محمد دیندار- بغض فیلمی است که داستان خود را به راحتی تعریف کرده و بر خلاف بسیاری از آثار سینمای ایران در این سالهای اخیر دچار لکنت نمی شود.
فیلم بغض توانسته بخوبی بی پناهی و بن بست بعضی از مهاجرانی را که در رویای زندگی بهتر و یا به بهانه های دیگر جلای وطن نموده و به کشورهای دیگر می روند به خوبی نشان دهد و این بن بست تا حدی است که چنین انسان هایی در آن فضای غربت حتی عواطف  خود را نیز از دست داده و با نارو زدن و خیانت به یکدیگر دچار فروپاشی شخصیتی می شوند.
قتل عمو توسط جوان مهاجر و نارو زدن دختر مهاجر به این جوان هموطن آنگاه که طلاها را از وی ربوده و او را بی خبر تنها می گذارد، نمونه ای از این سرگشتگی و بیچارگی مهاجرانی است که به سمت سراب گام برداشته و تا لحظه   هلاک از غفلت بیدار نمی شوند.
بغض از نظر کارگردانی، فیلمنامه، بازی، طراحی صحنه نیز اثری قابل تأمل و خوش ساخت می باشد که قابلیت تأثیرگذاری خوبی بر تماشاگر دارد.
از ویژگی های دیگر این فیلم، واندادگی در برابر جذابیت های توریستی کشور ترکیه است، بطوری که کارگردان این فیلم برخلاف بعضی از  فیلمسازان  که هنگام کار در خارج، محو لوکیشن های زیبا می شوند و بی خود و بی جهت قاب بندی هایی کارت پستالی انجام می دهند که در خدمت فیلم نیست، اما وی با پرهیز از چنین دامی توانسته با یک هماهنگی مناسب و خوب با فیلمبردار، تنها صحنه هایی را به تصویر بکشد که در خدمت مفهوم فیلم و فضای تلخ اثر باشند.
موسیقی کم اما تأثیر گذار بغض از جمله نکات برجسته این اثر می‌باشد.
نویسنده و کارگردان: رضا درمیشیان؛ تهیه کننده: سید غلامرضا موسوی
بازیگران: بابک حمیدیان، باران کوثری، مهران احمدی