١- آگاهى به زمانه
هر آنچه امام بدان مبادرت ورزید با آگاهى کامل از اوضاع و شرائط حاکم بر امت اسلامى بود: امام علل انحرافات را بدقت مى دانست و با عوامل آن آشنا بود و فرآیند مصیبت بارى را که براى امت جدش رخ داده بود و بر روح و روان و زندگى روزمره افراد و حیات اجتماعى در تمام ابعادش اثرگذاشته بود، عمیقاً مى شناخت.
٢- تصمیم درست براى خروج با هدف اصلاح مفاسد
بر مبناى تحلیل دقیق شرائط حاکم بر زمانه و بدون گرفتار شدن در حواشى همچون غلیان احساسات و عواطف و تعلقات دنیوى، امام مصمم مى شود که خروج کند؛ خروجى که نشانه عزم راسخ او است براى اصلاح مفاسد و جلوگیرى از ادامه روند انحراف و هشدار دادن نسبت به عواقب مصیبت بار بازگشت به جاهلیت و بدفهمى دین و غرق شدن در فسق و دنیاطلبى و تن دادن به ظلم ، و همه اینها با نیت نجات امت جدش رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم.
٣- اخلاص در نیت بدون کوچکترین شائبه سیاسى کارى
ویژگى بارز تصمیم امام را در مراجعه او به مضجع رسول الله و حالتى که در هنگام زیارت وداع داشت باید درک کرد: کارى منحصراً براى جلب رضاى خدا و اهتمامى صرفاً براى اطاعت از حق تعالى و معامله اى خالصانه با خدا؛ خود را از او و براى او دانستن. او مبرا بود از هرگونه شائبه تظاهر و سیاسى کارى براى دستیابى به امکانات دنیوى ، از قدرت و ثروت و جاه طلبى.
٤- برنامه ریزى با آینده نگرى
امام براى طرحى که در سر داشت و تک تک آثارى که محتمل بود دربرداشته باشد برنامه ریزى کرده بود و نزد او ترتیباتى که باید اتخاذ مى شد، براى هیچ کدام از احتمالات، مجهول نبود: آینده نزدیک و دور را در نظر گرفت و با یاران و همراهان و تجهیزات مناسب، بر مبناى آینده نگرى، اقدام خود را آغاز کرد.
٥- عمل مدبرانه در هر قدم
در تمامى مراحل قیام ، امام وضع خود و اصحاب و همراهانش را زیر نظر داشت تا ناخالصى، هیچ بخشى از کار خدایى که آغاز کرده بود نیالاید و در طول مسیر و در همه برخوردها سعى مى کرد آگاهى و شعور را به دیگران بدمد و آنها را وادار به تفکر و تصمیم گیرى مبتنى بر بیّنه بنماید تا هرکس مى ماند یا مى آید و همراه مى شود، عمل او توأم با رگه هاى جهل و غفلت نباشد.
٦- اتمام حجت در بیان علل انحراف
بویژه امام ، حتى در هیاهوى شدید کارزار، از اتمام حجت با کسانى که بنا به شوق مال و جاه و مقام در مقابل او صف کشیده بودند ، دست بر نداشت و به آنها گفت چگونه وسوسه هاى شیطانى و دنیا طلبانه و آلودگى به حرام بتدریج آنها را از فطرت خداییشان دور و به رودررویى با امام زمانشان وادار کرده است.
٧- ایستادگى تا آخرین قطره خون در دفاع از حق
چون راه امام همان صراط مستقیم و اقدام او و یارانش مخلصانه بود، همواره بر شور و شوق حضورشان در صحنه نبرد و پیشى گرفتن از یکدیگر در شهادت طلبى و تقدیم هر آنچه در توان داشتند در راه خدا و براى خدا ، افزوده مى شد و حقاً دنیا را ترک نکردند مگر با تقدیم آخرین قطره خونشان براى لقاء الله.
٨- ماندگار کردن نهضت تا قیام قیامت
امام نگذاشتند آن همه عظمت در خاک کربلا مدفون شود و به بازماندگان از آل رسول الله آموختند چگونه کار تبلیغ حق و تفهیم نحوه برخورد با جور و ستم و مظاهر فسق و فجور و تفاله هاى دنیاطلبى و غرور را پیش ببرند که آن خونهاى بناحق ریخته شده تا قیامت از جوشش نیفتد.
به همه شیعیان جهان و تمام کسانى که به این روز و میلاد مى بالند و آن را به نام پاسدار مزین کرده اند از صمیم دل تبریک مى گویم و از خداى متعال مسألت مى کنم آنها و محبانشان را از گزندهاى نفسانى و دانى و شیطانى مصون و در دفاع حسینى از آرمانهاى انقلاب و زنده نگهداشتن راه امام سربلند نگهدارد.
سوم شعبان المعظم ١٤٣٩