اسدالله بادامچیان- مجاهد صادق و صابر، حاج ابوالفضل حاج حیدری به رحمت الهی نائل آمد. بیش از ۵۰ سال از نوجوانی در خدمت نهضت امام خمینی، از مجاهدان راستین و در خط ولایت بود.
او نمونه‌ای از دیگر انسانهای نمونه و اسوه است که در انقلاب اسلامی ایران پرورش یافتند و از رادمردانی است که به عهد و پیمان با ولایت، با امام خمینی و امام خامنه‌ای، تا آخرین لحظه عمر وفادار ماندند. در سال ۴۱ او در موتلفه اسلامی، از فعالان صادق بود. اداره حوزه‌ها و مدیریت راهپیمایی و تظاهرات و از مسئولان توزیع یک شبه، اعلامیه امام(ره) در رد کاپیتولاسیون آمریکایی شد و از مبارزان نستوه ۱۵ خرداد بود.
هنگامی که از اعضاء سئوال بدون امضا و با شماره رمز شد که تا کجا حاضرند انجام وظیفه نمایند، در بخش جهاد مسلحانه موتلفه اسلامی فعال گردید و چون امام(ره) در سخنرانی چهارم آبان ۴۳ فریاد زد که والله کبیره کرده است هر کس فریاد نزند. در اجرای حکم الهی و فتوای مرجع تقلید مرحوم آیت الله العظمی میلانی بر حسنعلی منصور، مزدور آمریکا و انگلیس که عامل به رسمیت رساندن و تصویب مجلسین، کاپیتولاسیون ذلت‌آور آمریکایی بود، به زندان افتاد ۱۳ سال زندان طاغوت را با رضایت خاطر، و آرامش وجدان و مقاومت و آموزشهای مبارزاتی به سایر زندانیان و پاسداری از خط فقاهت و ولایت تحمل کرد و آنچنان استقامت داشت که در زندان، نمونه‌ای از صبر انقلابی و پذیرش همه سختی‌های راه خدا بود.
وقتی حاج ابوالفضل بلند می‌خندید صدای خنده بلند او، نگهبانان ساواک را خشمگین می‌ساخت که چگونه می‌شود فردی با داشتن امکانات خوب در زندگی در بیرون از زندان، این‌طور سختی را با نشاط انقلابی به شادی خدایی تبدیل کرده است.
آن هم پس از سال‌ها زندان و تبعید در زندان شناخت التقاط و انحراف سازمان منافقین از کارهای بزرگ گروه زندانی موتلفه اسلامی به سرپرستی مرحوم عسکراولادی و مرحوم آیت الله انواری بود که حاج حیدری نقش اصلی در این جهاد بزرگ الهی داشت.
او در تبعید به زندان مشهد در کنار عسکراولادی، لاجوردی و ترقی توانست با زیرکی نسخه‌های پنهانی تعلیمات منافقین را به دست آورد تا یاران امام(ره) به آموزشهای التقاطی منافقین به‌طور مستند آگاه شوند و این آغازی برای شفاف شدن چهره واقعی منافقین بود.
حاج حیدری در طول ۱۳ سال زندان. روحیه‌بخش به مبارزان مسلمان بود. او و شهید عراقی و عسکراولادی و حاج هاشم امانی، نمونه‌های بارز شجاعت و شهامت اسلامی در برابر طاغوتیان و گروههای کمونیست و انحرافی بودند.
در جریان «نقل فتوا» در سال ۵۵ در زندان اوین، او یکی از اعضای موثر در ترسیم و طراحی این سیاست مدبرانه یاران فقاهت و ولایت در زندان‌های طاغوت بود و با صبر و حوصله مقاومت جانانه در برابر بایکوت سازمان منافقین و تهمت‌ها و کینه‌توزی‌های آنان و همدستان مارکسیست آن‌ها داشت.
با آزادی از زندان که در پی تغییر سیاست آمریکا در ایران در سال ۱۳۵۶ رخ داد. وی پس از پیام امام(ره) به برادران، توسط شهید
آیت‌الله مطهری در مبارزه و انسجام تشکیلاتی جهاد باز فردی تاثیرگذار بود.
در راهپیمایی‌های سال ۵۷-۵۶ از مسئولان راهپیمایی و تشکیلات اداره کننده آن‌ها بود. در کمیته استقبال از امام(ره)، از فعالان این مجموعه بی‌نظیر بشمار می‌آید. در اقامتگاه امام(ره) جزو مسئولان انتظامات بود با تیزهوشی و نکته‌یابی که از حرکات در درون توده‌های مردم داشت مراقبت ویژه از دیدارهای امام(ره) با مردم به او سپرده شده بود. سپس در دادستانی انقلاب، با شهید بزرگوار لاجوردی و همراه مرحوم سردار سرافراز حاج احمد قدیریان، خدمات بسیار ارزشمندی را تقدیم انقلاب کرد.
وی در شورای مرکزی کمیته امداد امام خمینی، در این سه دهه صادقانه در خدمت محرومان و مستضعفان کوشش جدی و خستگی‌ناپذیر داشت. عضو شورای معتمدین امام(ره) و رهبری بود و در صندوق‌های قرض‌الحسنه خدمات او فراموش ناشدنی است. وی در موسسه فرهنگی شهدای موتلفه اسلامی رئیس هیئت مدیره، و در سایر موسسات فرهنگی نیز مددکار بود.
در موتلفه اسلامی وی جزو هیئت مؤسس و هیأت نظارت، و شورای مرکزی و مسئول گزینش این تشکیلات ولایی و خدا محور انجام وظیفه داشت.
حاج حیدری، نمونه‌ای از انسان‌هایی است که از شهرت و اظهار خدمات خود، دوری دارند تا مبادا خدمات خالصانه آن‌ها در انقلاب اسلامی و در نظام جمهوری اسلامی موجب شهرت‌یابی آن‌ها شود.
این افسران لایق و خالص امام(ره) زمان و نایب امام زمان از انجام وظیفه خویش در ۵۰ سال هیچ برای خود نخواسته‌اند. تواضع و احساس بدهکار بودن در برابر توفیقات الهی به انجام تکالیف، آن‌ها را از بیان خاطرات خود هم بازد اشته است.
به زحمت او را می‌شد راضی کرد که از خاطراتش در صدا و سیما و در رسانه‌ها، سخن بگوید در طول این ۷۰ سال زندگانی پر افتخار، او یک نکته خلاف اخلاقی، مشکل مالی، التقاط سیاسی نداشته است و از موقعیت‌های ممتازی که در اختیارش بوده برای خود و خانواده‌اش هیچ بهره‌ای نخواسته است.
بار‌ها به او پیشنهادهایی چون نمایندگی مجلس ارائه شد و او خدمات بی‌سر و صدا و تمام وقت برای محرومان جامعه را در زیر نام بلند (امداد خمینی) بر همه آن‌ها ترجیح داد.
لذا او کمتر شناخته شده برای توده‌های مردم بود اما مسلماً نامش و خدماتش و کتاب زندگانی او را مثال او برای پرورش نسل‌های آینده‌ای که همچون بهشتی‌ها، مطهری‌ها، رجایی و باهنر‌ها، عراقی و امانی و کچویی و لاجوردی‌ها، صادقانه خالصانه، متواضعانه همه چیز خود را برای خدا و خدمت به مردم بگذارند و خود هیچ نخواهند، اسوه و نمونه‌های عملی خواهند بود.
روحش شاد، مقامشان در درگاه خدا، بلند مرتبه و رحمت الهی وعنایات اهل بیت (ع) بر او مستمر باد