الف – اگر اعتقاد به این باشد که خدای تبارک و تعالی همه خوبی، نیکی‌ها، پاکی‌ها، درستی‌ها، راستی‌ها و باید‌ها بوده که هست، نامزد رئیس جمهوری باید بتواند چنین صفاتی را در تصمیمات اجرایی به عرصه عمل درآورد و آیا اصولاً چنین فردی چنین شایستگی‌ای را دارد؟ اگر داشته باشد باید در گذشته وی و در میدان‌های امتحان ثابت شده باشد؛ همانگونه که مقام معظم رهبری در دو دوره ریاست جمهوری‌اش آنچنان مزین به این اوصاف بود که از منظر امام امت شایستگی رهبری را در او کشف و آینده هم این را ثابت نمود.
ب – معنی معرفت این است که در حوزه‌های دینی شخص دوم نظام، حداقل‌هایی شناخت از اقیانوس عظیم معارف دینی داشته باشد. البته حق این است که رئیس‌جمهور هم ضمن دارا بودن سایر ویژگی‌های مدیریتی و تخصصی، مجتهد باشد ولی حالا که چنین نیست، حداکثر مقلد حقیقی و واقعی باشد آنچنان که شهید رجایی بوده، تقلید حقیقی و فرزند بودن مجلس را به اثبات رسانده و با سعه‌صدر برادرانه با بنی‌صدر می‌سوخت و می‌ساخت.
اگر رئیس جمهور با عمق مفهوم عدالت، احکام فقهی و شرعی و اجتماعی اسلام آشنا باشد و یا از بزرگان دین بگیرد، اگر رئیس‌جمهور مشورت‌پذیر باشد و گرفتار غرور و تکبر نشود، اگر رئیس جمهور با مبانی اقتصاد اسلامی آشنا باشد و یا مبانی را از اهل خبره بگیرد.
اگر رئیس جمهور در فریادها، اعتراض‌ها، سکوت‌ها، تقیه‌ها، شکوائیه‌ها، درددل‌ها، گلایه‌ها با سیره ائمه اطهار آشنا باشد و با پای درس علما این سیره را در امور اجرایی بکار گیرد، نشانه این است که یا خود معرفت دارد و یا به حاملان معرفتی دینی یعنی رهبری و مراجع تقلید و علما و فضلا متصل است.
ج – نکته حائز اهمیت در شاخص‌های اعتقادی این است که اعتقادات دینی در بستر فروع دین واحکام عملیاتی می‌شوند. برای مثال نحوه حق تصرف در بیت‌المال مسلمین که سیاست‌های ارزی یک شاخص آن است، نحوه تصرف در منابع طبیعی که واگذاری‌ها و رانت‌های مرتبط با آن شاخص دیگر است و یا نحوه توزیع سهام عدالت و توزیع نقدی یارانه‌ها که مصداقی برای معرفی عدالت عینی است یا سفرهای با هزینه سرسام‌آور از بودجه بیت‌المال بدون ارزیابی عملی و ریالی دست‌آوردها و یا فرصت‌های ایجاد شده برای نور چشمان و اطرافیان در دستیابی به منابع بانکی و ظهور نومیلیاردها و صدها شاخص دیگر می‌تواند معرفت سلامت و پایداری اصول اعتقادی نامزد ریاست جمهوری باشد.
البته مردم خواهند گفت شناخت و کشف این ویژگی‌ها بسیار سخت است. در این رابطه غیر راه تحقیق و بررسی از اهل نظر و اهل شناخت و اشخاص امتحان داده، می‌توان به سادگی پی‌برد، آن نامزدی که شعار زیادی می‌دهد و برنامه ندارد و پول زیاد خرج می‌کند و به تخریب رقبا می‌پردازد و به تهمت و افترای ثابت نشده می‌پردازد و در حلقه‌های کلیدی دوستان و یاران ناباب در اطراف خود جمع می‌کند و از سابقه شفاف و مبهمی برخوردار است و از امکانات بیت‌المال برای تبلیغات شخصی سوء‌استفاده می‌کند و به قوانین جمهوری اسلامی تقید و پای‌بندی ندارد، که همه اینها با تشخیص فردی امکان‌پذیر است، آیا باز‌هم می‌توان گفت با 34 سال تجربه انقلابی و انتخاباتی باز هم تشخیص نامزد اصلح از غیر اصلح مشکل است؟
ادامه دارد