حمیدرضا ترقی- رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار رمضانی با هیئت دولت که در 2/4/95 صورت گرفت سه توصیه مهم به دولتمردان داشتند که به علت عدم پخش تمام سخنان؛ خلاصه آن هم مورد توجه و موشکافی و تبیین در افکار عمومی جامعه قرار نگرفت این سه توصیه به قرار زیر است:
1- موجب تقویت فتنه نشوید
2- نگاه طعمه به مسئولیت حقارت است
3- مراقب زبانتان باشید
معظم له درباره توصیه اول فرمودند: «درشرایط فتنه همچون قضایای سال 88، نباید سخن، سکوت، اقدام و حتی نوع نگرش، موجب تقویت فتنه شود. البته ممکن است برخی افراد به دلیل گرایش‌های خاص خود، تمایلی به حضور صریح در مقابل فتنه نداشته باشند؛ اما نباید از او هم به نفع فتنه بهره‌برداری شود.»
1) از آنجا که هنوز شرایط فتنه در کشور ادامه دارد و موضوع آن از متن سخنان رهبر معظم انقلاب خارج نشده؛ این توصیه تنها عطف به گذشته نمی‌شود؛ بلکه حال را نیز دربرمی‌گیرد.
طبق این توصیه اعضای هیئت دولت در چهار حوزه نباید موجب تقویت فتنه و فتنه‌گران شوند:
الف) سخن
یعنی دولتمردان نباید سخنی بگویند که از آن بوی تقویت و زنده‌کردن و احیاء فتنه و فتنه‌گران بیاید. بنابراین اگر در سخنرانی مسئولی شنیده شود که از عنصر فتنه‌گری به نیکی یاد کرده یا صورت مسئله فتنه را پاک کرده و با سخن خود سعی در عادی‌سازی فتنه دارد، بداند که برخلاف توصیه معظم له عمل کرده است.
ب) سکوت
مفهوم سکوت در برابر فتنه و فتنه‌گران این است که ظلمی که فتنه‌گران در حق نظام و انقلاب و مردم کردند نادیده گرفته شده و به عمل آنها رضایت داده شود. بنابراین در برابر فتنه سکوت هم نباید کرد و آن را باید محکوم نمود.
ج) اقدام
در سال اقدام و عمل از هرگونه اقدام عملی که موجب تقویت فتنه‌گران و جریان آنها بشود باید پرهیز شود این اقدامات می‌تواند شامل: انتصاب به مسئولیت، تکریم و تشویق؛ ارتقاء مقام؛ بازگشت به کار؛ همراه‌بردن در مراسمات و سفرها و... باشد.
د) نوع نگرش
هرگونه نگرش فتنه‌گونه یعنی: قانون‌گریزی برای رسیدن به قدرت، متهم‌کردن نظام به عدم سلامت در انتخابات برای جبران شکست، تکیه به بیگانگان برای انتخاب‌شدن را منفی ندانستن، در پازل دشمنان بازی‌کردن را عیب ندانستن، با دشمن برای به قدرت رسیدن سازش‌کردن. با شعار حق اراده باطل کردن، فصل الخطاب و داور نظام را قبول نکردن، به دشمن فرصت طمع کردن در تغییر نظام دادن، برای رسیدن به قدرت با مخالفان نظام ائتلاف کردن. باید از ذهن و فکر کارگزاران دولت کنار گذاشته شود.
2) رهبر معظم انقلاب با استفاده از حکمت‌های نهج البلاغه علی(ع) نگاه طعمه‌ای به مسئولیت برای رسیدن به ثروت و امتیازات خاص را موجب کوچک و حقیرشدن انسان دانستند و موضوع دریافت حقوق‌های کلان و نجومی را ناشی از این نوع نگاه به مسئولیت دانستند.
طبق این توصیه دولتمردان باید:
الف) انگیزه‌های معنوی و انقلابی را در کارکنان دولت تقویت نمایندتا از انگیزه مادی بیشتر شود.
ب) مدیرانی که صرفا برای کسب درآمد و پول مسئولیت می‌پذیرند مناسب دولت اسلامی نیستند.
ج) این نوع نگاه به مسئولیت عامل بسیاری از فسادها و ویژه‌خواری‌ها پارتی بازی‌ها و بی‌عدالتی‌هاست
د) هر مسئولی که به طمع ثروت‌اندوزی و رسیدن به آلاف و الوف و چرب و شیرین دنیا دنبال مسئولیت
برود چه در دولت و چه در مجلس و چه در دستگاه قضا و... صلاحیت کارگزاری نظام اسلامی را ندارد
3) مقام معظم رهبری در سومین توصیه با اشاره به یکی دیگر از حکمت‌های امیر مومنان (ع) به مراقبت از زبان اشاره کرده و بسیاری از مشکلات جامعه را ناشی زبان دانستند.
آفات زبان غیر قابل کنترل و رهاشده طبق نظر قرآن و احادیث عبارتند از:
الف) دروغ‌گویی
ب) بدگویی و عیب‌گویی از دیگران
ج) غیبت و تهمت و افترا به دیگران
د)مدح بی‌جا و تخریب بدور از انصاف
ه) افشاء اسرار مردم به نفع دشمن
و) بدزبانی و دشنام دادن بدیگران
ز) مسخره و تحقیرکردن دیگران
ح) وعده دروغ و خلاف واقع‌دادن
ط) سخن‌چینی و تفرقه‌افکنی
ی) جدال و نزاع و لج بازی‌کردن
انسان به تعبیر پیامبر اعظم(ص) پشت زبانش قرار دارد. و به محض سخن گفتن جایگاه و موقعیتش تثبیت یا تضعیف می‌شود. گاهی اوقات یک دروغ مسئولین می‌تواند در کشور بلوا ایجاد کند. لذا دقت و مراقبت از زبان و در کنترل شدید داشتن آن توصیه مهم مقام معظم رهبری است و یقینا عمل به آنها رافع مشکلات و چالش‌های فراروی دولتمردان خواهد بود.
رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: باید همواره مراقب زبان بود؛ زیرا بسیاری از مشکلات انسان، ناشی از زبان است.
معظم له افزودند: مشکلات ناشی از مراقبت‌نکردن زبان برخی اوقات جنبه‌های شخصیت دارد؛ اما در برخی موارد نیز مشکلات اجتماعی به‌وجود می‌آورند که باید بسیار مراقب این موضوع بود.
دولت‌ها باید از دروغ‌گفتن و وعده بی‌جادادن پرهیز کرده و بدانند که: بدزبانی و حرمت انسان‌ها را درنظرنگرفتن و بیهوده‌گویی و اظهارنظر در موضوعات بی ربط و بدون اطلاع داشتن همگی ناشی ازکنترل زبان را نداشتن است.