اگرچه در برخی کشورها مثل آمریکا - خر و فیل برای حزب دموکرات و جمهوریخواه- از نمادها نیز به صورت فراگیر استفاده می‌شود، اما بیشتر استفاده از یک رنگ خاص در تبلیغات انتخاباتی است که به شکل عام و فراگیر آن استفاده می‌گردد. استفاده یک جریان سیاسی و یا نامزد انتخابات ریاست جمهوری از رنگ، سالهاست در کشورهای دیگر رایج است. استفاده از رنگ در آنها تا آن جا پیش رفته که تغییراتی که باید توسط انتخابات فقط برای جابجایی روسای جمهوری به کار گرفته شود، متوجه تغییر نظام‌ها شد و نام انقلاب‌های رنگی به آن داده شد. استفاده از رنگ و نماد در فرهنگ انتخاباتی کشورمان جایی نداشت و بیشتر یک فرهنگ وارداتی می‌باشد. به همین علت است که این موضوع بدون درنگ مورد
سوء استفاده دشمنان خارجی قرار می‌گیرد؛ همچنان که در انتخابات سال 1388 شاهد آن بودیم.
برای اولین بار در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 توسط میرحسین موسوی به کار گرفته شد. یک جریان خارجی نیز با هماهنگی قبلی - و یا در نگاه خوش‌بینانه آن با سوار شدن بر این موج - خواست انتخابات ریاست جمهوری را به ابزاری برای تغییر در حاکمیت تبدیل کند.
در انتخابات اخیر ریاست جمهوری، ستادهای انتخاباتی آقای روحانی از رنگ بنفش و نماد کلید (به معنای حل مشکلات مردم) استفاده کردند. ظاهراً این ستادها از قبل برای این موضوع برنامه داشتند و از این رنگ و نماد در برخی از سریال‌هایی که از سیمای جمهوری اسلامی ایران در بهار 92 پخش شد، استفاده گردید. استفاده از رنگ بنفش نیز در برخی از برنامه‌های دولت و سفرهای استانی و سخنرانی‌ها تا به امروز ادامه دارد. موضوع تا آن جا پیش رفته است که برخی از دانشگاه‌ها صندلی‌های دانشجویان را نیز بنفش کرده‌اند.
یک قاعده در روانشناسی تأکید می‌کند که استفاده بی‌رویه و مستمر از یک نماد، موجب تنفر می‌گردد.
طبیعی است بر اساس همین قاعده، رقبای آقای روحانی از کاربرد هر چه بیشتر رنگ بنفش خشنود باشند؛ زیرا که منتظر تأثیر منفی آن در انتخابات ریاست جمهوری بعدی خواهند بود.
به ویژه آنکه عدم توفیق مجموعه دولت در حل مشکلات مردم و پیوند دادن رنگ بنفش و مشکلات، بهترین فرصت را برای رقبای انتخاباتی آینده آقای روحانی فراهم خواهد ساخت. این روند باعث خواهد شد که فرصت برای برخی جناح‌ها (از جمله اصلاح‌طلبان که این روزها وضعیت سختی دارند) فراهم شود که هم رنگ را عوض کنند و هم نامزد را !
تا اینجای کار موجب نگرانی نیست و هوشیاری مردم هرگونه مشکلی را در این باره حل خواهد کرد. اما نگرانی از آنجا است که دوباره دشمنان خارجی - که از به وجود آوردن انقلاب رنگی در سال 88 ناکام ماندند – را امیدوار کند که بتوانند دوباره این صحنه را تجربه کنند. با نگاهی به شکست مکرر حیله دشمنان انقلاب با الطاف الهی، این نگرانی را متوجه انقلاب و جمهوری اسلامی نمی دانیم، بلکه اثرات آن این بار متوجه جناح و افرادی خواهد شد که باید بار این شماتت را تحمل کنند که چرا فرصتی برای امیدواری دشمن فراهم کردند.
اینک که دولت محترم در حال ارزیابی عملکرد یکساله خود و برنامه ریزی برای باقیمانده زمان دولت یازدهم می باشد، خوب است متوجه این نگرانی‌ها بوده و با بازنگری در رفتار یکساله خود مواظب باشند رنگی نشوند.