اسدالله عسگر اولادی- با بروز مشکلات سیاسی در کشور ترکیه و شرایط حاکم بر روابط بین ایران و روسیه، فرصت طلایی برای ایران فراهم شده که باید در بخش‌های مختلف اقتصادی و کشاورزی آن را مغتنم بداند.
لکن سه مشکل کلیدی بین ایران و روسیه برای گسترش همکاری‌های اقتصادی وجود دارد که پیش از ورود به بازارهای این کشور، نخست باید برای آنها چاره‌جویی کرد.
مهم‌ترین مشکلی که بین بازرگانان دو کشور وجود دارد، این است که صادرکنندگان ایرانی نمی‌توانند مانور زیادی در کشور روسیه داشته باشند و دلیل آن نیز ساختار بانکی موجود در این دو کشور است؛ به این معنا که برای انتقال پول و بازگشت سرمایه، باید ساختار بانکی مناسب و با سرعت بالا طراحی شود.
مسئله دیگری که صادرات محصولات ایرانی را به کشور روسیه با چالش روبه‌رو کرده است، کمبود شبکه ریلی در کشور است. عملاً ریل‌گذاری قابل توجهی طی سال‌های اخیر صورت نگرفته و فقری که در شبکه ریلی وجود دارد، باعث شده اثرات منفی خود را در صادرات کالا به جا بگذارد. از سوی دیگر، حمل و نقل هوایی نیز چندان مجهز نیست.
در صورتی که برای افزایش صادرات به کشور روسیه برنامه‌ریزی کنیم، باید حداقل نظیر ترکیه که روزانه هفت تا هشت پرواز به مسکو و سایر شهرهای جنوبی این کشور داشت، خط پروازی تعریف کنیم.
در زمان حاضر تعرفه‌های روسیه به‌صورت گزینشی در نظر گرفته شده که در حال حاضر تعرفه‌های بالایی نیز به کالاهای ایرانی تعلق می‌گیرد، در حالی که کشورهای جنوبی روسیه نظیر ارمنستان و قزاقستان و حتی آذربایجان از تعرفه‌های صفر درصدی برخوردارند.
به‌طور قطع، با تعرفه پنج تا 15 درصدی نمی‌توان تجارت پرسودی با این کشور داشت، اما در جلسه‌ای که در مسکو برگزار شد و در کمیسیون اتاق نیز درباره آن تصمیم‌گیری شد، مقرر گردید وزرای کشاورزی و مقامات دو کشور طی یک ماه آینده برای کاهش تعرفه‌های ترجیحی به نفع ایران اقداماتی انجام دهند.
بسیاری از محصولات کشاورزی ایران نظیر همین سیب‌زمینی‌هایی که بدون ارزیابی اقتصادی تولید و به ناگزیر امحاء شد، امکان صادرات به روسیه دارد و علاوه بر آن می‌توان برای صادرات پرتقال، گوجه‌فرنگی و سایر تره‌بار و محصولات سردرختی ایران به این کشور برنامه‌ریزی کرد.