضع شده است. "إِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ ما سِواها، وَ إِنْ رُدَّتْ رُدَّ ما سِواها" اگر نماز قبول شد، به بقیه چیزها نگاه می‌کنند یعنی دو درجه‌ای است. درجه اول این است که اگر ولایت داشته باشد، به نمازش نگاه می‌کنند.  در ادامه می فرماید مردم منافقی که همراه تو هستند، می‌ترسند. بعضی این قسمت آیه را که گفته است ناس، مردم ترجمه کرده‌اند. این طور نیست. می‌فرماید «الناس» یعنی مردم بدخواهی که منافق هستند و در حجه‌الوداع همراه پیغمبر هستند و در راه می‌خواهند پیغمبر را ترور کنند. پس از آن‌که می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ»، می‌فرماید: «وَ اللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ». از این مردم و نه مردم عادی. آنها که مقصر نیستند. پس از این‌که می‌فرماید خداوند تو را از این مردم بدخواه و بدعمل و منافق حفظ می‌کند، به یقین خداوند قوم کافر را هدایت نمی‌کند. تو نگران نباش. کسی که ولایت نپذیرد کافر است. از مجموع آیه می‌توانیم این استفاده را بکنیم که درست است که ما برای وحدت عالم اسلام بسیاری از مطالب را باید خیلی مؤدبانه بگوییم و به صورتی نباشد که کدورتی پدید بیاورد، اما واقعیتش این است که خداوند می‌گوید اگر ابلاغ کردی و کسانی نپذیرفتند، از اینها نترس.
پیغمبر مأمور است که برساند. ما هم فرزندان پیغمبریم، فرزندان امیرالمؤمنین هستیم. پیغمبر می‌فرماید: «انا و علی ابوا هذه الامه». من و علی دو پدر این امت هستیم، یعنی امت فرزندان ما هستند. پیغمبر که مأمور ابلاغ است، یعنی همه ما مأمور ابلاغیم و اگر مسئله ولایت را ابلاغ نکنیم، نبوت و رسالت پیغمبر را نرسانده‌ایم. باید بدانیم که همه ما مکلف به این بلّغ هستیم.
 باید بدانیم که اگر ما مدعی این هستیم که تمام پیام نبوت و رسالت و ولایت را گرفته‌ایم و داریم به آن عمل می‌کنیم، اگر از امیرالمؤمنین(ع) و از امام زمان(عج) تبلیغ نکنیم، قطعاً بدانید که بقیه اعمال ما حتی نمازمان قابل قبول نیست. چرا؟ این امر مستقیم به پیغمبر و غیرمستقیم به همه اهل ایمان است. نترسید از این‌که بدخواهان و منافقین برای شما دردسر درست کنند. نترسید از این‌که از علی(ع) دم بزنید. لازم نیست دائماً زید و عمر را بکوبید. خیر! از علی(ع) تبلیغ کنید. علی امام وحدت است، علی امام تفرقه نیست. از علی تبلیغ کنید، اما حرف‌هایی را که اختلاف‌آور است، نزنید. مقام معظم رهبری هم در این باره خیلی سفارش فرموده‌اند و می‌فرمایند که اختلاف بین فِرق اسلامی را هر کس شروع کند و ادامه بدهد، به نفع دشمن کار کرده است.
الان جمعیت دنیا حدود 7 میلیارد و 200 میلیون نفر و رو به تزاید است. از این تعداد 1 میلیارد و 500، 600 میلیون نفر مسلمانند، اما آنچه که دشمنان ما آمار می‌دهند، می‌خواهند مسلمان‌ها را کمتر از 1 میلیارد بگویند. مسلمان‌ها در روسیه و کشورهای زیر پوشش شوروی، چین، هند و امثال اینها خیلی زیادند و دولت‌های غربی و شرقی اجازه نمی‌دهند آمار اینها درست گفته شود. در این 1 میلیارد و خرده‌ای حدود 300 و چند میلیون نفر شیعه هستند. این عدد را هم نمی‌خواهند روشن شود و شیعیان را زیر 100 میلیون معرفی می‌کنند.
اگر بگوییم امروز در جمهوری اسلامی حدود 30 میلیون شیعه، پا به رکاب امام زمان(عج) و نائب بر حقش هستند، نسبت به کل افراد بشر بگیریم، یک دویستم می‌شود. این 30 میلیون نفر همین‌که با آهنگ ولایت و رهبری به غدیر برگشته‌اند، قدرتی شده‌اند که همه قدرت‌های عالم نمی‌توانند آن را به حساب نیاورند. این 30 میلیون با رهبری بسیار حساب شده در وضعی قرار دارند که کارشناسان برجسته غرب می‌گویند ایران با همه محاصره‌های اقتصادی رشد کرده است. مقام معظم رهبری این نگرانی‌هایی را که ما داریم ندارند و لذا با چهره‌ای باز آینده را روشن می‌بینند. باید بدانیم که آینده روشن است. باید بدانیم که رهبری چیزی را به گزاف نمی‌گویند. چند ماه پیش در جلسه‌ای خدمت آقای سیدحسن نصرالله و تعدادی از فرمانده هان حزب‌الله بودم. آنها می‌گفتند ما قبل از جنگ 33 روزه خدمت آقا رسیدیم و تهدیدها را خدمت ایشان عرض کردیم. وقتی خوب توضیح دادیم، آقا فرمودند: «شما در این درگیری پیروز می‌شوید. اغلب شما در جشن پیروزی زنده هستید و شرکت می‌کنید». این فرمانده کم‌نظیر، این آیت حق در لبنان می‌گوید: «ما هر چه به دست آورده‌ایم، از هدایت و رهبری ایشان و امیدی است که ایشان برای ما آفریدند». ما این نعمت بزرگ را داریم. این نعمت بزرگ چیست؟ رشحه‌ای از رشحات امام زمان(عج).

پی‌نوشت‌ها:(1)قرآن کریم، سوره مائده، آیه 67.(2)قرآن کریم، سوره مائده، آیه 3.