محمد کاظم انبارلویی- از آخرین مذاکره با 1+5 نزدیک به 9 ماه است که می‌گذرد. اینکه ما 9 ماه پیش کجا بودیم و الان کجا هستیم، درک آن برای ما و حریفان بین‌المللی ایران خیلی ناشناخته نیست. دانشمندان جوان ما هر روز یک پیشرفت خوب را در فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای تجربه می‌کنند. این پیشرفت‌ها در سایه بی‌اعتنایی به تهدیدها و تحریم‌ها صورت گرفته است. مردم و مسئولان هزینه پیشرفت‌های هسته‌ای را که متضمن استقلال کشور است می‌دانند لذا در پرداخت آن تردید نمی‌کنند.

چارچوب بسته پیشنهادی ایران در مذاکرات آلماتی هیچ تغییری با بسته پیشنهادی ایران در مسکو نکرده است.قرار بود ما ضمانت دهیم که سلاح هسته‌ای نمی‌سازیم آنها هم تضمین دهند که حقوق هسته‌ای ما را به رسمیت بشناسند. ما به قول خود عمل کردیم آنها نه تنها عمل نکردند بلکه فشارها را بیشتر کردند.قرار بود ما نگرانی‌های آنها را مبنی بر این ادعا که به سمت انحراف نمی‌رویم برطرف کنیم. آنها هم متقابلا تحریم‌ها را لغو کنند. ایران با همکاری آژانس نگرانی‌ها را برطرف کرد اما آنها تحریم‌های جدید وضع کردند.

قرار بود ...

ما به قرار خود عمل کرده‌ایم اما هیچ پاسخ شفاف و روشن و رسمی دریافت نکرده‌ایم.

ما در گفتگوها با نشاط، اخلاقی وحقوقی ظاهر شدیم، آنها عبوس و گرفته و خشمگین!

8 ماه منتظر توافقات مسکو بودیم هیچ پاسخی دریافت نکردیم. ما به آنها ثابت کرده‌ایم فشارها بی‌نتیجه است اما آنها همچنان بر فشارها افزوده‌اند.

صبر و شکیبایی ملت و مسئولان در مذاکرات تو در تو با 1+5 حوصله آنها را هم سر آورده است و نمی‌دانند چه کنند. این روزها یک دفعه آمریکایی‌ها به فکر مذاکره با تهران افتاده‌اند. از بایدن گرفته تا سخنگوی کاخ سفید و از سخنگوی کاخ سفید گرفته تا جان کری وزیر خارجه جدید آمریکا، مذاکره دو جانبه با تهران را التماس می‌کنند.

معلوم می‌شود مشکل حقوقی گفتگو با 1+5 یک طراحی آمریکایی است چون خود را محروم از مذاکره با تهران می‌بینند چهره خود را پشت سر 5 قدرت جهانی و یا به قول خودشان جامعه جهانی پنهان کرده است تا لذت گفتگو با تهران را در این طراحی بچشد.

ملت و مسئولان ایرانی هم چون می‌دانند ارزش این گفتگو زیر سئوال بردن مواضع استکبارستیزی جمهوری اسلامی است، تن به این گفتگو نمی‌دهند. آمریکایی‌ها در این مذاکرات دنبال پروژه‌های طراحی شده خودشان هستند اروپایی‌ها هم منافع خود را با تهران در چارچوب دیپلماسی آمریکا جستجو می‌کنند. این وسط روس‌ها و چینی‌ها باید فکری برای خود بکنند. همراهی با آمریکایی‌ها به نفع این دو کشور نیست. منافع این دو کشور با منافع آمریکایی‌ها گره نخورده است باید گره‌هایی را که آ‌مریکایی‌ها می‌زنند باز کنند. تحولات سریعی در منطقه در حال وقوع است. این دو کشور (چین و روسیه) باید بدانند اگر هوشمندی نشان ندهند در همان مهلکه‌ای سقوط خواهند کرد که آمریکایی‌ها سقوط کرده‌اند.

9 ماه مذاکرات را به تعویق انداختند تا شاید بتوانند حرف‌هایشان را یکی کنند اما به نظر می‌رسد توفیق چندانی نداشتند. راهپیمایی 22 بهمن پیام‌های روشن برای آمریکا و شرکای بین‌المللی آنان داشت. اگر این پیام‌ها دریافت نشود اجلاس قزاقستان همانند اجلاس مسکو عقیم خواهد ماند. نمایندگان ملت دیروز به نمایندگی از ملت ایران به قدرت‌های جهانی اعلام کردند "قطار فناوری صلح‌آ‌میز هسته‌ای در ایران متوقف نمی‌شود."

اینکه "باید متوقف شود" زورگویی و زیاده‌خواهی و عربده‌کشی‌های جهانی علیه ملت ایران است.