مجلس و جمیع نمایندگان باید آنقدر شایستگی داشته باشند که همواره فهرست زیادی از مشترکات فضائل همه آحاد و اقشار ملت را شناسایی و دسته‌بندی و حلاجی و تحلیل و در مسیر قانونگذاری و نظارت بکار گیرند.
نصر عزیزی - دو اصطلاح عصاره فضائل ملت و تبلور برجستگی‌ها و شاخص‌ها توصیفی هستند که توسط امام راحل و مقام معظم رهبری به مجلس شورای اسلامی داده شدند. در وصف فضائل، مجلس و جمیع نمایندگان باید آنقدر شایستگی داشته باشند که همواره فهرست زیادی از مشترکات فضائل همه آحاد و اقشار ملت را شناسایی و دسته‌بندی و حلاجی و تحلیل و در مسیر قانونگذاری و نظارت بکار گیرند.
در این رابطه یک نکته ضروری است که نگاه ما نسبت به فضائل صرفاً مفهومی و نظری و مبهم و غیر شفاف نباشد، بلکه می‌توان با درک صحیحی از نیازهای مادی و معنوی جامعه، بخصوص با حفظ حدود و ثغور اخلاق اسلامی نگاهها را کاربردی و مصداقی نمود و بلکه تبدیل به مفاد قانونی و نهایتاً شیوه‌های نظارت اجرایی نمود. اگر این جهت گیری مبنای تفکر مجلس باشد، بدون شک برای امور فضیلتی نهادسازی کرده‌ایم و این بخشی از آرمانهای امام راحل و نظام‌سازی برای جامعه اسلامی می‌باشد.
نکته بهتر که ناشی از فضیلت‌گرایی مقام معظم رهبری است، و طلیعه مطلوبی برای سایه‌اندازی بر همه برنامه‌های مجلس و افعال نمایندگان می‌باشد و در پیغام رهبری به آن اشاره گردید، متبلور شدن همه برجستگی‌ها و شاخص‌های نظام اسلامی است. به عبارت دیگر اگر هر نماینده مجلس در تدوین قانون و اظهارنظر و پیشنهاد و اصلاح و نقد و سایر وظایف نظارتی و نوع تعاملی با سایر قوا و پیگیریها و حتی سئوال و استیضاح و دهها مقوله دیگر حداقل پنج استدلال شرعی و منطقی برای توجیهات خویش و در طول روز با نگاه شاخص‌سازی و برجسته‌سازی داشته باشد، خروجی روزانه بسیار ارزشمندی با کوله‌باری از نیازهای ارزشی جامعه خواهد داشت که همین هم امتیاز بسیار بالایی برای مجلسی‌ها خواهد بود.
البته به این مهم باید توجه داشت که در بحث شاخص‌ها، صرفاً اشتغال ذهن به مقولات مفهومی و کلامی نیست، بلکه نماینده و در مجموع مجلس باید بتواند، هدایت سیل عظیم مصادیق شاخص‌ها را برای رسیدن به اهداف بلند توسعه و پیشرفت و عدالت جامعه به عهده بگیرد.
به عبارت دیگر جامع‌نگری در برجستگی شاخص‌ها باید روز به روز مبین تغییر و پیشرفت در حوزه‌های استقلال، عدالت، رهایی از وابستگی، مشارکت مردم، نظام سازی برای جلوگیری و پیشگیری و کنترل فسادهای اداری و بانکی و توزیع عادلانه امکانات نظام و پیشگیری از ثروت‌سالاری و ثروت‌اندوزی نامشروع و جلب اعتماد عمومی ملت باشد.
با نگاهی به مطالبات رهبری که ناشی از ماهیت مطالبات مشروع مردم و نظام اسلامی خطاب به کارگزاران است و در پیغامهای قبلی و پیغام اخیر تاکید شده، بخش زیادی از شاخص‌های برجسته را به عنوان دستور همیشگی و جاودانه نمایندگان و سایر کارگزاران معرفی نموده‌اند.
بنابر این اگر نماینده و یا هر مسئول دیگری عنصر تعیین کننده ایمان را نداشته باشد، نباید به نفس خود در ایفای امانت وظایف الهی و خدمت به مردم اعتماد داشته باشد کمااینکه سرنوشت نامیمون بعضی از مسئولان گذشته و انحرافات و دنیا‌طلبی‌های آنها درس عبرتی پیش روی ماست.
البته واضح است اگر عنصر ایمان تضعیف بشود و با توصیه‌های دینی انسان روزانه به خدا پناه نبرد، بدیهی است که عنصر شجاعت هم با موانع زیادی روبرو می‌گردد، آن مسئول و یا نماینده دیگر عنصری پیشگام و جسور نخواهد بود و ایستادگی بر مبانی نظام را با منافع پست و شخصی و دنیوی مالی و جاه و مقام و موقعیت خود می‌سنجد و چه بسا ایستادگی در برابر دشمنان با انواع ترفندها و حیله‌ها و القائات نفوذیها به بی تفاوتی و جاسوسی تبدیل شود.
اگر خدای ناخواسته از این بیم‌ها به امید خدای متعال پناه نبریم و غبار دنیاطلبی بر جهت‌گیری و نوع ارتباط ما غالب گردد، دیگر قوه تخیله نوآوری و روزآمدی که افتخار جدید نظام باشد از ما سلب خواهد شد و عنصری که چنین ویژگیهایش بصورت طبیعی نماد مسیر وحدت و انسجام می‌باشد، نماد به سوی خود و عامل تفرقه حتی در بسیاری از موضع‌گیریها و اظهارنظرها می‌شود. البته اگر همواره خود را در جبهه مصاف حق و باطل و منافع نظام یا منافع خود و خدمت یا سوء استفاده موقعیت وعنصر مفید و مطلوب و عنصر نامطلوب دیده و آسیب‌شناسی رفتاری در خود و حوزه کاری و یا هر نهاد دیگری داشته باشیم، بدیهی است که کار و تلاش فداکارانه و به میدان آوردن همه ظرفیتهای فردی و جمعی و شکل‌گیری مجلس با نشاط و موفق که مورد نظر ولی امر ما هستند، محقق خواهد شد و علاوه بر این ظرفیت شناسی و توجه به اشکالات و آسیب‌ها و انحرافات در سایر قوا و رفتار بعضی مسئولین و نحوه تعامل آنها با مجلس شرط این موفقیت است و این نیز سنجش مردم‌داری و ولایت محوری و قانون را فصل‌الخطاب دانستن است.
در این رابطه یک نکته ضروری است که نگاه ما نسبت به فضائل صرفاً مفهومی و نظری و مبهم و غیر شفاف نباشد، بلکه می‌توان با درک صحیحی از نیازهای مادی و معنوی جامعه، بخصوص با حفظ حدود و ثغور اخلاق اسلامی نگاهها را کاربردی و مصداقی نمود و بلکه تبدیل به مفاد قانونی و نهایتاً شیوه‌های نظارت اجرایی نمود. اگر این جهت گیری مبنای تفکر مجلس باشد، بدون شک برای امور فضیلتی نهادسازی کرده‌ایم و این بخشی از آرمانهای امام راحل و نظام‌سازی برای جامعه اسلامی می‌باشد.
نکته بهتر که ناشی از فضیلت‌گرایی مقام معظم رهبری است، و طلیعه مطلوبی برای سایه‌اندازی بر همه برنامه‌های مجلس و افعال نمایندگان می‌باشد و در پیغام رهبری به آن اشاره گردید، متبلور شدن همه برجستگی‌ها و شاخص‌های نظام اسلامی است. به عبارت دیگر اگر هر نماینده مجلس در تدوین قانون و اظهارنظر و پیشنهاد و اصلاح و نقد و سایر وظایف نظارتی و نوع تعاملی با سایر قوا و پیگیریها و حتی سئوال و استیضاح و دهها مقوله دیگر حداقل پنج استدلال شرعی و منطقی برای توجیهات خویش و در طول روز با نگاه شاخص‌سازی و برجسته‌سازی داشته باشد، خروجی روزانه بسیار ارزشمندی با کوله‌باری از نیازهای ارزشی جامعه خواهد داشت که همین هم امتیاز بسیار بالایی برای مجلسی‌ها خواهد بود.
البته به این مهم باید توجه داشت که در بحث شاخص‌ها، صرفاً اشتغال ذهن به مقولات مفهومی و کلامی نیست، بلکه نماینده و در مجموع مجلس باید بتواند، هدایت سیل عظیم مصادیق شاخص‌ها را برای رسیدن به اهداف بلند توسعه و پیشرفت و عدالت جامعه به عهده بگیرد.
به عبارت دیگر جامع‌نگری در برجستگی شاخص‌ها باید روز به روز مبین تغییر و پیشرفت در حوزه‌های استقلال، عدالت، رهایی از وابستگی، مشارکت مردم، نظام سازی برای جلوگیری و پیشگیری و کنترل فسادهای اداری و بانکی و توزیع عادلانه امکانات نظام و پیشگیری از ثروت‌سالاری و ثروت‌اندوزی نامشروع و جلب اعتماد عمومی ملت باشد.
با نگاهی به مطالبات رهبری که ناشی از ماهیت مطالبات مشروع مردم و نظام اسلامی خطاب به کارگزاران است و در پیغامهای قبلی و پیغام اخیر تاکید شده، بخش زیادی از شاخص‌های برجسته را به عنوان دستور همیشگی و جاودانه نمایندگان و سایر کارگزاران معرفی نموده‌اند.
بنابر این اگر نماینده و یا هر مسئول دیگری عنصر تعیین کننده ایمان را نداشته باشد، نباید به نفس خود در ایفای امانت وظایف الهی و خدمت به مردم اعتماد داشته باشد کمااینکه سرنوشت نامیمون بعضی از مسئولان گذشته و انحرافات و دنیا‌طلبی‌های آنها درس عبرتی پیش روی ماست.
البته واضح است اگر عنصر ایمان تضعیف بشود و با توصیه‌های دینی انسان روزانه به خدا پناه نبرد، بدیهی است که عنصر شجاعت هم با موانع زیادی روبرو می‌گردد، آن مسئول و یا نماینده دیگر عنصری پیشگام و جسور نخواهد بود و ایستادگی بر مبانی نظام را با منافع پست و شخصی و دنیوی مالی و جاه و مقام و موقعیت خود می‌سنجد و چه بسا ایستادگی در برابر دشمنان با انواع ترفندها و حیله‌ها و القائات نفوذیها به بی تفاوتی و جاسوسی تبدیل شود.
اگر خدای ناخواسته از این بیم‌ها به امید خدای متعال پناه نبریم و غبار دنیاطلبی بر جهت‌گیری و نوع ارتباط ما غالب گردد، دیگر قوه تخیله نوآوری و روزآمدی که افتخار جدید نظام باشد از ما سلب خواهد شد و عنصری که چنین ویژگیهایش بصورت طبیعی نماد مسیر وحدت و انسجام می‌باشد، نماد به سوی خود و عامل تفرقه حتی در بسیاری از موضع‌گیریها و اظهارنظرها می‌شود. البته اگر همواره خود را در جبهه مصاف حق و باطل و منافع نظام یا منافع خود و خدمت یا سوء استفاده موقعیت وعنصر مفید و مطلوب و عنصر نامطلوب دیده و آسیب‌شناسی رفتاری در خود و حوزه کاری و یا هر نهاد دیگری داشته باشیم، بدیهی است که کار و تلاش فداکارانه و به میدان آوردن همه ظرفیتهای فردی و جمعی و شکل‌گیری مجلس با نشاط و موفق که مورد نظر ولی امر ما هستند، محقق خواهد شد و علاوه بر این ظرفیت شناسی و توجه به اشکالات و آسیب‌ها و انحرافات در سایر قوا و رفتار بعضی مسئولین و نحوه تعامل آنها با مجلس شرط این موفقیت است و این نیز سنجش مردم‌داری و ولایت محوری و قانون را فصل‌الخطاب دانستن است.