فارغ از اینکه منشأ این بحران چیست و به کجا بازمی‌گردد، بحران‌های موجود در منطقه موجب شده موضوع مهم و حیاتی حمایت از فلسطین و آرمان آزادی قدس شریف کم‌رنگ شده و به محاق رود. همین نکته به‌خوبی واقعیتی پنهان‌شده در پس ابرهای فریب و تزویر را نشان می‌دهد و قدرت‌های سود برنده از نتیجه این بحران‌ها را آشکار می‌سازد. همان‌هایی که آن روز، فریبکارانه رژیم صهیونیستی را در این منطقه به وجود آوردند تا از طریق ایجاد اهرم فشار دائمی، مانع از ثبات و استقرار و پیشرفت مستقل منطقه شوند؛ امروز نیز برای بقای منافع خود و تداوم کارکردهای آن رژیم جعلی، تروریسم تکفیری و افراط‌گرایی را به جان ملت‌های منطقه انداخته‌اند. به شکلی گسترده و فزاینده از مبارزه با افراط‌گرایی سخن می‌گویند، اما در عمل، نزدیک‌ترین همکاری‌های همه‌جانبه را با رژیم اشغالگر اسرائیل دنبال می‌کنند.
به‌رغم حمایت‌های همه‌جانبه و نژاد پرستانه صهیونیسم بین‌الملل، قدرت‌های جهانی و به‌خصوص آمریکا، رژیم اشغالگر اسرائیل در میان افکار عمومی جهانیان منفور است چراکه غاصب است، حقوق مردم فلسطین را به رسمیت نمی‌شناسد، وحدت و یکپارچگی امت را مخدوش می‌کند، دل‌ها را از یکدیگر دور می‌سازد، بر کینه‌توزی‌ها می‌افزاید، خشونت و افراطی‌گری را ترویج و حمایت می‌کند، به آرای جمهور ملت فلسطین اعتنا نمی‌کند و هویت تاریخی آنان را انکار می‌کند، زیاده‌خواه و افزون‌طلب است، به دنبال سلطه انحصاری بر منابع و منافع عمومی است، به هیچ تعهد بین‌المللی پایبند نیست
حرمت اماکن مقدس را هتک می‌کند، افکار عمومی جهانیان و مردم آزادی‌خواه را به هیچ می‌انگارد، دست به کشتار و جنایت می‌زند، با رفتاری غیر شرافتمندانه زنان، مردان، کودکان و سالمندان را در حصری غیرانسانی محبوس ساخته است و ده‌ها دلیل دیگر. این‌ها کافی است تا هر انسان آزادی‌خواه و عدالت‌طلبی که دلبسته ارزش‌های انسانی است، بر این رژیم سفاک و ددمنش برآشوبد و از حقوق مردم مظلوم فلسطین دفاع کند. به همین دلیل، دفاع از فلسطین، فقط دفاع از یک سرزمین یا یک ملت تحت ستم نیست، بلکه دفاع از انسانیت و صیانت از ارزش‌های جهان‌شمول اخلاقی است. دفاع از فلسطین، پاسداشت کرامت و عدالت و تکریم همزیستی است.
با این نگاه، فلسطین محور وحدت است و در گستره جهانی آرمانی برای همه انسان‌ها و پیروان ادیان و مذاهب مختلف محسوب می‌شود. علاوه بر این کارکرد مؤثر جهانی، در سطح منطقه‌ای نیز، تمرکز بر آرمان قدس شریف، می‌تواند پایان دهنده بسیاری از لجاجت‌های افراط‌گرایانه، کینه‌توزی‌های مذهبی جاهلانه و اختلافات قوم انگارانه باشد.
در سطوح ملی و داخلی کشورها، ایجاد فضای همدلی برای تحقق هدف والای حمایت از مردم فلسطین و مبارزات حق‌طلبانه و عدالت جویانه آنان می‌تواند منجر به کاهش اختلافات داخلی و وفاق حول موضوع فلسطین به‌مثابه یکی از وجوه اجماع ملی محسوب شود.
این مهم در کشور ما از اهمیت بیشتری برخوردار است چراکه موضوع حمایت از فلسطین و مبارزه مستمر با رژیم غاصب و جعلی صهیونیستی از اولین آرمان‌ها و مواضع برجسته در بیانات پیشگامان نهضت اسلامی و به‌ویژه بیانات صریح حضرت امام خمینی (ره) بوده است. در همه این سال‌ها، صهیونیزم ستیزی همواره جزء جدایی‌ناپذیر شعارهای مردم بوده است و به مطالبه ملی آنان از مسئولین و جریان‌های سیاسی مختلف مبدل شده است. با این وصف، ملّت‌های مسلمان و آزادی‌خواه رهبران احزاب، جریان‌ها و سازمان‌های سیاسی، اندیشمندان و فعالان اجتماعی و عموم آحاد مردم با هر سلیقه و روش، امّا می‌توانند در یک هدف گرد‌هم‌آیند و آن فلسطین و ضرورت تلاش برای آزادی آن است.
هم‌اکنون تجربه تاریخی سال‌های طولانی مقابله و مواجهه با اقدامات نژادپرستانه، غیرقانونی و غیرانسانی رژیم صهیونیستی در مقابل همگان قرار دارد و بدون غرض می‌توان هر دو را ارزیابی منصفانه نمود که از میان دو راهکار «سازش» و «مقاومت»، کدام‌یک توانسته است درروند تحقق آرمان فلسطین، بازگرداندن حقوق پایمال‌شده آوارگان و ستمدیدگان، مهار خوی درنده و متجاوز رژیم صهیونیستی، تضعیف بنیان‌های این رژیم و ممانعت از دست‌اندازی بیشتر آن به کشورهای منطقه، موفق عمل کند؟
آزادی جنوب لبنان و آزادی غزه که روند گسترش جغرافیایی رژیم صهیونیستی را معکوس گرداند از دستاوردهای کدام راهکار بوده است؟ جنگ 33 روزه لبنان و جنگ‌های 22 روزه، جنگ 8 روزه و جنگ 51 روزه در غزه، همگی دلایلی معتبر و افتخارآمیز از برتری الگوی مقاومت است.
به نظر می‌رسد مجموعه احزاب و جریان‌های سیاسی جمهوری اسلامی ایران در این موضوع با یکدیگر هم باور و هم‌راستا هستند. تجربیات گذشته حزب مؤتلفه اسلامی در این خصوص نیز گواه آشکاری بر این وحدت دیدگاه است. حزب مؤتلفه اسلامی تاکنون در راستای ایفای تکلیف شرعی و وظیفه ملی خود در قبال موضوع فلسطین، ابتکار عمل برگزاری نشست‌های مختلفی را در سطح داخلی و منطقه‌ای بر عهده داشته است و در تمامی این نشست‌ها، دیگر احزاب، جریان‌ها و گروه‌های سیاسی کشورمان با گرایش‌های مختلف، همراهی و مشارکت مؤثر داشته‌اند. به‌گونه‌ای که در این قبیل برنامه‌ها همه مشارکت‌کنندگان از احزاب ایرانی، موضوع فلسطین و مقاومت را به‌عنوان یک مسئله ملی توصیف کرده و بر اتخاذ مواضع وحدت‌آفرین در موضوع فلسطین تأکید داشته‌اند.
تلاش برای تأسیس «اتحادیه بین‌المللی احزاب حامی مقاومت» از طریق برگزاری نشست مقدماتی اتحادیه احزاب اسلامی جهان با مشارکت 15 حزب برجسته منطقه (تهران-1386)، تشکیل کمیسیون «نقش احزاب کشورهای اسلامی جهان در تحقق وحدت امت اسلامی» با حضور سی‌وسه حزب (تهران- 1393)، برگزاری «اولین نشست مقدماتی تأسیس اتحادیه احزاب حامی مقاومت»(بیروت - آبان ماه 1392)، برگزاری «نشست تا سیسی احزاب حامب مقاومت» (تهران- 1394) ازجمله تلاش‌های حزب مؤتلفه اسلامی و دیگر احزاب جمهوری اسلامی ایران در راستای ساماندهی همگرایی سیاسی و بین‌المللی میان سازمان‌ها و احزاب سیاسی برای حمایت از مقاومت بوده است. تلاش‌هایی که ضروری است با انسجام و همگرایی بیشتر میان احزاب جمهوری اسلامی ایران و حمایت‌های نهادها و مجامع مرتبط توسعه‌یافته و تقویت شوند. بر این اساس تعداد بسیاری از رهبران، شخصیت‌های برجسته و مقامات عالی‌رتبه احزاب و سازمان‌های سیاسی جهان، در ششمین کنفرانس بین‌المللی حمایت از فلسطین، حضور خواهند یافت. این کنفرانس که به همت ارزنده مجلس شورای اسلامی برگزار می‌شود، فرصت ارزنده‌ای برای تبادل‌نظر و هم‌فکری برای تقویت همگرایی و هرگونه همکاری مؤثر و سازنده میان احزاب و سازمان‌های سیاسی جهان در موضوع فلسطین و حمایت از آرمان قدس شریف خواهد بود.