موضوع بحث این نیست که چه نیروی جاذبه‌ای قریب ده میلیون و به عبارتی بیش از 25 درصد جمعیت ایران اسلامی پهناور را به این استقبال کشاند، بلکه بحث بر سر این است که سازماندهی و هدایت و مدیریت این مراسم چیزی شبیه به معجزه بوده است.
شاید سؤال تاریخی برای ملت باقی باشد که چه کسانی و چه جریانی نقش اساسی را در هدایت و مدیریت آن اجتماع میلیونی داشته‌اند؟ قبل از پرداختن به پاسخ سؤال و روشن شدن نقش موتلفه، خوب است به ذکر چند نکته ازادعا و تمایل به نقش آفرینی جریانهای سیاسی آن روز اشاره شود:
1- جریانهای چپ از جریانهای فعال آن روز بوده‌اند که جایگاهی بین مردم نداشتند و ضمن اینکه رهبری امام را قبول نداشتند، چنین زمینه‌ای برای آنها وجود نداشت.
2- جریانهای ملی‌گرا و لیبرال با تغییر موضع موقتی برای همراهی با موج انقلاب تا حدودی در مراسم استقبال خود را نزدیک می‌نمودند و نقش قابل توجهی نداشتند.
3- جریان مجاهدین خلق(منافقین) به‌واسطه آشکار شدن نفاق‌شان توسط بسیاری از علما و مبارزان که از اعضای موتلفه بوده‌اند، سعی در انحصار اداره و مدیریت بخشی از مراسم را داشتند که با درایت و تلاش شخصیتهایی نظیر شهید مطهری و دکتر اسدالله بادامچیان و. . . از حضور در مدیریت مراسم و عرصه نهایی حذف شدند.
4- تنها جریان متشکلی که با رایزنی و تشکیل جلسات متعدد و ارتباط مستقیم با امام راحل در پاریس مدیریت متمرکز مراسم استقبال را برعهده داشتند، جریان روحانیت مبارز و جامعه مدرسین و موتلفه اسلامی و برخی گروه‌های کوچک سیاسی مبارز و مذهبی مرتبط بوده‌اند که برای برگزاری مراسمی با آن عظمت برنامه‌ریزی نمودند.
واقعیت این است که هسته اصلی ستاد استقبال از امام، بعد از فرار شاه خائن در 26 دی‌ماه 57 با درایت و مدیریت علمای بزرگ مانند شهید مطهری و شهید بهشتی شکل گرفت و بخش اصلی سازماندهی تدارکات مراسم و تبلیغات و امنیت مردمی با برنامه‌ریزی سران موتلفه اسلامی انجام گردید که شرح واقعه را می‌توان تا حدودی در خاطرات منتشر شده آقای دکتر اسدالله بادامچیان از مبارزان و مجاهدان دوران طاغوت مطالعه نمود.
از آنجائی که برای اداره یک کنفرانس یک روزه هزار نفری حداقل شش ماه برنامه‌ریزی و تدارکات و پیگیری انجام می‌گردد، تصور کنید اداره یک همایش ده میلیون نفری چه میزان تفکر، خلاقیت، هماهنگی، نیرو وامکانات را نیازمند است. این هم در حالی بود که سیستم مخوف و گسترده اطلاعاتی ساواک هنوز مستقر بود، ارتش به‌صورت مسلح و آماده‌باش و با مجوز فرمان شلیک به مردم در همه جای کشور در وسط میدان بود، سازمانهای اطلاعاتی سیا وموساد و انگلیس و حتی کاگ‌ب در کشور حضور گسترده و همه‌جانبه داشتند، هیچگونه امکانات امنیتی دراختیار برنامه‌ریزان نبود، سیستم‌های ارتباط به‌صورت فعال دراختیار رژیم بود، رسانه‌های محدود آن دوران زیر نفوذ و کنترل ساواک بودند، در بسیاری از شهرها حکومت نظامی و منع رفت‌وآمد برقرار بود، به دلیل آشفتگی و از هم گسیختگی نظام اداری و اعتصابات وضعیت اقتصادی کشور فلج و شغل و کسب و کار مردم با مشکلات عدیده روبه‌رو بود. وضعیت درآمدی و معیشتی و رفاهی و سوخت مردم بسیار سخت بود، تمام بزرگان مبارز تحت نظر وتعقیب ساواک بودند وده‌ها طرح و نقشه برای کشتار مردم و سرکوبی مبارزان و بازداشت و اعلام مجدد بسیاری از روحانیان و مبارزان مذهبی و تسلط مجدد بر اوضاع در دست اقدام بود. در چنین شرایطی ستاد استقبال از حضرت امام توانست قریب 60 هزار نفر از نیروهای شناخته شده مردمی و وفادار به انقلاب و امام را شناسایی و سازماندهی نموده و بخش امنیت وارتباطات و تدارکات آن واقعه عظیم را تأمین و مدیریت و اداره نماید.
البته از آنجایی که صفا وپاکی ایمان و اخلاص و وفاداری و جهاد برای خدا تحت‌زعامت امام خمینی(ره) بر نوع مبارزه و رفتار پیشکسوتان حاکم بود و موتلفه‌ای‌ها در وسط گود مبارزه از این همه الطاف الهی بی‌بهره نبودند، لذا با دعای امام امت، مدد الهی همواره شامل آنها می‌شد و برگزاری مراسم استقبال از این عنایات بی‌بهره نبود.