اقتصاد متکی به منابع زیرزمینی
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان خود این حقیقت را تأیید کردند که: در کشوری و اقتصادی که متکی به منابع زیرزمینی است و ثروت بادآورده در آن کشور حاکم است، نخبه، نه شناسایی می‌شود، نه جذب می‌شود، نه اصلاً احتیاج به نخبه احساس می‌شود. ۳۰/۷/۹۳
این حقیقت که متأسفانه نیم قرن است بر برنامه‌ریزی و فضای کشور حاکم است عامل اصلی عقب‌ماندگی کشور و ارج ننهادن به نخبگان و استعدادهای درخشان کشور شده است، نخبگانی که در کشورهای توسعه یافته با انواع و اقسام امکانات رفاهی و ارزشی و اعتبار دادن جذب می‌شوند و از بهترین امکانات برای زندگی و کار و رشد علمی برخوردار می‌شوند، در کشور ما بخاطر این فرهنگ و وابستگی به منابع زیرزمینی یعنی نفت جایی برای تلاش و فعالیت و رشد نمی‌یابند، به اختراعات آن‌ها توجهی نمی‌شود و برای خلاقیت‌ها و ابتکارات آن‌ها ارزش قائل نیستند. در رژیم گذشته سر این نخبگان را زیر آب می‌کردند و آن‌ها را سربه‌نیست می‌کردند و بعد از انقلاب هم در اثر کم اعتنایی، کم توجهی، از نخبگی خود دلسرد شده و یا به دیگر کشور‌ها مهاجرت می‌کنند و یا باید خلاقیت و اختراع خود را به دلال‌ها بفروشند و اندک هستند کسانی که می‌توانند کار و خلاقیت خود را به نتیجه برسانند.
آفت وابستگی اقتصاد به نفت
منبع درآمد نفتی که بالغ بر ۷۵ تا ۸۰درصد بودجه کشور را تشکیل می‌دهد منبعی است که سرنوشت آن در اختیار کشور ما نیست، قیمت آن را دیگران تعیین می‌کنند، و اجازه فروش را آن‌ها می‌دهند و هر روز با توطئه و زورگویی می‌توانند این منبع درآمدی را تهدید و تحدید و یا قطع کنند بنابر این اقتصادی که بر روی این منبع بی‌ثبات و بی‌اختیار بنا شود هر آن با توطئه دشمنان فرو می‌ریزد و سقوط می‌کند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی سال پیش در روز اول فروردین در حرم رضوی فرمودند: من هفده، هجده سال قبل به دولتی که در آن زمان سرکار بود و به مسئولان گفتم کاری کنید که ما هر وقت اراده کردیم، بتوانیم در چاههای نفت را ببندیم، آقایان بقول خودشان تکنوکرات لبخند انکار زدند که مگر می‌شود؟! بله می‌شود باید دنبال کرد، باید اقدام کرد، باید برنامه‌ریزی کرد. وقتی برنامه اقتصادی یک کشور به یک نقطه خاص متصل و وابسته باشد، دشمنان روی آن نقطه خاص تمرکز پیدا می‌کنند. ۱/۱/۹۲
آری امروز بار دیگر اقتصاد کشور دست همان کسانی است که هفده سال پیش سر کار بودند و قطع وابستگی به نفت را در بودجه غیرممکن می‌دانستند در طی این سال‌ها متأسفانه دولتهای قبلی نیز تلاش مؤثر و پایداری برای روند کاهش وابستگی بودجه به نفت نکردند و اگر امروز تحریم نفتی علیه ایران یا جلوگیری از برگشت پول نفت فروخته شده‌مان در حسابهای خارج بلوکه شده است بخاطر عدم توجه به توصیه و هشدار رهبری معظم انقلاب است. در دولت نهم این وابستگی در بودجه تا ۴۵ درصد کاهش یافت ولی ادامه نیافت و دوباره برگشت به جای اول و لذا به یک نقطه آسیب‌پذیر تبدیل شد.
بنابر این آفات وابستگی بودجه به نفت را می‌توان در موارد زیر برشمرد.
۱- عدم رشد تولید ملی غیرنفتی
۲- افزایش واردات و سرکوب صادرات
۳- خام فروشی منابع زیرزمینی به قیمت ارزان و خرید همان منابع پس از ارزش افزوده به ده‌ها برابر قیمت
۴- عادت کردن مردم به قیمتهای غیرواقعی کالا‌ها و اسراف در مصرف کالا
۵- عدم رشدخلاقیت‌ها و ابتکارات نخبگان برای پیدا کردن راههای درآمد دیگر برای دولت
۶- عدم خودکفایی در تأمین نیازهای کشور در تمام عرصه‌ها و ترجیح خرید و واردات کالاهای خارجی
۷- وابستگی اقتصاد به بازارهای جهانی و از بین رفتن استقلال واقعی در اقتصاد
۸- آسیب‌پذیر شدن اقتصاد در برابر تهدیدات دشمنان و زورگویان نظام سلطه
۹- عدم شناسایی و جذب و احساس نیاز به نخبگان و مبتکران کشور
۱۰- تبدیل شدن این نوع اقتصاد به تهدیدی برای استقلال و آزادی کشور
لزوم چرخش به سوی اقتصاد غیرنفتی
اقدامات پشت پرده آمریکا در افزایش منابع زیرزمینی و نفتی خود و کاهش چشمگیر واردات نفت به آمریکا و تکیه انرژی آن کشور وکشورهای توسعه یافته جهان به انرژی هسته‌ای و اجلاس دو روز پیش اروپا برای کاهش مصرف انرژی فسیلی (نفتی) تا ۱۵ سال دیگر به میزان ۴۰ درصد وضع کنونی، نشان دهنده آن است که غرب می‌خواهد حربه نفت را به عنوان برگ برنده مسلمانان علیه غرب از دست ملتهای اسلامی و دیگر کشورهای مخالف غرب و نظام سلطه بگیرد و یا کارآمدی آن را تضعیف نماید.
بنابر این کشورهایی که اقتصادشان وابسته به نفت است باید به سرعت در اقتصاد خود چرخش ایجاد کرده و بجای خام فروشی نفت آن را ازطریق پالایشگاه به تولیدات با ارزش افزوده تبدیل کرده و انرژی خود را به سوی انرژی هسته‌ای ببرند و منابع درآمدی دولت را به دیگر منابع کشور گره بزنند و در همین راستا به استعداد‌ها و توانمندی‌های داخلی تکیه کنند تا هم نخبه‌گرایی رشد کند وهم منابع مالی دولت ملعبه دشمنان نباشد.