به نظر نویسنده کتاب، انقلاب اسلامی، عرصه ارتباط دین و رسانه را فراخ کرده است و ساحت دینی رسانه را در ابعادی بی‌سابقه، گسترانده است. رویکرد هوشمندانه به رسانه، بی‌گمان اشاره به آن هدف مهمی دارد که در راه پاسخ‌گویی به نیازهای دوران ما از رسانه مورد انتظار است. اصحاب رسانه باید بیش از پیش باور کنند که دنیای اسلام و به‌ویژه جامعه شیعی پا به عرصه نوین و دشواری گذارده است. متاسفانه غفلت امروز باعث انزوای ما در میان الگوهای منجی‌باوری بوده و توفیق در انجام این مأموریت تاریخی، فتحی جهانی و گامی بلند به سمت جامعه جهانی مهدوی است.
از نظر نویسنده کتاب، رسانه‌ها این توانایی را دارند که مانند یک مرکز قدرتمند فرهنگی، ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی آموزه مهدویت را تحت تأثیر قرار دهند و با بهره‌گیری از تکنیک ارتباطی بر ایده‌ها، رفتارها و نگرش مردم در خصوص آموزه مهدویت تأثیر مثبت بر جای گذارند. از این رو، نگارنده کتاب برای نشان‌دادن صحت این استدلال، تلاش کرده است تا نشان دهد، چه ارتباطی میان رسانه و آموزه‌های دینی برقرار است؟ پیوند‌های دو سویه رسانه و آموزه مهدویت چیست؟ مهم‌ترین راهکارها و راهبردهای رسانه در عرصه تبیین و ترویج اندیشه مهدویت چه می‌باشد؟
امیرمحسن عرفان در این کتاب بعد از تبیین کلیات تحقیق در فصل دوم می‌کوشد تا ضرورت مهندسی رسانه زمینه‌ساز و قابلیت‌های رسانه‌ای آموزه مهدویت را تبیین کند و در ضمن به نقش رسانه در تغییر نگرش به آموزه مهدویت نیز توجه داشته باشد.
در فصل سوم نیز به موضوعاتی از قبیل: «راهکارهای رسانه زمینه‌ساز در عرصه باورافزایی مهدویت» و «ضرورت اتخاذ رویکرد راهبردی به آموزه مهدویت در رسانه‌ها» اشاره شده است. در این کتاب مهم‌ترین راهکارهای ارتقای پیام مهدوی در رسانه؛ موقعیت‌سنجی، نمادسازی منطبق بر باورها و ارزش‌های مهدوی، رصد مستمر افکار عمومی در عرصه اندیشه مهدویت، رصد هوشمندانه فعالیت‌های رسانه‌ای رقیب، غلبه پیام مهدوی بر فرهنگ عامه‌پسند در رسانه‌ها و جهانی‌سازی اندیشه انتظار ظهور دانسته شده است.
در قسمت انتهایی کتاب نیز به موضوعاتی نظیر: کارکردهای تدوین راهبرد رسانه‌ای در عرصه مهدویت، بایسته‌های راهبردهای مهدوی رسانه، رصد محیطی رسانه در عرصه مهدویت و مدل پیشنهادی راهبردهای رسانه‌ای در عرصه مهدویت اشاره شده است.
در پایان این کتاب آمده است: این نوشتار پرسش‌های متعددی را پیش‌روی سیاست‌گذاران فرهنگی و رسانه‌ای قرار می‌دهد:
- آیا نوع عرضه اندیشه منجی موعود به طور عام و آموزه مهدویت به طور خاص از سوی رسانه‌ها و نوع مواجهه مدیران رسانه‌ای ما با این موضوع صحیح بوده است؟
- رسانه در جامعه و دولت زمینه‌ساز می‌بایستی چه ماهیت و ویژگی‌های اساسی داشته باشد؟ و مهم‌ترین مؤلفه‌های رسانه زمینه‌ساز کدام است؟
- به لحاظ قشربندی اجتماعی، بیشتر کدام گروه‌ها به برنامه‌های رسانه‌ای رقیب در عرصه موعودباوری گرایش دارند یا فریب جریان‌های انحرافی مهدویت را خورده‌اند؟
- متولیان فرهنگی و رسانه‌ای ما چه فضایی را باید برای فهم‌پذیری درست و صحیح معارف مهدوی مهیا کنند؟
- ریشه‌های روان‌شناختی، جامعه‌شناختی و فرهنگی استقبال مردم از برنامه‌های مهدوی در چیست؟
