امروز هیچ‌کس پاسخگوی مشکلات کشور در حوزه کمبودها و گرانی‌ها و مشکلات تأمین کالا نیست؛ حالا در چنین شرایطی، برخی می‌گویند "همین شرایط را حفظ کنید و کار را رها کنید، همه چیز خود به خود درست می‌شود"، و ما معتقدیم باید مسئولیت این ماجرا را به یک مجموعه متمرکز بدهیم و برای حل مشکلات برنامه‌ریزی کنیم و از آن طرف این مجموعه را هم مسئول بدانیم که پاسخگوی مشکلات باشد.
وقتی ترامپ می‌گوید برای جلوگیری از نفوذ ایران در خاورمیانه، آمریکا 8000 میلیارد دلار پول خرج کرده، نمی‌داند اگر موضوع تجارت در ایران سامان بگیرد، چقدر این سامان گرفتن به‌خلاف اهداف آمریکا و فشارهایی است که از طریق تحریم‌ها به کشورمان وارد می‌کند؟ نمی‌داند اگر ایران، با ابزار تجارت، آسیب‌های ناشی از تحریم‌ها را جبران کند، چه لطمه‌ای خواهد خورد؟ خب، پس طبیعی است که ریشه بخشی از این مخالفت‌ها، دانسته یا ندانسته، از سمت آمریکا و دشمن حمایت می‌شود.
وقتی در خزانه‌داری آمریکا 300 متخصص اقتصادی نشسته‌اند و هر روز برای افزایش فشار بر ایران برنامه‌ریزی می‌کنند و با هر اقدامی که ما می‌کنیم، آن‌ها یک اقدام تلافی‌گرانه طراحی می‌کنند؛ وقتی کوچکترین شرکت‌هایی را که با ایران کار می‌کنند یکی یکی سراغشان می‌روند و به‌زور تهدید، آن‌ها را از ادامه روابط با ایران منصرف می‌کنند؛ وقتی به کشتی ما در برزیل که قرار بود گوشت این کشور را به ایران منتقل کند، سوخت نمی‌دهند و به جزئیات، همه این موارد را رصد می‌کنند و پیگیر هستند، به‌نظرتان در برابر راهکاری که می‌تواند بخشی از مشکلات ما را در برابر این فشارها حل کند، هیچ کاری نمی‌کنند؟
از طرف دیگر، مجموعه نظام بازرگانی داخلی و خارجی ما، احتیاج به یک تصمیم جدی و عزم دارد تا در برابر ذی‌نفعانی که منافعشان در عدم سامان یافتن نظام بازرگانی کشور است، اقدام کند؛ این یک واقعیت است که محیط آشفته بازار، برای آن‌ها منفعت است؛ شما نگاه کنید 14 میلیارد دلار ارز دولتی برای کالاهای اساسی درنظر گرفته شده است؛ این کالاها در بازار به‌چه‌قیمتی فروخته می‌شود؟ بر اساس آمار بانک مرکزی، کالاهای اساسی، 100 درصد افزایش قیمت داشته‌اند؛ این یعنی این کالاهای اساسی که با ارز دولتی وارد شده، حداقل، با قیمت نیمایی در بازار به‌فروش می‌رسد، یعنی 4000 تومان سود برای هر دلار؛ حالا شما این سود 4000تومانی را در 14 میلیارد دلار ضرب کنید؛ می‌شود 56 هزار میلیارد تومان؛ این یعنی پولی که در این نابسامانی، به جیب یک عده می‌رود و با سامان گرفتن بازرگانی کشور، این پول از کفشان می‌رود؛ دقت کنید 56 هزار میلیارد تومان یعنی بیش از 10 درصد کل بودجه کشور که تنها در یک حوزه طی یک سال به جیب این افراد می‌رود و حالا شما این رقم را در سال‌های متمادی ضرب کنید.
در مجموع تصور می‌کنم ذی‌نفعان خارجی و ذی‌نفعان داخلی این شرایط، دانسته یا ندانسته در تلاشند که این شرایط حفظ شود و وضعیت اصلاح نشود.