زندگی شهید تندگویان به عنوان وزیری که در نخستن روزهای جنگ تحمیلی به اسارت دشمن بعثی در آمد از جهات مختلف، سیاسی، اجتماعی، انسانی و نظامی، از قابلیت زیادی برای پردازش تصویری برخوردار می‌باشد. با این حال آنچه که ما در سریال جاودانگی دیدیم، در حد و اندازه‌های شخصیتی مانند تندگویان و سوابق علمی، مذهبی و سیاسی وی نبود. سریال جاودانگی بجای پرداختن به چنین محورهایی تکیه خود را بر روی رویاهای دختر خردسال این شهید گذاشته که در به تصور کشیدن این رویا‌ها نیز دچار افراط فراوانی می‌شود. تا جایی که این حجم از رویا نسبتی با واقعیت نداشته و تصویری واقعی از دختر این شهید و عواطف و علائق او به تماشاگر ارائه نمی‌نماید. به همین دلیل است که بعضی از اعضای خانواده این شهید انتقادات شدیدی را نسبت به این سریال و نحوه به تصویر کشیدن شهید تندگویان و خانواده او ابراز داشته‌اند.
نکته قابل تامل دیگر قلع و قمع چندین قسمت از این سریال می‌باشد که به یکباره باعث حذف چندین قسمت از مجموعه جاودانگی شده و پایانی جدید و غیر منتظره را برای کار رقم می‌زند. چنین اقدامی از سوی مسئولین تلویزیون این پرسش جدی را رقم می‌زند که مگر پیش از ساخت این کار، فیلمنامه آن خوانده و تصویب نشده است و اگر خوانده و تصویب شده، که حتمأ هم همینطوربوده است، پس چرا بعد از این همه هزینه، به یکباره قسمت‌های زیادی از «جاودانگی» به آرشیو سپرده شده و راهی آنتن نمی‌شود. آیا چنین برخوردهای ناگهانی با یک اثر، به جز تلف کردن منابع مالی و بی‌احترامی به تماشاگر و خانواده شهید معنایی دیگر دارد. آیا به تصویر کشیدن اینگونه آثار دفاع مقدس به شکلی ضعیف جز اینکه باعث دوری مردم از مضامین دفاع مقدس خواهد شد، نتیجه‌ای دیگر در بر خواهد داشت.
نکته قابل تامل دیگر در باره این سریال استفاده از بازیگرانی است که سابقه چندانی در عرصه سینما و تلویزیون نداشته و از پختگی لازم برای ایفای چنین نقش‌هایی برخوردار نیستند. به همین دلیل سریال جاودانگی در حد یک کار تجربی یا آماتور باقی می‌ماند. در حالی که برای آثاری از این دست که به یک مقطع مهم از تاریخ کشور و به شخصیتی واقعی که در اندازه یک قهرمان در جریان جنگ تحمیلی ظاهر شده، باید از بهترین بازیگران و سایر عوامل بهره گرفته شود.
همچنین عدم توجه به تحقیقات و پژوهش باعث شده تا سریال جاودانگی از بسیاری مقاطع مهم زندگی شهید تندگویان غفلت ورزیده و نتواند ابعاد مهمی از شخصیت وی را در دوران قبل و بعد از اسارت به تصویر بکشد. در صورتی که شهید تندگویان نه تنها می‌توانست از طریق یک اثر نمایشی قوی، به الگویی خوب برای عموم مردم روبرو شود، بلکه می‌توانست به الگویی مهم برای مدیران و سیاستمداران فعلی کشور نیز تبدیل گردیده تا دریابند که یک وزیر چگونه می‌تواند از جان و پست و مقام خود در راه عقاید و مردم میهنش گذشته و با فداکردن جان خود از اصول مذهبی و انسانی خود عدول نکند. به عبارتی شهید تندگویان نمونه‌ای شاخص از مدیریت دلسوز و اسلامی است که مدیران فعلی سخت نیازمند الگو برداری از وی هستند. اما افسوس که سریال جاودانگی از کنار این همه ویژگی به آسانی گذشت.
ای کاش وزارت نفت نیز که در تهیه این کار نقش مهمی داشته، تنها به عنوان یک کار «رفع تکلیفی» به این مجموعه نگاه نمی‌کرد و دقت لازم را در چینش و انتخاب عوامل و چگونگی تحقیقات و پژوهش و نیز نگارش اثر به عمل می‌آورد، آن وقت سریال «جاودانگی» به یکی از آثار جاودانه سیما در زمینه دفاع مقدس و شهدا تبدیل می‌گردید و به یک فرصت از دست رفته مبدل نمی‌شد.
نکته قابل تامل دیگر قلع و قمع چندین قسمت از این سریال می‌باشد که به یکباره باعث حذف چندین قسمت از مجموعه جاودانگی شده و پایانی جدید و غیر منتظره را برای کار رقم می‌زند. چنین اقدامی از سوی مسئولین تلویزیون این پرسش جدی را رقم می‌زند که مگر پیش از ساخت این کار، فیلمنامه آن خوانده و تصویب نشده است و اگر خوانده و تصویب شده، که حتمأ هم همینطوربوده است، پس چرا بعد از این همه هزینه، به یکباره قسمت‌های زیادی از «جاودانگی» به آرشیو سپرده شده و راهی آنتن نمی‌شود. آیا چنین برخوردهای ناگهانی با یک اثر، به جز تلف کردن منابع مالی و بی‌احترامی به تماشاگر و خانواده شهید معنایی دیگر دارد. آیا به تصویر کشیدن اینگونه آثار دفاع مقدس به شکلی ضعیف جز اینکه باعث دوری مردم از مضامین دفاع مقدس خواهد شد، نتیجه‌ای دیگر در بر خواهد داشت.
نکته قابل تامل دیگر در باره این سریال استفاده از بازیگرانی است که سابقه چندانی در عرصه سینما و تلویزیون نداشته و از پختگی لازم برای ایفای چنین نقش‌هایی برخوردار نیستند. به همین دلیل سریال جاودانگی در حد یک کار تجربی یا آماتور باقی می‌ماند. در حالی که برای آثاری از این دست که به یک مقطع مهم از تاریخ کشور و به شخصیتی واقعی که در اندازه یک قهرمان در جریان جنگ تحمیلی ظاهر شده، باید از بهترین بازیگران و سایر عوامل بهره گرفته شود.
همچنین عدم توجه به تحقیقات و پژوهش باعث شده تا سریال جاودانگی از بسیاری مقاطع مهم زندگی شهید تندگویان غفلت ورزیده و نتواند ابعاد مهمی از شخصیت وی را در دوران قبل و بعد از اسارت به تصویر بکشد. در صورتی که شهید تندگویان نه تنها می‌توانست از طریق یک اثر نمایشی قوی، به الگویی خوب برای عموم مردم روبرو شود، بلکه می‌توانست به الگویی مهم برای مدیران و سیاستمداران فعلی کشور نیز تبدیل گردیده تا دریابند که یک وزیر چگونه می‌تواند از جان و پست و مقام خود در راه عقاید و مردم میهنش گذشته و با فداکردن جان خود از اصول مذهبی و انسانی خود عدول نکند. به عبارتی شهید تندگویان نمونه‌ای شاخص از مدیریت دلسوز و اسلامی است که مدیران فعلی سخت نیازمند الگو برداری از وی هستند. اما افسوس که سریال جاودانگی از کنار این همه ویژگی به آسانی گذشت.
ای کاش وزارت نفت نیز که در تهیه این کار نقش مهمی داشته، تنها به عنوان یک کار «رفع تکلیفی» به این مجموعه نگاه نمی‌کرد و دقت لازم را در چینش و انتخاب عوامل و چگونگی تحقیقات و پژوهش و نیز نگارش اثر به عمل می‌آورد، آن وقت سریال «جاودانگی» به یکی از آثار جاودانه سیما در زمینه دفاع مقدس و شهدا تبدیل می‌گردید و به یک فرصت از دست رفته مبدل نمی‌شد.
