سران کفر همان سران استکبار اند وآن تشکیلاتی است که مسلّط بر سرنوشت جوامع بشری‌اند که قرآن در یک جا از آنها تعبیر کرده است به «ائمّهی کفر»: فَقاتِلوا اَئِمَّهَ الکُفرِ اِنَّهُم لا اَیمانَ لَهُم؛یک جا هم در سوره‌ی قصص به ائمّهی یدعون الی النّار [تعبیر کرده]: «وَ جَعَلناهُم اَئِمَّهً یَدعونَ اِلَی النّار»که مردم را به جهنّم می‌کشانند و دعوت به جهنّم می‌کنند.
مقام معظم رهبری در این بخش از بیانات‌شان در جهت تبیین ویژگی‌های سران استکبار و تمییز دادن آنان با مردم ناآگاه، غافل، بدون غرض، ی‌عناد و در جست‌وجوی حق سرزمین‌های کفر، به دو آیه ۱۲ سوره توبه و ۴۱ سوره قصص استناد کردند.
متن این دو آیه به شرح ذیل است:
سوره توبه، آیه ۱۲؛ «وَإِنْ نَکَثُوا أَیْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ» (و اگر سوگندهاى خود را پس از پیمان خویش شکستند و شما را در دینتان طعن زدند، پس با پیشوایانِ کفر بجنگید، چرا که آنان را هیچ پیمانى نیست، باشد که [از پیمان‌شکنى] باز ایستند.)
سوره قصص، آیه ۴۱؛ «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّهً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَیَوْمَ الْقِیَامَهِ لَا یُنْصَرُونَ» (و آنان را پیشوایانى که به سوى آتش مى‌خوانند گردانیدیم، و روز رستاخیز یارى نخواهند شد.)
براساس آیات ۱۲ سوره «توبه» و ۴۱ سوره «قصص»، دو ویژگی اصلی سران استکبار، «ائمه کفر» و «یدعون الی النار» است. به همین دلیل براى از بین بردن ظلم و فساد و استعمار و استثمار باید با رهبران و پیشوایان این جریان مبارزه کرد، نه با مردم عادی تحت حکومت نظام سلطه و استکبار.
درموضوع اهانت به پیامبر به‌جای معلول با علت باید مبارزه کرد
این آیه نمى‌گوید با کافران مبارزه کنید، بلکه مى‌گوید با رؤسا و پیشوایان‌شان به جهاد برخیزید، واشاره به اینکه توده مردم پیرو رؤسا و زعماى خود هستند، یعنی هدف‌گیرى شما باید همیشه آنها باشند، باید سرچشمه‌هاى گمراهى و ضلالت و ظلم و فساد را ببندید و ریشه‌ها را بسوزانید و تا آنها هستند مبارزه با پیروان‌شان سودى ندارد، به علاوه این تعبیر یک نوع بلند نگرى و علو همت و تشجیع براى مسلمانان محسوب مى‌شود که طرف اصلى شما آنها هستند، خود را آماده مبارزه با آنان کنید نه افراد کوچک‌شان! عجیب اینکه بعضى این تعبیر را اشاره به ابوسفیان و مانند او از بزرگان قریش دانسته اند، در حالى که گروهى از آنها در بدر کشته شدند و بقیه (مانند ابوسفیان) پس از فتح مکه ظاهراً اسلام آوردند و در موقع نزول آیه در صف مسلمانان جاى گرفته بودند و مبارزه با آنها مفهومى نداشت.
امروز هم این دستور مهم قرآن به قوت خود باقى است؛ براى از بین بردن ظلم و فساد، استعمار و استثمار باید موضع‌گیرى‌ها در برابر رؤسا و پیشوایان این گروه‌ها باشد و پرداختن به افراد عادى بى‌ثمر است.
در واقع مبارزه مؤثر و نتیجه‌بخش با جبهه کفر باید با جریان‌های رهبری‌کننده و هدایت‌گر که همان سران نظام سلطه و صهیونیسم بین‌الملل است، باشد و هدف‌گیری اشتباه در این مبارزه و پرداختن به گروه‌های فرعی و یا مردم عادی، هر چند کافر، تحت حکومت استکبار، نه تنها خطای راهبردی است بلکه می‌تواند اثرات معکوسی به دنبال داشته باشد؛ مانند خشونتی که اخیراً به خاطر توهین به مقدسات و پیامبر اکرم(ص) نسبت به برخی مردم عادی در فرانسه انجام گرفت و بهانه بیشتری برای اسلام‌هراسان و اسلام‌ستیزان برای تخریب چهره اسلام فراهم کرد. در حالی که رفتار معقول و مؤثر همان کاری بود که بیشتر مسلمانان انجام دادند و رئیس‌جمهور فرانسه را مورد هدف گرفتند تا او را وادار به عقب‌نشینی از موضع توهین‌آمیز خود نسبت به پیامبر(ص) کنند.