در بحث موقعیت سخن از نیک و بد نیست. صحبت از وا ماندن میان خدا و شیطان نیست. سخن از وسوسه و نفس اماره و میل به گناه و سرکوب این میل نیست.  ماندن در میان دو راه. دو مسئله و کردار است که انسان علت رجحان یکی را بر دیگری به درستی تشخیص
نمی‌دهد.  در موقعیت قرار گرفتن ، یعنی همین: بر سر دو راهی ماندن و برگزیدن یکی از پی تامل کافی و رسیدن یا به خطا اقرار کردن.

انسان با ایمان تن به تردید طولانی ویرانگر  نمی‌دهد. انسان بدون انتخاب، انسان نیست. انتخاب کردن به معنای همیشه خوب و درست را انتخاب کردن نیست ما عقل کل نیستیم. ما اشتباه میکنیم. ما کج می رویم. ما پشیمان می شویم. از ترس اشتباه کردن و کج رفتن و پشیمان شدن زمان را تباه کردن جرم است. انسان تنها جانداری است که برای پشیمان شدن، گریستن، جبران کردن و باز به راه افتادن آفریده شده است. این حق انسان نیست که اشتباه کند؛ شاید این محکومیت اوست.