سید مجتبی مومنی- رویکرد‌ها و نگاه‌های افراد عموما در افعال و رفتار آنها ظهور و بروز دارد. اینکه کسی بگوید فلان و بهمان ولی در عمل کاری نکند، طبعا حرف‌اش بلااثر است یا به قول آن مصرع معروف که «به عمل کار برآید به سخنرانی [سخندانی]»
ماجرای فتنه سال ۱۳۸۸ کشور ما یکی از مواردی است که رفتار‌ها و افعال افراد درباره آن نشان‌دهنده نگاه آنها به این موضوع است. ماجرای فتنه سنگ محکی بود برای همه افراد که نسبت آنها با انقلاب اسلامی و ارزش‌های نظام مشخص شود. بدیهی است که در جریان این ماجرا هرکس شروع‌کننده، ادامه‌دهنده این فتنه یا تاثیرگذار بر افکار عمومی در جهت منفی نظام جمهوری اسلامی، در مورد این جریان بوده است، فتنه‌گر محسوب می‌شود.
در بین کسانی که درباره فتنه سال ۸۸ موضع‌گیری‌هایی داشته‌اند، نام برخی از هنرمندان هم دیده می‌شود. یکی از کسانی که در بین هنرمندان نقش موثری هم داشت و با شبکه‌های معاند با نظام مقدس جمهوری اسلامی مصاحبه‌هایی هم انجام داد، محمدرضا شجریان بوده است. خواننده‌ای که در ظاهر بی‌حاشیه‌ای و کم سر و صدابودن در بزنگاه آزمایش شکوفا شد و....
شجریان را می‌توان به‌عنوان یکی از ادامه‌دهندگان مسیر فتنه‌گران و با مقدمه بالا فتنه‌گر دانست. این روز‌ها خبرگزاری‌ها خبر از بیماری ریوی او می‌دهند و اینکه او در بیمارستان بستری است.
بدیهی است در این زمان واکنش‌هایی که از سوی مسئولین به هر عنوان و بهانه‌ای درباره او نشان داده شود را می‌توان به عنوان درجه اهمیت این خواننده در کشورمان دانست. خبرگزاری‌ها در روزهای گذشته خبر عیادت حسین فریدون [دستیار ویژه رئیس‌جمهور] از شجریان را منتشر کردند. گفته می‌شود فریدون حامل سلام رئیس‌جمهور برای شجریان بوده و برای او آرزوی سلامتی کرد. در خبرگزاری‌ها آمده است، آقای دستیار ویژه همچنین با پزشک معالج شجریان گفتگوی کوتاهی داشت و در جریان روند درمان وی قرار گرفته است. تصور کنید با این حجم از تحویل‌گرفتگی توسط نهاد ریاست جمهوری مرزبندی با یکی از عناصر تقویت‌کننده فتنه سال ۸۸ چگونه معین می‌شود.
