مسلم مومن- دولت بودجه ۱۴۰۰ را با توجه به نظرات نمایندگان مجلس و انتقاد کنندگان و صاحب نظران تدوین و این بار به مجلس تسلیم نماید.

دولت در آخرین بودجه خود خلاف قانون اساسی عمل کرد. بودجه را توسط معاون امور مجلس دولت به معاون دوم رئیس مجلس تحویل داد. بودجه به گونه ای بود که قابل دفاع نبود و طوری تنظیم شده بود که مشکلات را افزون می کرد حتی برای همین دولت که تا مرداد سال آینده باید با همین بودجه کشور را اداره کند.

در فراکسیون موتلفه اسلامی نظر بر این شد که بودجه را رد نکنند به دولت برگردانند تا دولت بودجه قابل قبول به مجلس تسلیم نماید ولی در صحن مجلس کلیات قبول شد و ۴۵ روز وقت مجلس و کشور صرف شد و بالاخره بودجه‌ای که برای نمایندگان هم در حداقل قابل تصویب باشد حاصل نشد بلکه کار را کمیسیون تلفیق بدتر کرد.

بودجه دولت 8۴۱ هزار میلیارد تومان بود که همه می دانستند تامین نمی شود بعد کمیسیون تلفیق آن را به 1050 هزار میلیارد تومان رساند. متاسفانه رئیس کمیسیون تلفیق درباره عملکرد مسئولیتش توضیح کافی نداد. آقای امیرآبادی هم گفت بودجه را بپذیریم یا نپذیریم به ضررمان است در حالی که مسئله بودجه امر عمومی و ملی در اداره صحیح کشوراست و اگر دولت فعلی بودجه‌ای ضررآور به مجلس آورده مجلس که نبایستی بودجه زیان‌آور را با ۴۵ روز صرف وقت به صحن مجلس بیاورد. کمیسیون تلفیق ارز ۴۲۰۰ تومانی که برای امور ضروری هستند حذف کرد که نتیجه اش گرانی کالاهای ضروری است. دولت نرخ دلار حاصله و مندرج در بودجه را هر دلار ۱۱۵۰۰ تومان محاسبه کرده بود که صدها مشکل ایجاد می کرد و آنگاه کمیسیون تلفیق آن را به ۱۷۵۰۰ تومان بالا برد که هزاران مشکل پدید می‌آورد.

رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت، آقای نوبخت گفت رد لایحه (البته رد مصوبه کمیسیون تلفیق) به این معناست که عقل جمعی ما نکشید بعد از دوماه بودجه را اصلاح کنیم و گفت امید ما به شما در مجلس و اصلاحات و پیشنهادهای شما است.

کسی پاسخ نداد که شما با چند سال کار و ماه ها فرصت در دولت چرا بودجه‌ای نیاوردید که قابل اصلاح باشد و چرا به مسئولیت خودتان عمل نکردید که حالا بار را به دوش مجلس می اندازید و حالا که مجلس آن را تصویب نکرد پس نتیجه سخن شما این است که عقل جمعی شماها نتوانست بودجه مناسب بدهد و در دو ماه آن را اصلاح کند آیا این منطق قابل قبول است؟

ناکارامدی دولت

مشکل کجاست؟ مشکل ناکارامدی دولت موجود در ارائه بودجه‌ای برحسب واقعیات موجود کشور و قابل قبول است. البته از این دولت که این همه نارضایتی ایجاد کرده است انتظاری جز این نمی‌رفت. حالا هم انتظاری نیست مگر تحولی پدید بیاید که آن هم بعید است. مجلس هم دچار مشکلات مدیریتی است که تا حل نشود انتظاری نمی‌توان داشت.