طرفداران نظریه تساوی جنسیتی تفاوت های بیولوژیکی زن و مرد را عاملی برای تفاوت در نقش های آنان در نظر نگرفته و معتقدند دو جنس می توانند و باید نقش های یکسان داشته باشند. نظریه برابری، نقش های کلاسیک را زمینه ستم به زنان می داند و معتقد است آنچه می تواند مانع ستم به زنان شود، بهره مندی زنان و مردان از فرصت های برابر و در نتیجه نقش های برابر است.
اما این یک واقعیت محض است که بین زن و مرد از نظر خلقت، روحیات و ظرفیت وجودی تفاوت‌هایی وجود دارد. در خانواده مرد و زن بر حسب جنس خود وظایفی دارند و هر کدام باید در جایگاه خود تعریف شوند که به آن عدالت جنسی می گوییم.
لازم است در تبیین مفهوم عدالت جنسیتی ، کار بیشتری از سوی صاحب نظران در حوزه زنان و خانواده صورت پذیرد. هر چند اخیرا ماده 31 پیش نویس لایحه برنامه ششم توسعه با رویکرد بهره‌مندی جامعه از سرمایه انسانی زنان درفرآیند توسعه پایدار و متوازن، کلیه دستگاه‌های اجرایی را موظف به سازماندهی و تقویت جایگاه سازمانی امور زنان و خانواده در دستگاه، نسبت به اعمال رویکرد عدالت جنسیتی در سیاست‌ها، برنامه‌ها و طرح‌های خود و ارزیابی آثار تصمیمات خود در آن ، براساس شاخص‌های ابلاغی ستاد ملی زن و خانواده نموده است اما به نظر می رسد برای توفیق در این مقوله ، لازم است نگاه شکلی به موضوع با نگاه محتوایی جایگزین گردد.
اخیرا نیز چالشی در مورد جایگزینی "تناسب جنسیتی "به جای "عدالت جنسیتی "مطرح شده است، به نظر من ، همان مفهوم "عدالت "بهتر از واژه "تناسب "است و عدالت جنسیتی به همه زوایا نگاه کرده و آن را اثبات می‌کند.