این رهنمود هم از موضع اقتدار است هم از موضع عزت، هم عمق دشمن‌شناسی را نشان می‌دهد. هم بیان تجربه بیش از سه دهه فراز و فرودهای دیپلماسی عمومی و بین‌المللی در مواجهه با دشمنان است، هم نهیب به ساده‌انگاری و خوش باوری است، هم درس شجاعت و پایداری در موضع حق و ایجاد رعب و یأس در دل دشمنان و هم اینکه الزام به تنظیم اظهارات و مواضع مسئولان یا تدابیر توأم با حکمت و منطق و منافع بلند مدت ما می‌باشد.
در چند روز اخیر و با برگزاری مجمع عمومی سالانه سازمان ملل و حوادث فاجعه‌بار مکه و منا شاهد مواضع مقتدرانه و در شأن ملت ایران نبودیم. رئیس جمهور می‌توانست در فرصت تبلیغات جهانی نظام استکباری و به‌خصوص آمریکا را تحقیر کند و مهر تایید و تاکید بر نامشروع بودن موجودیت اسرائیل بزند و تعامل با دنیا را از موضع نظام و بر اساس روند گذشته بیان نماید. انتخابات 92 اگر چه افتخاری برای مردم سالاری دینی و مشارکت بالای مردم و الگوسازی انتخاباتی در ایران بود، پیغام این انتخابات در یک مذاکره مصلحتی برجام نه خلاصه می‌شود و نه حاوی تعامل جدیدی با آمریکای جنایتکار می‌باشد و باید گفت نطق رئیس جمهور محترم و سایر مصاحبه‌ها و اظهارنظرهای ایشان اداء حق مطلب ملتی پیشرو ومتحد و کارآزموده و حاضر در صحنه به بزرگی ملت ایران نبود.
حادثه تأسف‌بار منا که باید موجب لغو سفر رئیس جمهور محترم به عنوان یک اعتراض جهانی می‌شد، حتی موضع‌گیری مناسب علیه شیوخ فرتوت و مزدور و وابسته سعودی را به دنبال نداشت. تبعات منفی این نوع موضع‌گیری‌ها و از قرار اطلاع درخواست ملاقات با جوانک وزیر خارجه عربستان و رد ملاقات از ناحیه ایشان، نهایت بی توجهی یا کم توجهی یا برداشت نادرست از مواضع ملی و راهبردهای بین‌المللی ما بود.
دنیا شاهد بود موضع شدید رهبری و بیان عکس‌العمل سخت و نهیب به موذی‌گری‌های شیوخ وابسته و عافیت‌طلب و آدم‌کش عربستان را در اسرع وقت به عکس‌العمل ذلیلانه وادار نموده و تکلیف حجاج جان باخته را مشخص نمود. شاهد بودیم که تا قبل از فرمایش عتاب‌آلود رهبری چه برخوردهایی با نظام مقتدر ایران اسلامی نمودند تا جایی که ویزا برای وزرای ما صادر نمی‌کردند ولی ساعتی نگذشت که وزیر و مسئولان عربستانی با پای ذلت به حضور هیئت ایرانی در جده رسیدند و قضیه را فیصله دادند. این داستان ادامه دارد و حال که مسئولان منتظر گشایش راه خود بسته خود در موضع‌گیری‌های خارجی بوده‌اند، برای پیگیری حقوق ملت و تنبیه متجاوزان سعودی و ارتباط با کشورهای مسلمان ذینفع چه تدابیری خواهند اندیشید؟
اگر چنانچه در موضع گیری های بین‌المللی سهمی برای دیپلماسی تهاجمی منظور شود و آن هم ماهیت تهاجمی که مبتنی بر حقوق مسلم یک ملت و حقوق مستضعفان جهان و پشتوانه یک ملت انقلابی می‌باشد، دولت تدبیر و امید چگونه بنا دارد از این امتحان بیرون آید؟ امتحانی که یک وجه و شرط آن تبعیت و تطبیق با مواضع رهبری است و مسئولیت مضاعف شرعی و قانونی دارد.
در روزهای اخیر که حساسیت جامعه به نوع یاوه‌گویی‌های مقامات آمریکایی در موضوع برجام اوج گرفت، پس از حوادث مکه و منا نگاه توأم با داغداری و انتقام‌جویانه آحاد جامعه به دهان مسئولان بود که چگونه پاسخ جنایات آل سعود را خواهند داد، ولی با کمال تأسف همه تدبیرها برای قالب‌گیری الفاظی از مواضع انفعالی و مصلحت اندیش و پرهیز از تقوای ستیز بود که بر آلام و دردهای مردم افزوده و موجب وهن سرداران و نخبگان عرصه‌های مختلف جامعه گردید و چه زیبا و به موقع موضع مقتدرانه و منطقی و محاسبه شده مقام رهبری آرامش لازم را در جامعه ایجاد نمود.
لذا دولت آقای روحانی اگر بنا دارد امیدی در نهال تدبیر بنشاند، آن امید در مواضع منفعلانه و مصلحت‌اندیشانه افراطی نیست که آثار بد آن را نه تنها در عرصه خارجی بلکه در عرصه‌های اقتصاد و فرهنگ به وضوح مشاهده می‌نماییم. اگر این نبود عتاب‌های رهبری خطاب به مسئولان تکرار نمی‌شد.