این نابسامانی های اقتصادی، قطعا راه حل خارجی ندارد. بنا بر فرمایش حضرت امام، آمریکا شیطان بزرگ است و ذره ای خواهان پیشرفت ما نیست.
راه حل داخلی هم دو رشته دارد؛ یک رشته، مربوط به نظام و حکومت است. یک رشته هم مربوط به مردم است. یعنی مردم اولا وظیفه خودشان را بشناسند و بعد بتوانند به آن عمل کنند. شاید هر دو رشته نهایتا به یک رشته برگردد، که قوه مجریه است. قوه مجریه اولا باید برای همه دستگاه های مختلف برنامه ریزی مبتنی بر اقتصاد مقاومتی داشته باشد و دوم اینکه الگو باشد برای دیگر حکومت ها.
نکته بعدی این است که مسئولین باید زندگی شان بر مبنای اقتصاد مقاومتی باشد و الگوی مردم باشند. نباید زندگی مسئولین، همانند مرفهان بی درد باشد. مردم باید این را ببینند و لمس کنند.
در میان همه گفتگوهای بی حاصل و بی نتیجه، سکان‌دار نظام الهی طرح اقتصاد مقاومتی را ارئه کرده است. درواقع اگر مسئولین خود به این امر عمل می کردند، مقام معظم رهبری مجبور به این کار نمی شدند. کارشناسان امین و دانشمند هم روی آن کار کرده اند و برنامه همه جانبه ای را به عنوان اقتصاد مقاومتی تدوین کرده اند و مورد تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفته و تبدیل به قانون شده. متأسفانه مجریان تا کنون فقط شعار داده اند و کار ارزشمندی صورت نگرفته است، یا مردم ندیده اند. مسئولین اجرایی باید به طور شفاف و واضح برای مردم توضیح بدهند که در راستای اقتصاد مقاومتی، کدام کارها را انجام داده اند و کدام کارها در دست اقدام است و چه کارهایی را نمی توانند انجام دهند.
راه حل مشکلات این است که مسئولین به این موضوع(اقتصاد مقاومتی) ایمان بیاورند و عزم پیدا کنند و بعد هم اقدام کنند. صرف ایمان هم کافی نیست؛ باید به طور شبانه روز کار کنند. یعنی واقعا اگر کسی نمی تواند شبانه روزی کار کند باید کار را به دیگری واگذار کند. طبق حدیث معصوم علیه السلام، اگر مسئولیتی را به فردی پیشنهاد دادند و او با اینکه می بیند افراد بهتر از خودش وجود دارند، با این حال آن کار را بپذیرد، لعنت خدا و رسول خدا و امت اسلامی بر او باد. بنابراین از مسئولین تقاضا دارم که به خود بیایند. این مسئولیت ها و پست ها و مقام ها، اعتباری است. امروز به این فرد می رسد، روز بعد به فرد دیگر. پیروزی با کسی است که در پیشگاه خداوند روسفید باشد. فقط ایمان و خدمت به مردم است که می ماند، که هم در دنیا برای او افتخار است و هم در برزخ و آخرت.