- چرا که فرق انسان و حیوان، در جسم، همین محدود و پاک نگه داشتن تن است- که خاص انسان است و نه هیچ جانور دیگر، و خاصیتی است ارادی و آگاهانه نه غریزی و طبیعی.

زن و مرد از یکسو باید طبیعی باشند و تن خواه و معتقد به اینکه یک وجه عشق، وجه جسمانی آن است، و از سوی دیگر باید بدانند و باور کنند و بپذیرند که تنها و تنها طهارت تن است که به آنها حق حضور سعادتمندانه در جامعه بشری را می دهد اگر معتقد به طهارت تن و محدود نگه داشتن ارادی خود و متعهد نسبت به قراردادها و تعهدات اخلاقی نباشد، در واقع بحث در باره مسائل فرهنگی و اقتصادی و سیاسی، دیگر زائد است و باطل.

 «حیوان تنی» حیوان وار زیستن را ایجاب می کند و حیوان وار زیستن نفی فرهنگ و معنویت است و نفی سیاست. حیوان که قانون اساسی نمی خواهد؛ حیوان تن می خواهد و خوراک.همین.