جریان حامی دولت از بسیاری بازیگران برای ثبت نام در انتخابات شوراها دعوت کرده است که با توجه به رویکرد خاص این جریان در این تشویق ها نوعی استفاده ابزاری از بازیگران محسوب می شود.
صالح اسکندری- امروز سالروز تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستاست که در تقویم رسمی کشور موسوم به روز ملی شوراها شده است.سالروز ملی شوراها امسال در آستانه انتخابات شوراهای دوره چهارم و ریاست جمهوری یازدهم قرار دارد که برای اولین بار توامان برگزار می شود. از سال 1378 تا به امروز سه دوره شورا برگزار شده است که ارزیابی کارنامه این سه دوره تصویر شفافی برای رقابت گروه ها و جریانات سیاسی در انتخابات آینده ارائه می دهد. بر خلاف انتخابات ریاست جمهوری که جریانات سیاسی از نوعی بلا تکلیفی درونی رنج
می‌برند و نسبتا فضای مبهم و گنگی را ناظر به ملاحظات و واقعیات داخلی تدارک دیده اند اما گویا تکلیف معادله رقابت در انتخابات شوراها به نسبت روشن تر باشد. گمانه زنی های اولیه در خصوص انتخابات شوراها نشان می دهد که در تهران و برخی شهرهای بزرگ در کشور سه گروه اصلی و قدرتمند در برابر هم صف آرایی کنند که عبارت اند از: لیست اصولگرایان، لیست اصلاح طلبان و لیست حامیان دولت.
با توجه به سابقه عملکرد هر سه گروه در شهرداری ها در سه دوره گذشته شهروندان بخصوص در تهران فضای شفافی برای تصمیم گیری و قضاوت مقابل چشمانشان قرار دارد. بعد از انتخابات اسفند سال 1377 که اولین دوره شوراها تشکیل شد،اصلاح طلبان توانستند این نهاد را در اختیار بگیرند اما اختلافات درون گروهی آنها و منازعات بی پایانشان سبب شد که منافع شهروندان بخصوص در تهران و برخی شهرهای بزرگ لطمه بخورد و ضرورت های شهری و اجتماعی در سایه تعارضات سیاسی اصلاح طلبان مورد غفلت قرار گیرد. در واکنش به این وضعیت مردم در دور دوم انتخابات شوراها به اصولگرایان روی آوردند که چراغ خاموش در انتخابات ثبت نام کرده بودند و با تاکید بر شعارهای خدمت رسانی ملموس و صادقانه به مردم توانستند شاهین اقبال عمومی را به سوی خود جلب کنند. خروجی شورای دوم و تصمیم نهایی‌آنها برای شهرداری تهران حضور گروهی اجرایی بود که امروز تحت عنوان حامیان دولت نامگذاری شده اند منهای رگه های انحرافی که امروز در این گروه به چشم می خورد. به واسطه اینکه دکتر محمود احمدی نژاد شهردار تهران شد بسیاری از همراهان خود را که برخی از آنها در انتخابات جاری شوراها ثبت نام کرده اند در مناصب کلیدی شهرداری قرار داد. در واقع تا زمانی که احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 توانست از بهشت به پاستور اثاث کشی کند رویکرد جریان حامی دولت بر شهرداری تهران حاکم بود. در شوراهای سوم بار دیگر مردم به اصولگرایان روی خوش نشان دادند و با روی کار آمدن محمد باقر قالیباف به طور مشخص اصولگرایان دوره جدیدی را در مدیریت شهر تهران تجربه کردند که امروز این شیوه مدیریتی و دستاوردهای آن باعث شده است که قالیباف به عنوان نامزد ریاست جمهوری در بین شهروندان تهرانی از محبوبیت ویژه ای برخوردار باشد.
در آستانه چهارمین انتخابات شوراها اصولگرایان به خاطر دلمشغولی زیاد به ریاست جمهوری و اطمینان از عملکرد موفق خود در شهرداری تهران تا حدودی از انتخابات شوراها غفلت کرده اند و هنوز نتوانسته اند به یک جمع بندی نهایی در انتخابات برسند. این در حالی است که هم اصلاح طلبان و هم حامیان دولت با توجه به اینکه این انتخابات از فیلترهای نظارتی و کنترلی ضعیف تری
نسبت به سایر انتخابات در کشور بخصوص در مرحله احراز صلاحیت ها برخوردار است تمام منابع و امکانات خود را بسیج کرده اند تا بتوانند کرسی های شورای شهر تهران را اشغال کنند. در این بسیج امکانات و نیروها از هیچ امری هم فرو گذار نکرده اند و حتی به ورزشکاران، مجری های تلویزیونی، هنرمندان و بازیگران سینما نیز متوسل شده اند.
مثلا گفته می شود جریان حامی دولت از بسیاری بازیگران برای ثبت نام در انتخابات شوراها دعوت کرده است که با توجه به رویکرد خاص این جریان در این تشویق ها نوعی استفاده ابزاری از بازیگران محسوبمی شود. چرا که تایید یا رد صلاحیت این بازیگران در هر دو صورت برای این گروه منافع زیادی دارد و به راحتی می توانند در انتخابات آینده موج آفرینی کنند. جریان اصلاحات نیز با فوکوس روی انتخابات شوراها به نحو دیگری در حال سوء استفاده از غفلت اصولگرایان است. قصه خیلی شبیه قصه غفلت مسلمانان در جریان جنگ احد با مسامحه در تشبیهات شده است. مسلمین با اعتماد به پیروزی نهایی اقدام به پیشروی کردند. کسانی که برای مراقبت از تنگه احد گمارده شده بودند نیز به طمع کسب غنائم تنگه را رها کردند. به یک باره چشمان خود را باز کردند دیدند که درحال هزیمت هستند.
امروز نیز اصولگرایان شوربختانه با اعتماد به نفسی کاذب جملگی پیش به سوی ریاست جمهوری گام بر می دارند و تنگه شوراها را رها کرده اند. حتی عده ای که مسئول تدوین لیست نهایی اصولگرایان هستند راجع به ریاست جمهوری مصاحبه می کنند و رقابت های داخلی اصولگرایان در ریاست جمهوری را به شوراها تسری داده اند. غافل از اینکه رقبا چه اصلاح طلبان و چه حامیان دولت خیلی قدرتمند در حال دور زدن تنگه هستند. دل نگرانی اینجاست که نکند این اعتماد به نفس کاذب و دعوای احمدی نژاد قالیبافی باعث شود که هر دو کرسی شوراها و ریاست جمهوری را اصولگرایان از دست بدهند و در انتخابات آتی هم از جلو و هم از پشت سر هزیمت شوند. این وجیزه هشداری به اصولگرایان است اگر چه ان شاالله هیچ وقت به واقعیت نمی پیوندد. به نظر راقم این سطور اصولگرایان در بعد فرایندهای زیردستی برای گزینش نامزدها انتخابات شوراها و انتخابات ریاست جمهوری را از هم تفکیک کنند و هر یک را در سطح تحلیل خود مورد واکاوی قرار دهند. این تفکیک البته باید با در نظر گرفتن درهم تنیدگی نتایج انتخابات شوراها و ریاست جمهوری باشد. برای صیانت از تنگه شوراها در شرایط کنونی ائتلاف سراسری و توافق نهایی اصولگرایان بر سر یک لیست واحد به خصوص در تهران است. جبهه پیروان، جبهه پایداری، ایثارگران و رهپویان، ایستادگی و ... همه باید در یک لیست به جمع بندی برسند. این توافق ممکن است در انتخابات ریاست جمهوری رخ ندهد و اصولگرایان با یمین و یساری در انتخابات حاضر شوند اما غفلت از عقبه نیروهای خود و عدم انسجام و تفرق در تنگه شوراها رقیب را به پیروزی امیدوار می کند. رقبا شاید به ظاهر این روزها در معرکه انتخابات ریاست جمهوری در حال عقب نشینی هستند اما سوارانشان کمین کرده اند تا درصورت اختلاف اصولگرایان در شوراها بلافاصله این تنگه را دور بزنند و نتایج انتخابات را تغییر دهند.
می‌برند و نسبتا فضای مبهم و گنگی را ناظر به ملاحظات و واقعیات داخلی تدارک دیده اند اما گویا تکلیف معادله رقابت در انتخابات شوراها به نسبت روشن تر باشد. گمانه زنی های اولیه در خصوص انتخابات شوراها نشان می دهد که در تهران و برخی شهرهای بزرگ در کشور سه گروه اصلی و قدرتمند در برابر هم صف آرایی کنند که عبارت اند از: لیست اصولگرایان، لیست اصلاح طلبان و لیست حامیان دولت.
با توجه به سابقه عملکرد هر سه گروه در شهرداری ها در سه دوره گذشته شهروندان بخصوص در تهران فضای شفافی برای تصمیم گیری و قضاوت مقابل چشمانشان قرار دارد. بعد از انتخابات اسفند سال 1377 که اولین دوره شوراها تشکیل شد،اصلاح طلبان توانستند این نهاد را در اختیار بگیرند اما اختلافات درون گروهی آنها و منازعات بی پایانشان سبب شد که منافع شهروندان بخصوص در تهران و برخی شهرهای بزرگ لطمه بخورد و ضرورت های شهری و اجتماعی در سایه تعارضات سیاسی اصلاح طلبان مورد غفلت قرار گیرد. در واکنش به این وضعیت مردم در دور دوم انتخابات شوراها به اصولگرایان روی آوردند که چراغ خاموش در انتخابات ثبت نام کرده بودند و با تاکید بر شعارهای خدمت رسانی ملموس و صادقانه به مردم توانستند شاهین اقبال عمومی را به سوی خود جلب کنند. خروجی شورای دوم و تصمیم نهایی‌آنها برای شهرداری تهران حضور گروهی اجرایی بود که امروز تحت عنوان حامیان دولت نامگذاری شده اند منهای رگه های انحرافی که امروز در این گروه به چشم می خورد. به واسطه اینکه دکتر محمود احمدی نژاد شهردار تهران شد بسیاری از همراهان خود را که برخی از آنها در انتخابات جاری شوراها ثبت نام کرده اند در مناصب کلیدی شهرداری قرار داد. در واقع تا زمانی که احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 توانست از بهشت به پاستور اثاث کشی کند رویکرد جریان حامی دولت بر شهرداری تهران حاکم بود. در شوراهای سوم بار دیگر مردم به اصولگرایان روی خوش نشان دادند و با روی کار آمدن محمد باقر قالیباف به طور مشخص اصولگرایان دوره جدیدی را در مدیریت شهر تهران تجربه کردند که امروز این شیوه مدیریتی و دستاوردهای آن باعث شده است که قالیباف به عنوان نامزد ریاست جمهوری در بین شهروندان تهرانی از محبوبیت ویژه ای برخوردار باشد.
در آستانه چهارمین انتخابات شوراها اصولگرایان به خاطر دلمشغولی زیاد به ریاست جمهوری و اطمینان از عملکرد موفق خود در شهرداری تهران تا حدودی از انتخابات شوراها غفلت کرده اند و هنوز نتوانسته اند به یک جمع بندی نهایی در انتخابات برسند. این در حالی است که هم اصلاح طلبان و هم حامیان دولت با توجه به اینکه این انتخابات از فیلترهای نظارتی و کنترلی ضعیف تری
نسبت به سایر انتخابات در کشور بخصوص در مرحله احراز صلاحیت ها برخوردار است تمام منابع و امکانات خود را بسیج کرده اند تا بتوانند کرسی های شورای شهر تهران را اشغال کنند. در این بسیج امکانات و نیروها از هیچ امری هم فرو گذار نکرده اند و حتی به ورزشکاران، مجری های تلویزیونی، هنرمندان و بازیگران سینما نیز متوسل شده اند.
مثلا گفته می شود جریان حامی دولت از بسیاری بازیگران برای ثبت نام در انتخابات شوراها دعوت کرده است که با توجه به رویکرد خاص این جریان در این تشویق ها نوعی استفاده ابزاری از بازیگران محسوبمی شود. چرا که تایید یا رد صلاحیت این بازیگران در هر دو صورت برای این گروه منافع زیادی دارد و به راحتی می توانند در انتخابات آینده موج آفرینی کنند. جریان اصلاحات نیز با فوکوس روی انتخابات شوراها به نحو دیگری در حال سوء استفاده از غفلت اصولگرایان است. قصه خیلی شبیه قصه غفلت مسلمانان در جریان جنگ احد با مسامحه در تشبیهات شده است. مسلمین با اعتماد به پیروزی نهایی اقدام به پیشروی کردند. کسانی که برای مراقبت از تنگه احد گمارده شده بودند نیز به طمع کسب غنائم تنگه را رها کردند. به یک باره چشمان خود را باز کردند دیدند که درحال هزیمت هستند.
امروز نیز اصولگرایان شوربختانه با اعتماد به نفسی کاذب جملگی پیش به سوی ریاست جمهوری گام بر می دارند و تنگه شوراها را رها کرده اند. حتی عده ای که مسئول تدوین لیست نهایی اصولگرایان هستند راجع به ریاست جمهوری مصاحبه می کنند و رقابت های داخلی اصولگرایان در ریاست جمهوری را به شوراها تسری داده اند. غافل از اینکه رقبا چه اصلاح طلبان و چه حامیان دولت خیلی قدرتمند در حال دور زدن تنگه هستند. دل نگرانی اینجاست که نکند این اعتماد به نفس کاذب و دعوای احمدی نژاد قالیبافی باعث شود که هر دو کرسی شوراها و ریاست جمهوری را اصولگرایان از دست بدهند و در انتخابات آتی هم از جلو و هم از پشت سر هزیمت شوند. این وجیزه هشداری به اصولگرایان است اگر چه ان شاالله هیچ وقت به واقعیت نمی پیوندد. به نظر راقم این سطور اصولگرایان در بعد فرایندهای زیردستی برای گزینش نامزدها انتخابات شوراها و انتخابات ریاست جمهوری را از هم تفکیک کنند و هر یک را در سطح تحلیل خود مورد واکاوی قرار دهند. این تفکیک البته باید با در نظر گرفتن درهم تنیدگی نتایج انتخابات شوراها و ریاست جمهوری باشد. برای صیانت از تنگه شوراها در شرایط کنونی ائتلاف سراسری و توافق نهایی اصولگرایان بر سر یک لیست واحد به خصوص در تهران است. جبهه پیروان، جبهه پایداری، ایثارگران و رهپویان، ایستادگی و ... همه باید در یک لیست به جمع بندی برسند. این توافق ممکن است در انتخابات ریاست جمهوری رخ ندهد و اصولگرایان با یمین و یساری در انتخابات حاضر شوند اما غفلت از عقبه نیروهای خود و عدم انسجام و تفرق در تنگه شوراها رقیب را به پیروزی امیدوار می کند. رقبا شاید به ظاهر این روزها در معرکه انتخابات ریاست جمهوری در حال عقب نشینی هستند اما سوارانشان کمین کرده اند تا درصورت اختلاف اصولگرایان در شوراها بلافاصله این تنگه را دور بزنند و نتایج انتخابات را تغییر دهند.