سلما محمدی- صدایی از میانه تاریخ در گوشم می پیچد که «هان مردمان! اینک جانشینی خود را به عنوان امامت و وراثت به امانت به جای می گذارم در نسل خود تا برپایی روز رستاخیز. و حال، مأموریت تبلیغی خود را انجام می دهم تا برهان بر هر شاهد و غایب و بر آنان که زاده شده یا نشده اند و بر تمامی مردمان باشد. پس بایسته است این سخن را حاضران به غایبان و پدران به فرزندان تا برپایی رستاخیز برسانند.»
صدای حکیم ترین مردمان در نقطه کمال رسالت، صدای مهربانترین دلسوزان در آخرین روزها و صدای صبورترین عالمان به آنچه رخ خواهد داد.
از این ندا می لرزم که من در پیمان شکنی با این عهد در کدام جایگاهم؟ گناهکارانی که تحقق غدیر در ظهور را به تاخیر می اندازند یا بیدارانی که خود را به خواب زدند و غدیر و ابلاغ آن به فرزندان و نسلهای بعد را فراموش کردند؟ نکند مرا نیز در سقیفه سهمی است!