در آیه شریفه خطاب به رسول خدا (ص) نیز به موضوع مشورت تاکید گردید و بعد از – وشاورهم فی الامر فاذا عزمت فتوکل علی الله... یعنی مدبر‌ترین انسان تاریخ بشریت که تدبیرش جملگی تحفه الهی است، باز هم در امور جاری جامعه مشورت می‌نمود.
کار‌شناسان می‌دانند رئیس جمهور محترم روزانه اگر امور بر وفق برنامه‌های منظم و هدفمند پیش برود، با ده‌ها موضوع کلان درگیر و مواجه است که انفرادی فرصت بررسیهای شخصی را ندارد و نباید چنین باشد و این مشاوران محترم هستندکه با صد‌ها و بلکه هزاران ساعت کار کار‌شناسی تجربه شده و یا ابداعی زمینه بهترین تصمیم‌گیری را برای مسئول اجرایی مملکت مهیا می‌سازند.
از جمله ضرورتهای مشاوره جامع و همه جانبه‌نگر توجه به سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های رئیس جمهور محترم است که کم دقتی و بی‌دقتی و هر گونه سهل‌انگاری و یا تک روی آثار بسیار بدی را از جمیع جهات بر جای گذاشته و اعتماد عامه مردم را به مسئولان خدشه‌دار می‌سازد. لذا با توجه به حجم بار سنگین اداره امور، کم کاری‌ها و یا بی‌دقتی‌های مشاوران جفا به شخص ایشان و مردم است.
در چند ماهه اخیر چند بی‌دقتی قابل توجه در فرمایشات آقای دکتر روحانی صورت گرفت از جمله اینکه خزانه دولت خالی است، تاکید بیش از حد روی سبد کالا، بی‌سواد و کم سواد تلقی نمودن منتقدان توافق هسته‌ای، عذرخواهی به خاطر بی‌برنامگی در توزیع سبد کالا، فقیر تلقی نمودن مشمولان سبد کالا، تمرکز و تبلیغ بیش از انتظار روی دستاوردهای توافق هسته‌ای، جهت‌گیری سخنرانی‌ها به نقد یکباره مسئولان گذشته و مواردی دیگر نشان از بی‌تدبیری مشاوران مربوطه دارد که در اسرع وقت باید به اصلاح و جبران آن پرداخت. البته عذرخواهی رئیس جمهور محترم ضمن اینکه جای بسی تقدیر دارد، ولی قابل توجیه نیست که عذرخواهی باید برای امور بزرگ‌تر و فراگیر‌تر می‌باشد که با محاسبات و تحلیل‌ها و بررسیهای کار‌شناسی حاکی از نتوانستن‌ها به دلایل مختلف، نه نخواستن‌ها باشد. برای مثال اگر رئیس جمهور در فهرست اقلام تبلیغاتی و وعده‌های خویش به تغییر شاخص‌های رفاه، نرخ رشد اقتصادی، اصل ۴۴، کاهش تصدی‌گری دولتی، توسعه مراودات عزتمندانه بین‌المللی، رویارویی مدبرانه با مستکبران و دزدان و غارتگران بین‌المللی و ارتقاء تدابیر عزت و حکمت و مصلحت و... تاکید داشته‌اند، و در صورت کم توفیقی و یا عدم توفیق عذرخواهی نمایند، توجیه دارد. قرار بر این بود در دولت تدبیر و امید رویکرد وسیعی برای نقد دلسوزانه و مشفقانه اتخاذ شود و دلسوزان نظام با بررسی سوابق و رسانه‌هایشان نیز مشخص هستند و از طرفی هر نقدی بخودی خود پیشگیری از ایجاد چاله‌ها و بحران‌هایی خواهد بود که راهنمای مناسب کارگزاران در اصلاح امور می‌باشد. به نظر می‌رسد به صورت خزنده جریانی در حال شکل‌گیری است که با کم حوصلگی و از کوره در رفتن و رنجش‌آفرینی و حتی تهدید و ارعاب بدنبال حذف نقد و نقادی می‌باشد و بدون آنکه رئیس جمهور محترم کمترین تمایل و گرایشی به این جهت داشته باشد، ولی کم اعتمادی عمومی را به جریان امیدواری و بی‌اعتمادی را به بی‌تدبیری‌های کلان ایجاد نماید و این همان خطری است که از ناحیه دلسوزان مدبر و نکته سنج به نفوذ جریان افراطی در مشی اعتدالی رئیس جمهور محترم گوشزد می‌شود.
نشانه این افراط‌گری و گرایش غیردلسوزانه جنجال و دعوای موهوم مجری و یا مجریان مصاحبه توأم با تأخیر و دیر هنگام رئیس جمهور است که به نحوی پروژه مشغول‌سازی و مشوش نمودن فضای افکار عمومی و ایجاد قطب‌های موافق و مخالف و فراهم‌سازی زمینه انتخابات و طرح رقابت‌های غیرضروری را بدنبال خواهد داشت. لذا جا دارد برای مشاوره مدبرانه هم نوعی نظام‌سازی و برنامه‌ریزی صورت پذیرد.