اردیبهشت ماه امسال دومین قسمت از مستند میراث آلبرتا رونمایی شد. در این مراسم تعدادی از استادان دانشگاه صنعتی شریف، کارگردان و عوامل فیلم مستند «میراث آلبرتا 2» حضور داشتند. «میراث آلبرتا 2» روایتی اروپایی از زندگی و تحصیل دانشجویان ایرانی در سه کشور فرانسه، سوییس و آلمان است. این قسمت ادامه قسمت اول مستند میراث آلبرتاست و کارگردان سعی دارد با نمایش همزمان زندگی و تحصیل دانشجویان در اروپا و رغبت بسیاری از آنان برای بازگشت به کشور، فضای نقد و گفتگو درباره «فرار مغزها» را گسترش دهد و در ضمن به واکاوی موضوع نیز بپردازد. کارگردان و راوی این مستند حسین شمقدری است و تهیه کنندگی آن را محمدحسن مددی را بر عهده داشته است. این مستند تاکنون در بسیاری از دانشگاه‌ های کشور اکران شده، به نظر می ‌رسد مخاطب اصلی این اثر دو گروه باشند؛ گروه اول: تحصیلکرده‌تر‌ها و مهاجرینی که برای ادامه تحصیل خارج از ایران بسر می برند و گروه دوم کسانی که در داخل کشور به عنوان دانشجو حاضر بوده و تصمیم گرفته ‌اند برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بروند. اگر قسمت اول این مستند را دیده باشید، بعد از دیدن قسمت دوم به وضوح متوجه می‌شوید که «میراث آلبرتا۲» هرگز تنوع نسخه اول را ندارد. در نسخه اول با این مستند شاهد مصاحبه با گروه ‌های مختلف با نگاه ‌های متفاوتی هستیم، دانشجویان مقیم خارج، مقیم داخل، اساتید، افرادی که خارج از ایران موفق بوده اند، اما امروز در ایران زندگی می کنند. در قسمتی از قسمت اول حتی با محمود احمدی‌نژاد صحبت می شود. (با این که این صحبت کاملاً تصادفی و در فضایی نزدیک به دو دقیقه هم انجام نمی شود.) چیدمان تصاویری که از آرشیوهای متنوع و سناریویی به‌نسبت قوی بهره می‌برد، میراث اول تصاویر آرشیوی مختلف در کنار گفت و گو ها از میراث آلبرتا مستندی متنوع و جذاب می سازد. اما در «آلبرتا ۲» از تنوع قسمت اول خبری نیست، تقریباً بیشتر زمان فیلم به گفت و گوی راوی با دانشجویان مقیم خارج می‌گذرد. کسانی که با راوی اثر گفت و گو می‌کنند تقریباً همه از دانشجویان ایرانی مقیم خارج هستند، در بین آنها یک دانشجوی غیرایرانی دیده نمی شود. قطعاً انتظار بود همان طور که در آلبرتای ۱ با اساتید دانشگاه شریف صحبت شد، حداقل با یکی از اساتید خارجی که دانشجویان او ایرانی هستند گفت و گو شود، که از دانشجویان ایرانی‌اش بگوید. البته کارگردان اثر مدعی شد که سفر تیم سازنده در تابستان و زمانی بود که دانشگاه ها تعطیل بوده و امکان گفت و گو با اساتید در زمان تعطیلی دانشگاه میسر نبوده. البته که این دلیل نمی‌تواند قانع کننده باشد. این اثر با توجه به این که قسمت دوم آن نیز ساخته شده ولی به لحاظ ساختار و کیفیت همان فیلم دانشجویی و به اصطلاح آماتور محسوب می‌شود و ویژگی های فیلم حرفه ای را نه در ساختار و در بخش های تکنیک دارا نیست.