محمد کاظم انبارلویی
تجربه یک صد ساله اخیر در حوزه سیاست نشان می‌دهد اگر سیاستمداران ایرانی با «ساز» و «سازه‌های سیاسی» بیگانگان آشنایی نداشته باشند زمین می‌خورند.
کشور عزیز ما ایران به دلیل قدمت تاریخی و نقش عظیمی که در جهان سیاست دارد، همواره مورد توجه قدرتهای بزرگ جهانی است. سیاستمداران ایران چه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام تجربه جهانداری و در جایگاه یکی از قدرتهای بزرگ ایستادن را دارند.
موقعیت استراتژیک ایران در یک صد سال اخیر بویژه پس از کشف نفت هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ اقتصادی اهمیت مضاعف پیدا کرده است. بی‌کفایتی زمامداران در ایام حکومت‌های قاجار و پهلوی آسیب جدی به اقتدار ایران در منطقه و جهان زد، اما با پیروزی انقلاب اسلامی اکنون پس از سه دهه ایران اسلامی در جایگاه ویژه‌ای در منطقه و جهان قرار دارد و معمولا اخبار مربوط به ایران جزء اخبار درجه اول جهان می‌باشد.
یکی از ابزارهای غرب در هجوم به کشورهای اسلامی تنظیم «ساز» و تکمیل «سازه» های سیاسی در جوامع اسلامی بود. مدرنیته از این طریق راه خود را در جهان اسلام باز کرد و تمام ارزش‌ها و آداب اسلامی را دور زد و مقاصد شوم خود را عملی ساخت.
سیاستمدارانی که خود را با این «ساز» هماهنگ می‌کردند و در «سازه» های سیاسی دشمن جای می‌گرفتند و نقش‌آفرینی می‌کردند بزرگ‌ترین آسیب را به امنیت و منافع ملی ایران عزیز زدند که سال‌ها آسیب‌های آنها به جای خواهد ماند.
آنچه امروز ملت ایران را سرافراز در میان ملتهای جهان نشان می‌دهد، مخالفت و مبارزه بهنگام با «ساز» و «سازه» های استکبار جهانی و صهیونیسم بین‌الملل است.
امروز جهان با «ساز» صهیونیسم می‌رقصد و با «سازه» های آمریکا در حوزه سیاست، اقتصاد، فرهنگ و... مدیریت می‌شود.
ملت ایران اولین شورشی بر این «ساز» و «سازه‌های» جهانی است. ملت ایران در نهضت مشروطیت و نهضت ملی شدن نفت دو بار به جنگ «ساز» و «سازه» های جهانی رفت و به ظاهر شکست خورد. اما تجربیات خود را جمع کرد و در نهضت امام خمینی (ره) بار‌ها طعم تلخ شکست را به استکبار جهانی و صهیونیسم بین‌الملل چشاند. تفکر اسلام و مکتب اهل بیت (ع) و پیروان حقیقی آن به دلیل مختصاتی که دارند نمی‌تواند با «ساز» و «سازه»های کفر جهانی کنار بیایند در رندی ملت ایران همین بس که دست رد به سینه نوازندگان عالم و مهندسان سازه‌های مادی‌گری در جهان زدند و خطاب به علما و نخبگان جامعه اسلامی گفتند؛
ز آن باده که عقل را کند مست بیار
و آن ساز که می‌زنند بی‌دست بیار
این گونه بود که نهضت امام خمینی (ره) شکل گرفت و مردم همه حیثیت و امکانات خود را در راه رسیدن به اهداف عالیه اسلام فدا کردند.
این گونه بود که پس از امام(ره) خلف شایسته او حضرت آیت‌الله‌العظمی‌خامنه‌ای درست همان مسیری را رفت که امام(ره) شهیدان و آزادگان جهان رفتند. شاکله امام و امت امروز در حکومت الهی جمهوری اسلامی به گونه‌ای است که ایران یکی از قدرتهای بزرگ مطرح در جهان است. در عزت و عظمت ملت ایران همین بس که خواب خوش را از اشرار جهانی و استکبار گرفته است و آنها را در مسیر فروپاشی و تلاشی قرار داده است. امروز ملت ایران جز آهنگ الهی گوش خود را به هیچ سازی به عاریت نمی‌دهند و جز در «سازه» جمهوری اسلامی حاضر نیستند «سازه»های قلابی و جعلی را که منشاء مادیت و سکولاریستی دارند بپذیرند. در چنین جایگاهی است که ملت ایران به مسلمانان جهان و مسلمانان منطقه از زبان حافظ می‌گوید؛
تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر
که مرغ نغمه‌سرا ساز خوشنوا آورد
امروز ملتهای مسلمان در منطقه با خروج از سازه‌های غربی در نظامهای خود که قدمت نیم قرنی دارد فقط به ندای اسلام گوش می‌دهند. به همین دلیل اسلامگرایان در رجوع به آرای عمومی بیشترین رأی را به خود اختصاص می‌دهند. متأسفانه سیاستمداران و نخبگانی که با ملت همراهی نکردند طی سه دهه گذشته آسیب‌های فراوانی به نظام زدند. لذا دشمن بخشی از خصومت‌ورزی خود با ملت ایران را با مهره‌های سیاسی انجام دادکه به «ساز» او می‌رقصیدند و در ساخت «سازه»های سیاسی آنها نقش‌آفرینی می‌کردند.
در دهه اول انقلاب بخشی از نخبگان سیاسی و حتی متأسفانه برخی علما با نادیده گرفتن قاعده نفی سبیل با دشمن همصدایی کردند و با خوردن گندم آمریکا از بهشت انقلاب خارج شدند. همین اتفاق ناگوار در اواخر دهه سوم انقلاب رخ داد برخی سیاستمداران و نخبگان با نادیده گرفتن خون شهدا و آموزه‌های اسلامی با «ساز» دشمن همنوایی کردند و با حضور در سازه‌های پیچیده سیاسی استکبار جهانی که در نبرد نرم تجلی داشت علناً رو در روی ملت و رهبری نظام قرار گرفتند. آنها مدعی بودند که می‌خواهند بروند محاربان با نظام را مخالف، مخالفان نظام را منتقد و منتقدان نظام را موافق نمایند اما درست برعکس آن عمل کردند. آنها که خود روزگاری جزء موافقان و طرفداران نظام بودند، در جایگاه «منتقد» نشسته، از آنجا به جایگاه «مخالف» نقل مکان نمودند و از این جایگاه به سرعت به جایگاه «حرب» و «بغی» رفتند. نتیجه مجالست با بیگانگان و خوشبینی به آنها آن شد که وارد فرایند «ساز» و «سازه»های سیاسی دشمن شوند و از پشت به ملت خنجر بزنند.
آنها با اعمال ننگین خود در روز قدس، ۱۳ آبان، ۱۶ آذر و روز عاشورای ۸۸ از نظام عبور کردند و هیچ حریمی در تاخت و تاز علیه ارزشهای امام و انقلاب و رهبری را برنتابیدند. همان‌ها امروز می‌‌گویند نظام از ما عبور کرد، نمی‌گویند ما از «ساز» و «سازه»های نظام عبور کردیم! آنها نظام را متهم می‌کنند که نخبگان را یکی‌یکی از قطار انقلاب پیاده می‌کند اما نمی‌گویند سوار چه قطاری شده‌اند که خود یکی‌یکی در لندن، پاریس و واشنگتن پیاده می‌شوند آنها حتی همین ننگ را می‌خواهند به مردم و نظام نسبت دهند. امروز روز بیداری اسلامی است. ملتهای جهان بیدار شده‌اند و به راه اسلام و قرآن بازگشته‌اند. ما معتقدیم تا نفس باقی است امکان بازگشت و توبه وجود دارد. این جماعت باید بپذیرند راهی که می‌رفتند به خطا بوده است. باید با تدبیر از حضور در «سازه»های سیاسی دشمن پرهیز کنند و تنظیم حنجره خود را با نوا‌ها و «ساز»های بیگانه به هم بزنند آن روز که صدا و تصویر آنها در رسانه‌های دشمن دیده و شنیده نشود روز بازگشت آنها به سوی ملت است. ملت ایران آن قدر بزرگوار است که آنها را به دلیل بیداری و هشیاری و عدم همگامی با دشمن در آغوش گیرد. کمتر از دو ماه به انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی است. طبیعی است شمار زیادی از نمایندگان مجلس تغییر کنند و جماعت جدیدی از سیاستمداران وارد مجلس به عنوان عظیم‌ترین جایگاه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی نظام شوند. این دسته از سیاستمداران باید تجربیات گذشته را مورد بازخوانی قرار دهند. مهم‌ترین تجربه و گرانسنگ‌ترین آنها همین پرهیز از همنوایی با «ساز» دشمن و دوری از حضور در ساخت «سازه»های استکبار جهانی است. هیچ صدایی دلنواز‌تر از همنوایی با ملت و تقویت «سازه»ها و ساختارهای نظام اسلامی نیست. این رویکرد، هم دین و هم دنیای آنها را تأمین می‌کند و عاقبت بخیری می‌آورد.