مولوی تُرک
هشت مهر در تقویم رسمی کشور روز بزرگداشت مولوی است. ویکی پدیا برای معرفی این شخصیت می‌گوید؛ جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا (متولد ۶ ربیع‌الاول ۶۰۴ ، بلخ – وفات در ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه) از مشهورترین شاعران ایرانی تبار پارسی گوی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می شده است. در قرن های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته است. زبان مادری وی پارسی بوده است.
با این تعریف نسبتا جامع، اصالت داشتن او برای پارسیان و پارسی گویان حوزه شعر مشخص می‌شود. حدود پنج سال قبل ترک های ترکیه هشت صدمین سالگرد تولد مولانا را به موضوعی برای رقابت ایران و ترکیه برای حفظ مولانا تبدیل کردند. ترک ها برای این موضوع تنها یک بهانه دارند آن هم بهانه‌ای خنده دار، این که مزار مولوی در قونیه است و قونیه این روزها در اختیار
ترک هاست. جالب است برای این ادعای خنده دار پا فشاری هم می کنند و دلیل هم می آورند. تلخ تر این که در خاک ترک ها رسانه هایشان هم به کمک آن ها آمدند، آن ها هم همین ادعای بی خود را تکرار می کنند. اما نکته ای که باید به آن توجه کرد، این است که شخص مورد بحث ما مولوی است که شاعر بوده و شاعری که ابیات اش را به «فارسی» سروده است، نه به زبان ترکی (البته برخی از اساتید ادبیات معتقدند که مولانا 50 بیت هم به زبان ترکی دارد).
سید جمال افغانی
سید جمال یکی دیگر از صیدهای کشورهای همسایه است. ماجرای ثبت او در یونسکو به عنوان افغانی هم خالی از لطف نیست. با پیشنهاد افغانستان و پشتیبانی ایران! رویداد «یک صد و پنجاهمین سالگرد زندگی فعال سید جمال الدین اسد آبادی» درفهرست یونسکو ثبت شده، اما در این پرونده نام سید جمال الدین اسدآبادی،
«سید جمال الدین افغانی» درج شده است. سید جمال الدین اسد آبادی ایرانی بوده ولی از او به نام جمال الدین افغانی هم یاد می شد. منتها در نهایت این اندیشمند ایرانی، اسلامی به نام افغانستان ثبت شده است و تنها در این پرونده ایران، کشور افغانستان را پشتیبانی کرده است! (این قسمت حتما عکس کار شود عکس به ضمیمه ارسال شده است)
تار
نوشتن کلمه کشور به عنوان پیش وند برای آذربایجان کمی مضحک است، اما لاجرم نگارنده معتقد است باید به تقسیمات بین المللی پایبند باشد. کشور آذربایجان توانست «تار» را به عنوان ساز ملی به نام خود ثبت کند. جالب است که پیشینه موسیقی و شعر ایرانی بسیار قدیمی تر از همتای آذری آن است. وقتی به ادبیات موسیقی ایران مراجعه می‌کنیم، متوجه می‌شویم این ادبیات ایرانی و فارسی قدیمی‌تر است و بدیهی است تار یک ساز ایرانی است.
زکریای رازی
ابوبکر محمد زکریای رازی پزشک، فیلسوف و شیمیدان ایرانی در شهر ری متولد شد و آثار ماندگاری در زمینه پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است. او به عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است. جرج سارتن از تاریخدانان بنام علم، رازی را «بزرگ ترین پزشک اسلام و قرون وسطی» نامیده، از آنجا که رازی کتاب های خود را به زبان عربی می‌نوشت، نزد غربیان به جالینوس عرب نیز مشهور است. به همین دلیل بیشتر کشورهای عربی از همسایگان ما تا مراکش و تونس او را از آن خود معرفی می کنند. در ایران روز پنجم شهریورماه به پاس بزرگداشت او روز داروسازی نام گذاری شده است.
قول تان، فراموش نشود
وعده های انتخاباتی آقای رئیس جمهور به خصوص در نهم خرداد، در شبکه جام جم برای ایرانیان خارج از کشور صحبت می کرد به این موضوع هم اشاره داشته است. یکی از بخش های مهم صحبت روحانی در این برنامه آنجایی بود که گفت: «به همه هم وطنان قول خواهم داد که بزرگان و افتخارات ایران را و میراث فرهنگی ایران و بزرگانی که برخی همسایگان در حال تصاحب آنها هستند را، این افتخارات که جزو تاریخ و فرهنگ ما است را بر
می گردانم.» البته تعداد این بزرگان، مفاخر و میراث ایرانی که سال هاست مورد طمع کشورهای همسایه است
بیشتر از این فهرست است، اما برای شروع کار و بر اساس وعده ای که روحانی داده است، شروع مناسبی است. او و مردان دولتش به ویژه گزینه انتخابی او برای ریاست سازمان میراث فرهنگی، محمد علی نجفی، که فرهنگی هم هست باید برای تحقق وعده داده شده رئیس جمهور و پایان دادن به شبهات موجود تلاش خود را آغاز کنند.
