امام حسین(ع) در حرکت حساس تاریخی و جهانی خود علیه یزیدیان فاسد که برای اسلام خطر عظیمی بودند در پاسخ به سؤال‌کنندگان که هدف ایشان از حرکت به سوی کوفه و کربلا را پرسیده بودند، فرمودند: «ارید ان آمُرَ بالمعروف و اَنهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی» من به پا خاستم تا به امور ارزشی و معروف فرمان دهم و از بدی و تبهکاری نهی کنم و به سیره جد و پدرم قیام و عمل نمایم. سؤال نخست این است که معروف چیست و منکر کدام است؟ قرآن مجید و روایات بر آن تکیه دارند و تکلیف فرد مسلمان در این مورد بسیار مهم است که ابتدا بداند معروف امر شناخته شده‌ای در نظام ارزشی الهی است. آنچه که خداوند متعال امر فرموده است که فرد مسلمان آن را انجام دهد، همانند نماز، روزه، حج، جهاد و همه قوانین، احکام و اخلاقی که در اسلام آمده است و منکر فعلی است که اسلام آن را نمی‌شناسد و مسلمان باید آن را ترک نماید. گستره امر به معروف و نهی از منکر سراسر احکام الهی را زیر پوشش خود قرار می‌دهد که انجام آن بر تمام فرائض و احکام برتری داشته و به وسیله آن فرائض دیگر انجام شده و پایدار می‌گردد یعنی معروف انجام و منکر ترک می‌شود. چنانچه امر به معروف و نهی از منکر انجام نشود فساد جامعه را فرا می‌گیرد، چه بخواهیم و چه نخواهیم حتی فرزندان مؤمنین را به سوی تبهکاری و زشتی می‌کشاند. مثلاً اگر در نظام الهی و اسلامی یک مرکز فساد برپا گردد و مسلمین احساس خطر نکنند بعد از مدتی این مرکز روز به روز گسترش پیدا کرده و آنگاه همانند رژیم طاغوت پهلوی تعداد مشروب‌فروشی‌ها از نانوایی‌ها بیشتر شده و دیگر امنیتی برای خانواده‌های مسلمین باقی نمی‌ماند. ولی اگر به مجرد پیدایش یک منکر امت اسلامی احساس خطر نمایند و مردم جمع شده و آن مرکز فساد را برچینند، دیگر کسی جرأت نمی‌کند چنین مرکزی را ایجاد کند و هرکس دیگری مانند صدام‌ها و بنی‌صدرها که بخواهند به قدرت برسند مردم اجازه نمی‌دهند یک شرابخوار از امت اسلامی بر آنان حکومت نماید، احکام الهی را مضحکه قرار دهد و اهداف دشمنان اسلام را پیاده کند. بر همه و به خصوص نخبگان، علما و دانشمندان فرض است که قیام کنند و ستمکاران، کفار و منافقین را قطع ید کنند و صالحین را روی کار آورند و این تکلیف بزرگ بر عهده همه مردم به خصوص انسان‌های برگزیده و پس از آن علما و اندیشمندان که قافله‌سالاران بشر هستند، است. مثل اعضای هیئت مؤتلفه اسلامی در زمانی که تاریکی‌ها، زشتی‌ها و تبهکاری‌ها جامعه را فرا گرفته بود و می‌رفت که دیگر نامی از اسلام باقی نماند، در مقابله با طاغوت پیشگام شدند و در خدمت رهبری از تبار ابراهیم(ع) و محمد(ص) یعنی حضرت امام خمینی قرار گرفتند و در نبرد با طاغوت از جان خود گذشته و شهدایی همانند محمدصادق امانی، محمد بخارایی، هرندی و سایرین را به اسلام تقدیم کردند. آنها راه را برای نابودی رژیم منحوس پهلوی هموار ساختند تا اینکه امام راحل با یاران و تشکیلات بسیار منسجم و منضبط هیئت مؤتلفه و عده خاصی از روحانیت مخلص همانند آقایان مطهری، بهشتی، باهنر و تعداد دیگری از مؤمنین، طومار نظام طاغوت را درهم پیچیده و به زباله‌دان تاریخ افکندند و نظامی الهی و ولایی را شکل دادند که هم‌اکنون امت اسلامی بر پایه نظام الهی و ولایی برقرار است. برحسبی که خداوند متعال به ذات ولایت الهی بر کل هستی به خصوص بر انسان دارد و محمد(ص) و ائمه اطهار که به اذن خداوند متعال بالتبع ولایت دارند، طبق روایات صحیحه و مستحکم ولایت مطلقه فقیه را بعد از امام راحل شخصیت کم‌نظیری مثل امام خامنه‌ای برعهده گرفته و تاکنون با عنایت خداوند متعال و آگاهی‌های امت اسلامی طوفان‌هایی را از سر امت اسلامی دفع نموده‌اند. باید خداوند را بسی شاکر باشیم که به خاطر خروش مردان بزرگ و خون پاک شهیدان تمام توطئه‌های کفار و منافقین، چه داخلی و چه خارجی را خنثی نمودند و اجازه ندادند که انحراف در اصل کلی نظام الهی ایجاد شود. هم‌اکنون باید امت اسلامی مترصد باشند که خطرها همانند فتنه 88 در پیش است و باید آماده باشند که هماهنگ با امام مسلمین بیدار و حساس بوده و هر حرکت انحرافی را با یاری خداوند متعال در نطفه خفه نمایند.