یافتن پاسخ این پرسش چندان هم آسان نیست؛ چه آنکه در برخی بولتن ها چاپ شد که برخی دستگاه های امنیتی وقت از ورود تیم ترور او آگاهی داشته اند ، اما سکوت را ترجیح داده اند. با این وجود باید انگیزه ترور وی را بیش از یک کینه کهنه از سوی سازمانی از کار افتاده دانست.

برای رسیدن به پاسخ باید جواب برخی شبهات مشخص شود و برخی نشانه ها را بازخوانی کنیم. اینکه چرا روزنامه رسمی دولت لحنی را درباره شهادت وی به کار برد که از سوی مقام معظم رهبری در خطبه های نمازجمعه به عنوان یک درد عنوان شد. ؛ اینکه چرا ترور یک هفته تا هفدهمین سالروز انفجار نخست وزیری انجام شد؛ اولین سالگردی که در آن برخی متهمان پرونده به سمت های بالا رسیده بودند. اینکه چرا ارگان سازمان مجاهدین انقلاب قبل از چهلم وی حمله به لاجوردی را در مقاله ای طولانی به قلم سعید حجاریان منتشر کرد. و اینکه چرا در طول فتنه 88 تا این حد نام لاجوردی در دو سوی میدان تکرار می گشت.

شاید بتوان بهترین گرا را برای شناسایی ریشه عداوتی که منجر به آماده سازی شرایط ترور شهید لاجوردی توسط مزدوران منافقین شد؛ در نقطه ثقل حملات آنها یافت. مضامین بیان شده در "وصیت نامه" شهید لاجوردی که افشاگر نفاق گروهی است که آنها را "منافقین انقلاب" و خطرناکتر از "منافقین خلق" نامیده است.

همین فراز از وصیت نامه وی بود که بارها در فتنه 88 به عنوان متنی بصیرت افزا مورد توجه امت حزب الله قرار گرفت و همین فراز موجب حمله به آن "دیده بان انقلاب" از سوی کسانی شد که هنوز چهره در نقاب نفاق داشتند. این گروه برای تخریب لاجوردی 11 سال پس از شهادتش حتی گفته هایی را به امام (ره) نسبت دادند که با مراجعه به متن موجود در صحیفه نور دروغ بودن آن آشکار گشت.

برای باز کردن گره "انگیزه ترور" نیز کافی است بدانیم که وی در آخرین روزهای حیاتش، در کنار کسب روزی برای خانواده دغدغه رسیدگی به کدام پرونده و افشای چهره واقعی کدام منافقین را داشته است.

این بازخوانی کوتاه و مختصر که برای اهل آن مصداق "الکنایت اشد من التصریح" است، تنها از باب "نصحیت به ائمه مسلمین" و خیرخواهی برای رییس جمهوری محترم است که در روزهایی که دغدغه حل مشکلات مردم را دارد؛ مراقبت نماید کسانی خود را "دندانه های کلید" وی ندانند که بعدا تاریخ درباره آنها بنویسد کسانی دولت یازدهم را به شکست رساندند که شهید لاجوردی درباره آنها در وصیت نامه اش نوشته بود "هم رجایی و باهنر را می کشند و هم به سوگشان می نشینند ، هم با منافقین خلق ، پیوند تشکیلاتی و سپس ... ! برقرار می کنند ، هم آنان را دستگیر می کنند و هم برای آزادیشان و اعطای مقام و مسئولیت بدانان تلاش می کنند و از افشای ماهیت کثیف آنان سخت بیمناک می شوند ، هم در مبارزه علیه آنان و در حقیقت برای جلب رضایت مسئولین و نجات بنیادی آنان خود را در صف منافق کُشان می زنند"