با نگاهی به نقاط چالش بر انگیز در تاریخ انقلاب (همچون ماجرای بنی صدر، دوره ا صلاحات و ...) به خوبی می توان دریافت که دوقطبی‌گری دروغین در داخل ملت فتنه ساز و بخشی از پروژه نبرد نرم دشمن است و اگر می خواهیم انتخابات 96، تقویت کننده سرمایه اجتماعی مان باشد، باید از آن احتراز کرد، زیرا ترمیم‌گر گسل‌های اجتماعی پدید‌آمده پس از نفرت‌پراکنی انتخابات‌های گذشته، رقابت انتخاباتی سالم است. این در حالی است که مرور رویدادهای سالهای نه چندان دور، نشان می دهد اصلاح‌طلبان تجربه‌های موفقی در ایجاد جنگ روانی و تولید فضای دیو و دلبر تصنعی برای مهندسی انتخاباتی افکار عمومی دارند.

قابل انکار نیست که چنین رویکردی موجب افزایش هیجانات جامعه و در نتیجه تشدید مشارکت عمومی در انتخابات خواهد گردید، اما این هیجانات همراه با افزایش تنش اجتماعی است که به معنای تخاصم در لایه‎های مختلف جامعه است که منجر به خصومت ورزی به جای رقابت‎های معقول سیاسی و از دست دادن سرمایه اجتماعی متکی بر انسجام، هم دلی و وحدت درونی است؛ اغلب نظریات موجود در خصوص سرمایه اجتماعی ثبات و انسجام اجتماعی را در کنار همکاری و مشارکت اجتماعی که از مولفه های سرمایه اجتماعی بر می شمرند. سرمایه ای که نقش کلیدی در پیشرفت و توسعه کشور داد.

رویکرد دیو و دلبر سازی در انتخابات مانند انتخابات سال 84 که محسوس بود و در سال 88 با شدت بیشتری روی داد، آثاری را به جای گذاشت که نوعی شکاف اجتماعی به وجود آمد و این شکاف تا آنجا پیش رفت که می توان از آن به عنوان یک گسل در حال ترمیم یاد کرد. مروری بر دوقطبی سازی های کاذب فرهنگی، اجتماعی و ... به خصوص در سال 95 بر سر موضوعاتی که بالاصاله سهم کمی از دغدغه عمومی را به خود اختصاص می دهد، اما با بزرگنمایی رسانه ای و برجسته سازی آن و کشاندن آن به تیتر اول رسانه ها، فضای خوبی برای فراموش شدن دغدغه های اصلی - همچون معیشت، بیکاری و رکود- را فراهم می سازد؛ نشان می دهد تجربه های گذشته متخصصان جنگ روانی اصلاح طلبان، سعی به مهندسی انتخابات 96 با تکرار الگوی دیو و دلبر دارد.

با این مقدمات، به نظر می رسد باید هوشیار بود که مشی انتخاباتی ما، مشدد و یاریگر طرح های دوقطبی ساز نگردد. طرح هایی که شاید توسط برخی بازیگران سیاسی داخلی با اهداف انتخاباتی طراحی شده باشد؛ اما سود دراز مدت آن و بهره بردار نهایی، دشمنان انقلاب اسلامی خواهند بود.