سید‌مصطفی میرسلیم- یکی از مؤلفه های فرهنگ در هر جامعه­ای ادب و اخلاق و عقائد و باورهای حاکم بر آن است و اینها قبل از سمت و سو دادن به جهد و تلاش و فعالیتهای فردی و جمعی، بر جان و دل انسان اثر می­گذارد.

با توجه به همین ویژگی، نظریه­پردازان دربارۀ موروثی بودن فرهنگ و ابعاد آن اتفاق نظر ندارند و برخی بر این باورند که فرهنگ به دست می­آید و از دست ­می­رود، ساخته می­شود و تخریب­پذیر است، ولی از یاد نمی­رود چون بر تمدن اثر می­گذارد و بر در و دیوار نقش می­بندد، یادگاری از آن برجای می­ماند؛ و همین یادگارها و میراث­ها، در بررسی سیر تحول و تاریخ فرهنگ جوامع بشری، به ما کمک بزرگی می­کند.

بیقین هر نسل از جامعه در کسب و شکل دادن و حفظ و ارتقا و پیرایش فرهنگ خود مسئولیت دارد و اگر نسلی معتقد به برتری فرهنگ خود باشد، در انتقال آن برتری نیز به نسل­های بعدی خود می­کوشد و به تعلیم و تزکیه و هموارسازی راههای تحقق اهداف فرهنگی، و گسترش نفوذ دستاوردهای فرهنگی اهتمام می­ورزد. البته موفقیت هر نسل در این انتقال درگرو پذیرش نسلهای بعدی است اما رشد واقعی هر نسل جدید در زمینۀ فرهنگی در اختیار خود اوست، و این همان آزادی انتخاب و استقلال فکر است که بویژه مستبدان روزگار همواره در صدد ایجاد محدودیت و تضعیف یا محو آن بوده­اند تا در نتیجه تسرّی انحرافات فرهنگی، نسلها را در زیر سلطۀ خود به انحطاط بکشانند، تفکر و سپس تعقل را در آنها به اسارت غل و زنجیر در­آورند و بنی آدم را از آنچه اصالتهای انسانی است تهی کنند و با حکمفرمایی عوامل نادانی و ابزارهای خرافه و ستم، به آن بار گران­قدری که در سرشتشان به ودیعت نهاده شده خیانت ورزند و با اشاعۀ بی­خبری ملالت­آور یا پرخبری حیرت­آور و در نتیجه سیطره فراموشی نسبت به آنچه کرامت انسان است، و با بریدن هنر از تعهد اصلاح ، انسان را به وادی بی­بند و باری خیره و سرگردان نمایند و سپس در مرداب خیالات خام تباه کنند.

بنابراین جایگاه برنامه ریزی فرهنگی همان اهتمام به بازنگهداری راه قدرشناسی گوهری است که در وجود هر انسان ، سر به مُهر، نهفته است... پایمردی برای رهایی از بی­خبری و بی­توجهی، و آن­گاه شور را در خدمت شعور نهادن است و اینها در دنیای پرهیاهوی اطلاعاتی امروز ، به مفهوم زمینه سازیِ توسعۀ ظرفیت درک و تشخیص و تفکیکِ آن اطلاعات و در اختیار گذاریِ ابزار هضم و پالایش ، و جذبِ بخش سودمند آن است.

امروز پیاده و سواره نظام اهریمنی استکبار با زیبا جلوه­گر نمودن هر ترفندی و دستاویز قراردادن هر آوا و ندایی و به خدمت گرفتن هر رنگی و انگی ، کمند خود را برای به دام انداختن نسل جدید پرتاب کرده است.

طراحی فرهنگی یعنی بی دفاع رهانکردن جامعه و فراهم­آوری امکان تجهیز مردم برای در امان ­ماندن از عواقب یورشهای رسانه­ای و مصون ماندن از آثار تهیدستی در ساحت اندیشه .

نظارت فرهنگی یعنی حفظ هوشیاری عمومی نسبت به تله­گذاریها در این راه . موفقیت، آن­گاه حاصل می شود که هر نسل بداند کیست و چه دارد، و تشخیص دهد خیرخواه و بدخواه خود را، و بپاخیزد برای ماندگاری و نجات از نابودی