چنان با شهدا عجین بود که در سخنرانی هایش می‌گفت: من با شهدا راه میروم غذا می‌خورم و می‌خوابم و این آسایشی که برای من شهیدان بوجود آورده اند هر گز نخواهم گذاشت پرچم یا مهدی ادرکنی ،آن ناله‌های رزمندگان در نماز های شب و هنگام شب عملیات، زمین بماند.حاج عباس عبدالهی همواره در سخنرانی‌هایش می‌گفت: «جسمم را به خاک و روحم را به خدا و راهم را به آیندگان می سپارم.»

او جزء بهترین تک تیراندازهای ایران بود و شاید هم بهترین آنها. همواره سخت ترین راه را انتخاب می‌کرد چه آن زمان که فرمانده گردان صابرین تیپ امام زمان(عج) لشکر عاشورا بود و چه حالا که بعد از بازنشستگی نشستن را بر خود حرام کرد و راه سوریه در پیش گرفت.