شهید محمدرضا مطیعی راد- از هشت سالگی با راهنمایی پدر در کلاسهای قرآن و تواشیح شرکت می‌کرد. از طرف تیپ موسی بن جعفر(ع) لشگر روح‌الله بارها به جبهه اعزام شد. محیی‌الدین (نامی که در منزل او را صدا می‌کردند) مقید به نماز اول وقت، قرائت قرآن و ارادت ویژه‌ای به حضرت سید‌الشهداء(ع) داشت. در عملیات والفجر مقدماتی به عنوان خط‌شکن انتخاب شد.
شهید عبداللهی از همرزمانش که بعدابه شهادت رسید و در این عملیات از ناحیه پا آسیب دید، می‌گوید: به محیی‌الدین گفتم بیا برگردیم عقب در جواب من گفت: «ما آمدیم برویم جلو نه عقب». شهید محیی‌الدین در همین عملیات با کام عطشان شربت شهادت نوشید. پیکر مطهر وی پس از 9 سال در اولین تفحص شناسایی شد.
در وصیتنامه خود چنین آورده: «همه دعا کنید من هم بار سنگین شهادت را بردارم».
پدر شهید در وصف شهادت فرزندش این گونه سراییده است:
من سفیر تشنه‌کام راهیان کربلایم
قاصد گمگشتگان وادی عشق و وفایم
من به یاد تشنه کام کربلا لب تشنه مردم
چون علی اکبر به خون غلتان شده ، قد رسایم