آنان که از جهت تعهد و مسئولیت‌شناسی ناظر برنامه‌ها و سیاست‌ها و اقدامات دستگاه‌ها و نهادهای سیاست خارجی می‌باشند، همواره چند دغدغه را مشاهده می‌کنند:
1- دغدغه اول تفسیر و فهم و درک ناصحیح دولتها و کارگزاران از پیاده‌سازی و برنامه‌سازی سه مقوله مورد نظر است.
2- دغدغه دوم نگاه جهانی‌سازی و هماهنگی با روند حاکم بر سیاست خارجی در عرصه بین‌المللی است که غالباً متأثر از سیاست خارجی دولت استکباری آمریکا و سایر همپیمانانش می‌باشد.
3- دغدغه سوم ناشی از عدم اعتقاد و یا عدم اهتمام و شجاعت لازم در جریانهایی است که در شرایط و زمان حساس به تصمیم گیری مناسب و بیان مواضع لازم اقدام نمی‌کنند.
از آنجایی که با توجه به روابط حاکم بر نظام بین‌الملل و حق وتوی بعضی از اعضای دائم شورای امنیت و حاکمیت قانون جنگل و زور و تهدید و ارعاب، نوع تعامل با این نظام باید بر اساس موازنه قواو استفاده از ظرفیتهای مقابله و اثبات خود باشد، جمهوری اسلامی در قریب چهار دهه گذشته با همین رویکرد توانسته حضوری تعیین کننده در عرصه تعاملات بین‌المللی داشته باشد.
بدون شک توانمندی نظام ما در این عرصه ناشی از اتحاد و یکپارچگی مردم انقلابی، رهبری بی نظیر ولایت فقیه، نگرش دین اسلام و حکومت اسلامی به نوع ارتباط بین‌المللی و بهره‌گیری از سیاست منطقی و مستدل و عادلانه تهاجمی می‌باشد که همواره با موفقیت همراه بوده است.
در سالهای اخیر مشاهده می‌شود بر اساس نوع تعامل با غربی‌ها و مذاکره طولانی مرتبط با برجام در موارد متعددی دستگاه سیاست خارجی ما نه تنها در قبال مواضع خصمانه آمریکایی‌ها و بعضی از اروپایی‌ها دچار انفعال گردید، بلکه از پاسخگویی نسبت به درشت‌گویی و زیاده‌گویی برخی از کشورهای مزدور منطقه نظیر عربستان و امارات و ... در مواقع لازم خودداری می‌شود.
تجربه نشان می‌دهد موضعگیری قاطع و به موقع و مناسب کشورمان در قبال دشمنان و وابسته‌های آنها همواره نتایج مطلوب و دستاوردهای مفیدی حتی در عرصه اقتصادی و بازار نفت، به دنبال داشته است.
تسامح و تساهل بیش از حد وزارت خارجه درحادثه منا نمونه شاهدی از عدول از مواضع حکمت و عزّت بود و افراط در منش و بینش مصلحتی کار را به جایی رساند که با نهیب الهی و اتمام حجت مقام معظم رهبری، تعجیل و استیصال و درماندگی و ترس دولت عربستان را به دنیا نشان داد.
امروز هم حوادث منطقه و توطئه‌های حمایت از تروریست‌های سازمان یافته و نوع مقابله با جریان مقاومت و حزب‌الله لبنان و حوادث جانسوز حج گذشته و سفرهای جهت دهنده وزرای خارجه آمریکا و هم‌پیمانان او به منطقه و تحریک شورای همکاری خلیج فارس و جسارت بیش از حد در عهد‌شکنی نسبت به توافق برجام و سیاستهای جدید پسابرجام و... از جمله اموری هستند که اقدام عملی و موضعگیری لازم در شأن نظام قدرتمند اسلامی از دولت آقای روحانی و دستگاه وزارت‌خارجه آن مشاهده نمی‌شود.
باید توجه داشت این نوع انفعال در سیاست خارجی نه تنها خدشه اساسی به راهبرد عزّت، حکمت و مصلحت وارد می‌نماید، بلکه روابط اقتصادی ما را با دنیا تحت تأثیر قرار می‌دهد و به دنبال آن تأثیر نامطلوب بر عرصه‌های مختلف اقتصاد داخلی و بخصوص اقتصاد مقاومتی برجای خواهد گذاشت و ادامه این نوع انفعال به صلاح نظام ومردم ما نخواهد بود.